|
||||||||
Nieuw Zeeland, een ex-Britse kolonie, is een land in het zuidwesten van de Grote Oceaan. De oorspronkelijke bewoners, de Maori's, leven nog steeds op het eiland. Het bestaat uit Noordereiland en Zuidereiland, twee grote eilanden en een aantal kleinere eilanden, waar met de wind veel schepen hun weg vonden. Op Nieuw Zeeland blazen ook blues winden doorheen de levendige muziek scene. Mike Garner, een akoestisch blues gitarist en zanger is een Brit, die sinds 1988 in Aotearoa (in ‘t Maori: aɔˈtɛaɾɔa), op het Noordeiland aan de Papamoa Beach aan de Stille Oceaan woont. Garner werkt solo, als duo, trio en met band Steppin’ Out. Met de band bracht hij in 1999 het album ‘Steppin’ Out To the Blues’ uit. In 2004 is er de solo release ‘Drivin’ With the Blues’ en in 2011 ‘Why A Woman Gets the Blues’. ’40 Below Blues’ is de opvolger. Het is een album met twaalf akoestische nummers, een verzameling van originele nummers en enkele covers. Het is een bijna solo album, waarbij Garner op enkele nummers kan rekenen op harmonicaspeler Neil Billington en violist Robbie Laven. Met het album keert Garner terug naar zijn oude liefde, de country blues. Garner opent met een origineel nummer ”Went Up On the Mountain”, waarin hij het bevrijdende gevoel bezingt, van wanneer je weg kan vluchten van steden en beschaving. “Brownsville Blues” (een Sleepy John Estes cover) is een nummer op gitaar en viool, in de stijl van country blues gitarist Walter E. “Fury” Lewis. ”Blue Is Falling” van Tim O’Brienis een nummer over neerslachtigheid en ”Still Your Loving Man” is een herwerkte original, die Garner al opnam in 2003 en, die ook nu weer knap ingekleurd wordt door Billington’s harmonica. De eerste van twee Charlie Patton’s songs ”Jim Lee Blues Pt. 1” werd voor het eerst opgenomen in 1929 (”High Sheriff Blues” in 1934, toen Patton na een ruzie in het gevang zat). De James Lee is een rivierboot en Jim Lee de oprichter van de verbindingslijn met boten. Stagolee (ook Stackerlee) zou de kleinzoon van Jim Lee geweest zijn. ”Blues Singer”, een andere original, is een nummer over Garner’s Beltona Southerner resonator gitaar. Brownie McGhee’s ”The Way I Feel” geeft aan hoe sterk Garner door deze folk- en blueszanger en -gitarist (die samenwerkte met harmonicaspeler Sonnt Terry) beïnvloed is. In ”Going South” zingt Garner over de sterke winden die je moet trotseren, als je in Nieuw Zeeland naar het Zuidereiland reist. ”John Hardy” is een traditional, die door o.a. Leadbelly opgenomen werd. Hardy bestond echt. Hij werd in 1984 in West Virginia voor een groot publiek opgehangen. Bo Carter was lid van de Mississippi Sheiks. Carter en zijn broers leerden muziek maken van hun vader, de violist Henderson Chatmon. ”How Can It Be” is een van zijn love songs. De afsluiter ”Your Biscuits Are Big Enough For Me” is een andere Bo Carter cover. Vooral de tekst is interessant, omdat Garner de brutale verkenning van de seksualiteit verborgen in de lyrische toespelingen heel goed begrijpt. Mike Garner brengt met zijn album ’40 Below Blues’ uitstekende akoestische blues muziek vanuit een plaats aan de kust 40 graden onder de evenaar. Hij bevestigt hiermee het statement, dat (blues) muziek alle culturen verbindt, ook al woont de uitvoerder geografisch ver van de oorsprong van de muziek in de zuidelijke staten van de Verenigde Staten. Eric Schuurmans
Album track list: Album Line-up: Discography Mike Garner:
|
||||||||
|
||||||||
