|
||||||||
Kijk, hier kan ik nu blij van worden, zie: een jonge kerel, zo denk ik toch, die in z’n moerstaal het vak van protestzanger in ere herstelt. Tegelijk zou het mij intriest moeten stemmen, als ik de thema’s zie, waarover Gert het heeft en moet hebben: er is de voorbije veertig jaar kennelijk weinig veranderd en dus is er nog altijd veel om ontevreden over te zijn. Gert -zijn familienaam blijft mij onbekend- is de Lode de Ceuster of de John Lundström van zijn generatie. De folk van toen is vervangen door de punk, maar de thema’s blijven eigenlijk onveranderlijk dezelfde: het milieu dat we nog altijd vrolijk naar de knoppen helpen, de gezondheidszorg, die we aan de privé-ondernemers uitbesteden, de sociale zekerheid, die we in ijltempo onderuit halen, de boeren, van wie het leven onmogelijk gemaakt wordt, de banken die blijven graaien…dat kende onze generatie veertig jaar geleden ook al. OK, er zijn wat nieuwigheden bijgekomen: de leegte van de Facebooklevens, de drugs die tegenwoordig op elke straathoek gedeald worden en jonge levens om zeep helpen….je zou van minder zwartgallig worden, bij de vaststelling dat de mens blijkbaar niet in staat is van zijn fouten te leren, maar…zolang er mensen opstaan als deze Gert, blijf ik hopen dat het uiteindelijk toch nog goed komt met onze soort. Sommigen zullen dit soort liedjes naïef vinden. Ik niet: ik vind dit echte volksmuziek van vandaag, over thema’s denk van ons aanbelangen en dus zouden moeten bezighouden. Natuurlijk houdt die vorm beperkingen in: dit is gemaakt voor betogingen, voor jeugdhuizen, voor “alternatieve” café’s, voor de pauzes bij debatten over belangrijke dingen. Ware ik bevoegd voor programmatie bij de KWB’s, Femma’s of werkgroepen voor ontwikkelingssamenwerking van dit apenlandje, ik zou wel weten waar ik mijn muzikale intermezzi zou gaan zoeken…. (Dani Heyvaert)
|
||||||||
|
||||||||
|