ARCHIEF

OKTOBER 2007 - NOVEMBER 2007 - DECEMBER 2007 - JANUARI 2008

FEBRUARI 2008 - MAART 2008 - APRIL 2008 - MEI 2008 - JUNI 2008 - JULI 2008

MARIA DAINES - WISDOM’S TOOTH

DAN KWAS - A LIFE TOO LONG FORGOTTEN

PHIL MINISSALE - HOME TO ME

RICHIE AND THE ROCKETDOGS - MANIC HEART

AMY MEYERS - LUCKY

JON FLETCHER - A MONTH IN THE SUMMER

ALLAN MOON - SONG OF THE WIND

FIREFALL Acoustic - COLORADO TO LIVERPOOL – A Tribute To The Beatles

ANNE WEISS - CONCRETE WORLD AND THE LOVER'S DREAM

THE ROCKERS - FULL MOON NIGHT

MARIA DAINES
WISDOM’S TOOTH
Website Myspace Contact
Label: Northstar Music
CD-Baby

Zangeres Maria Daines uit het Engelse Cambridgeshire heeft in haar muzikale carrière al een vrij uitgebreid repertorium aan songs bijgedragen via haar vier cd’s “Treebone” uit 2005, “Music United For Animals” en Brothers Of The Road” uit 2006 en haar nieuwste worp “Wisdom’s Tooth”. Samen met haar long-time muzikale partner en gitarist Paul Killington vormde ze deze band in 1996 en met hem schrijft ze ook alle nummers. Liedjes die je kan catalogeren onder rock anthems, meestal uitgesponnen stukjes stevige rockmuziek met een stukje tekst en middenin de songs potige bluesy en rockerige gitaarsolo’s. Een rockband als de damesformatie Heart uit de seventies en recenter ook Melissa Etheridge kunnen als referenties dienen voor de sound van Maria Daines. Met haar uitermate krachtige rockstem draagt zij de nummers helemaal zoals te horen valt in “On Sunny Goodbye Days”, “My Gentle Ways “ en “The Things I Can”’t Place A Finger On”. In het nummer “You Pick It Up” menen wij een rockende Tina Turnerstem te herkennen. “Well It Ain’t Me” is een klassiek rockepos dat je als luisteraar meer dan tien minuten probeert te boeien en de gitaarsolo’s vliegen je dan ook meermaals om de oren in dit nummer. Ook met stevige gitaarsound maar ons iets meer bij de strot pakkend is het nummer “And You’re Wrong…” Je kan je soms niet van de indruk ontdoen dat Maria Daines zich bij het zingen het hart uit het lijf wil schreeuwen en dat ze wil laten voelen hoe emotioneel ze betrokken is bij de geëngageerde teksten die ze brengt. Nu is het bombastische geen echt probleem in dit soort songs maar wij lopen er jammer genoeg niet echt warm voor. Als je echter ziet hoeveel liefhebbers van pure hardrock er zijn moet er in dat wereldje wel een plaatsje beschikbaar zijn voor deze Maria Daines.
(valsam)

DAN KWAS
A LIFE TOO LONG FORGOTTEN
Website Myspace Contact CD-Baby

De uit Milwaukee, Wisconsin afkomstige singer-songwriter Dan Kwas is onlangs 50 jaar geworden. Hij heeft net 25 jaar geleden behoorlijk gefrustreerd door het uitblijvende succes van zijn toenmalige powerpopgroepje The Sidewalks afscheid genomen van zijn carrière in de muziek. Eind 2005 overleed zijn vader waardoor hij plots geconfronteerd werd met zijn eigen sterfelijkheid. Hij vond toen dat hij nog heel wat te vertellen had aan de wereld en een onsterfelijke nalatenschap voor zijn kinderen diende achter te laten. Daarom koos hij voor de optie om al die verhalen en songs die hij geschreven had in de voorbije twee decennia uit te werken en ze op te nemen voor een debuutalbum dat in zijn 50e levensjaar op de markt verscheen onder de titel “A Life Too Long Forgotten”. De onderwerpen van de 13 songs op deze plaat gaan over het leven en de problemen van een man die van oordeel is dat zijn leeftijd geen hinderpaal mag zijn om nog ten volle van dit aardse bestaan te genieten. In “Just Passing Through” waarmee de plaat opent stelt Dan Kwas de betekenis van zijn bestaan in vraag door middel van een metafoor in de vorm van een lange reisverhaal. Romantische gevoelens over de momentopname waarin een man spiritueel en emotioneel heropleeft door een nieuwe liefde maakt het onderwerp uit van het nummer “Señorita Holy One”. Oude en nieuwe romances duiken ook op in enkele andere liedjes op deze cd. In “Winds Of Change” wordt zijn keuze voor een zwerversbestaan de aanleiding tot het beëindigen van een relatie en in de afsluiter “Me And You Again” bezingt hij het verlangen naar de tijd in zijn jeugd toen hij nog onbezorgd van de romantiek kon genieten met zijn latere vrouw. De dagelijkse problemen van carrière-beslissingen en de grote verantwoordelijkheden als ouders van enkele kinderen waren toen nog veraf. Ook op het politieke vlak wil Dan Kwas zijn zegje wel eens doen. Zo verhaalt hij in “American Dream Come True” over de grote woede van een huisvader die zijn job verliest omwille van de economische gevolgen die veroorzaakt werden door de huidige Amerikaanse politiek. En in “Dignified Man” krijgt president George W. Bush op een cynische wiize een serieuze veeg uit de pan van Dan Kwas. Hoop, verlangen en vastberadenheid vormen de onderwerpen van nog enkele andere liedjes op deze plaat. Hierbij kunnen we ook nog warm aanbevelen: “One More Nail In My Coffin”, “Back Where I Began”, “You’re So Fragile”, “Cold Cold Kisses”, het op akoestische gitaar gebrachte instrumentale nummer “Connie’s Song” voor mevrouw Constance Kwas en “The Tenacity Song”. In alle songs hoor je her en der fragmenten uit de muziek van zijn muzikale voorbeelden Bob Dylan en John Fogerty en op vocaal vlak zijn de stemmen van Steve Earle en Rodney Crowell steeds heel dichtbij. Na 25 jaar liggen sudderen zijn de songs die Dan Kwas op dit album geproduceerd heeft van topkwaliteit. En nu hij zijn muzikale activiteiten hervat heeft verwachten we binnenkort ook al nieuw werk van deze toch nog maar 50-jarige sympathieke kerel.
(valsam)

PHIL MINISSALE
HOME TO ME
Myspace CDBaby
CDBaby
VIDEO 1 VIDEO 2

Blues moet je liggen, het moet je raken en The Long Island Blues Boy, Phil Minissale raakt! Geboren aldaar op Long Island, groeide hij op in de Brandywine Valley van Eastern Pennsylvania. In september 2006, keert Phil terug naar zijn roots en woont nu in Stony Brook, New York. Op zijn debuutalbum "Home To Me", klinkt deze jonge twintiger als een doorleefde man die zijn levensverhaal vertelt. Uw recensent heeft besloten niet veel woorden vuil te maken met het beschrijven van de liedjes. Minissale heeft op deze plaat elf liedjes opgenomen, en klinkt doorleefd als een bluesman op leeftijd die al het een en ander te verstouwen heeft gehad. Ook de onopgesmukte blues- en folk liedjes op dit album verwacht je niet direct van een dergelijke jongeling. Net zo min als de hoge kwaliteit ervan. Om één vergelijking te maken, Minissale' stem heeft iets weg van Bob Dylan. Al dan niet geforceerd, want hoe kan een jongen van 21 zo klinken, maar ach, het is recht voor zijn raap. De liedjes zijn afwisselend en super kaal opgenomen. Geen poespas, hij wordt slechts sporadisch begeleid door Ken Korb (harmonica), met soms muzikale bijdragen van Abbie Gardner (dobro) en Mike DiGeronimo (drums). Deze muzikanten respecteren de leegte en ruimte van de muziek en vullen alleen aan wanneer het liedje dat ook kan gebruiken. Het mooie van de opnames is dat het allemaal zo puur is, en juist dat maakt dat het lijkt of Minissale naast je in de huiskamer zit. Intiem, warm, persoonlijk en erg menselijk. Deze zanger/gitarist heeft door de jaren heen met zijn singer/songwriters talent zijn muzikale weg gevonden. Zijn muzikale paden brachten hem naar de blues waarbij een duidelijke folk invloed te horen is. Dave van Ronk heeft dan ook de meeste indruk op Phil gelaten, waardoor we zijn muziek kunnen omschrijven als: one foot in the blues and one foot in folk, Piedmont Blues op zijn best waarmee hij in de voetsporen treedt van Mississippi John Hurt of een Blind Blake. Minissale heeft dus een grote voorliefde voor oorspronkelijk muziek, oud in de tijd maar zeer naturel. Met deze reden maakt hij naast zijn akoestische gitaar gebruik van een dobro. Deze resonator gitaar is ontwikkeld in een tijd waarin men opzoek was naar een gitaar die meer volume had dan de standaard gitaren met klankkast. De mondharmonica geeft een toegevoegde waarde om zijn muziek zo oorspronkelijk mogelijk te laten klinken. De blues en folk gerelateerde muziek heeft Minissale altijd beïnvloed en vanuit deze elementen legt hij zijn emoties in zijn zelfgeschreven nummers. Bij het horen van deze elf songs krijg je ongetwijfeld associaties met prairies, spoorlijnen, locomotieven, tramps, rokerige saloons en whisky. Maar zoals gezegd: niet al te veel woorden vuil maken. Gewoon gaan luisteren deze plaat. En doe dat niet in een rumoerige omgeving. Maar ga er echt even voor zitten en laat je verrassen of, nog beter, raken door deze jongeman. Machtig mooi!

RICHIE AND THE ROCKETDOGS
MANIC HEART
Website Myspace CD-Baby

Richie And The Rocketdogs is het meest recente speeltje van de nu 55-jarige Richie Reinholdt, een gitarist en singer-songwriter die al meer dan dertig jaar meedraait in het muziekcircus in de omtrek van Montana in de USA. Hij heeft in die lange carrière meegespeeld in teveel groepen om op te noemen en er diverse muziekgenres ten gehore gebracht zoals country, rock en bluegrass. In die periode kon hij het podium delen met enkele legendarische bands zoals Asleep At The Wheel en Nitty Gritty Dirt Band. De folk-rock-Americana sound is hij daarbij altijd loyaal gebleven en ook op deze plaat “Manic Heart” speelt hij samen met enkele good old friends (The Rocketdogs zijn Ted Lowe, Mike Freemole, Bruce Threlkeld en Larry Chung) songs die aan dit genre gelinkt kunnen worden. Die liedjes schrijft hij nog altijd helemaal alleen en dit album bevat enkele heel vlotte nummers die zo op elke rootsrock-radio gespeeld kunnen worden. “Tabloid Queen”, “This Bottle”, “Be The One” en “Betty Lou” verdienen daarbij de meeste aandacht te krijgen. Deze plaat werd tijdens de voorbije winterperiode in zijn eigen huisstudio opgenomen. In de muziek is een hoofdrol weggelegd voor de pedal steelgitaar die hier op sublieme wijze bespeeld wordt door Larry Chung. Op de cd-hoes wordt enkele aanbevelingen gegeven over wat je met het schijfje moet doen: “Play This Record Loud” en “Soap Opera Songs That Want To Be Played Loud” laten maar weinig ruimte voor interpretatie over. We volgen deze opdracht dan maar en zetten onze boxen op maximum: het werkt trouwens echt. Tekstueel probeert Richie Reinholdt trouwens ook iets betekenisvol mee te geven. Zo gaat “Tabloid Queen” over een vrouw die voortdurend strijdt tegen opeenvolgende tragische liefdesaffaires. “On The Inside” moedigt aan om met opgeheven hoofd in plaats van depri door het leven te gaan. In “People Like Us” worden we aangemaand om het leven vooral niet te ernstig te nemen en dat wordt nogmaals geaccentueerd in het grappige lied “The Man” waarmee de cd afsluit. Enkele pure liefdesliedjes completeren het van variëteit overlopende album via “No X”, “Be The One” en “Heroes”. Richie Reinholdt is een oude rot in het vak, zoveel is duidelijk. Hij weet dan ook als geen ander voor welke valkuilen hij zich moet behoeden bij de samenstelling van de songlist voor dit album dat we graag bij u willen aanbevelen.
(valsam)

AMY MEYERS
LUCKY
Website Myspace Contact
Label : ARM Records
CD-Baby

Sinds 1991 probeert singer-songwriter Amy Meyers om vanuit San Francisco Bay de wereld van haar muzikale kunnen te overtuigen. In die lange tijdspanne heeft ze zes full-cd’s uitgebracht evenals één succesvolle plaat met allemaal kinderliedjes: “Trains And Hens” uit 2006. Als gegradueerde aan de theaterschool pleegt zij ook regelmatig op te treden in diverse theaterproducties waarin soms ook wel eens gezongen dient te worden. Haar vorige soloplaat “Strange & Beautiful” dateert intussen toch al van 2004 waardoor haar fans lange tijd in blijde verwachting van nieuw werk achtergelaten werden. Muzikaal voelt ze zich helemaal thuis in het Americana folkrockgenre met haar aanstekelijke melodietjes en soulvolle zangwerk. In Amerika kan Amy Meyers rekenen op regelmatige airplay bij de lokale radiostations. Dezer dagen wordt haar zevende cd op de markt gebracht onder de titel “Lucky”. Of zeven een geluksgetal voor haar zal worden kunnen we vandaag nog niet verkondigen maar wat wel al kan worden meegegeven is dat wij bij Rootstime over een prachtige plaat durven te spreken. “Lucky” bestaat uit elf eigenhandig gecomponeerde liedjes die ze zelf op een bij de cd bijgevoegd blaadje één voor één probeert toe te lichten. Zo maakt Amy Meyers ons recensiewerk natuurlijk erg gemakkelijk. Het eerste liedje op de plaat is “Hate To Cry”, een song over het weerstaan aan veranderingen waarmee zij een eervolle vermelding kreeg in de categorie Americana van de West Coast Songwriters 2008 International Songwriting Contest. Ook de eerste single “Summer Town” die in de lokale hitparade een hoge positie wist te verwerven staat op deze cd. Zichzelf begeleidend op akoestische gitaar zingt Amy Meyers haar zorgvuldig geschreven songteksten over de meest uiteenlopende onderwerpen. Daarnaast durft zij ook wel eens achter de piano plaats te nemen als dat instrument de sfeer van het te brengen liedje dient te bepalen zoals bij “In The Clouds”. Verder is er nog een rijk instrumentarium en een reeks muzikanten aanwezig om de liedjes muzikaal te verrijken. Bij onze favoriete songs noteerden wij “Long Throw” over de appreciatie van de steun vanwege een geliefde, “In The Clouds”, “het op jazzy pianoriffs gebaseerde “January Days” en de titeltrack “Lucky”.
(valsam)

JON FLETCHER
A MONTH IN THE SUMMER
Website Myspace Contact
Label : Swallowstail Records
CD-Baby

‘Fingerpicking’ op een akoestische gitaar is het handelsmerk van de Britse singer-songwriter Jon Fletcher uit Oxford, Engeland. Hij draait al meerdere jaartjes mee in de grote wereld van de Britse folk- en rootsmuziek. Als laatst bijgekomen lid van het folksextet Magpie Lane kan hij via zijn instrumentale talenten als gitarist bijdragen aan de successen van deze groep uit Oxfordshire. Zelf schrijft hij gevoelige liedjesteksten die hij met zijn zeemzoete stem vertolkt op de tonen van meestal enkel een akoestische gitaar in de traditionele middeleeuwse troubadourstijl. Hier en daar wordt de muziek wat geaccentueerd door minimalistische bijdragen van andere instrumenten als cello, viool, harmonium, fluit of tin whistle. Broer Colin Fletcher controleert met zijn contributies op basgitaar de ritmesectie, samen met drummer Tom Hooper. De songkeuze is voornamelijk klassiek te noemen en enkele subtiele toetsen van jazz en blues geven het voornamelijk folkgetinte repertoire wat meer muzikale kleur. In de jaren negentig was Jon Fletcher stichtend lid van de popgroep “Epona” maar met deze cd “A Month In The Summer” kiest hij ervoor om een eerste soloplaat uit te brengen. Als storyteller beschrijft hij scènes en verhalen op Shakespeariaanse wijze vol verbeelding en met veel liederlijke romantiek. Deze cd werd zo goed als live opgenomen in de studio. Onze voorkeursselectie uit de serie van twaalf songs is: “Riverside Song”, “Willow Song”, “The Cuckoo”, “Hold My Breath” en “Hold Back The Tide”. Het dient vermeld te worden dat alle nummers erg nauw bij elkaar aansluiten qua stijl en daarin schuilt het risico dat het niet zo gemakkelijk is om alle liedjes op deze cd volledig na elkaar uit te zitten zonder een gevoel van verveling te voelen opkomen. Individuele beluistering lukt desondanks wel beter. Maar of de muziekliefhebber op het continent al klaar is om deze typisch traditionele Britse muziek met open armen te ontvangen wordt door ons tot nader order nog even in twijfel getrokken.
(valsam)

ALLAN MOON
SONG OF THE WIND
Website Myspace Contact
Label : Songbird
CD-Baby

De uit Canada afkomstige Allan Moon is een hedendaagse singer-songwriter die op een muzikaal uiterst minimalistische wijze zijn boodschappen op plaat opneemt. Die verhalen zijn meestal sociaal geïnspireerde en persoonlijke teksten. Allan Moon is een nieuwe naam in de grote wereld van muzikale balladeers. Zijn zachte stem gedijt wonderwel in zijn met akoestische gitaar begeleide songs. De maatschappijkritiek wordt nauwelijks verhuld gebracht in songs als “Sheep” en “Carousel” en in “Heartbreak” hekelt hij drugsgebruik en waarschuwt hij voor de soms dodelijke gevolgen daarvan. Het droevige titelnummer “Song Of The Wind” is één van de beste liedjes op deze plaat met 10 songs. Allan Moon brengt dit nummer op een zeer delicate, haast fragiele wijze. Bij het beluisteren van deze cd denken we soms dat we naar een liedje van Bonnie ‘Prince’ Billy (aka Will Oldham) zitten te luisteren. Die artiest kan ook vaak op een fluisterende wijze verbaal erg scherp uit de hoek komen. In het nummer “I Want You Sunday” zitten er wat bluesklanken verwerkt en zou je mits wat goede wil zelfs een positieve song kunnen waarnemen. Ook heel fragiel gebracht is het nummer “Broke” en het liefdesliedje “Molly’s Gone” legt zijn diepere zielenroerselen bloot. Dat het daarbij niet altijd van een leien dakje loopt blijkt dan weer uit het liefdesverdriet dat weerklinkt in “Days Of Healing”. Elk van de tien liedjes vertelt een eigen verhaal met een meestal breekbare ondertoon en daarin ligt misschien net het probleem voor Allan Moon. Onze huidige maatschappij drijft op snelheid en flitsende klanken en bewegingen. Die zijn echter nergens terug te vinden op de cd “Song Of The Wind”. Al bij al is dit een rustbrengend album en verdient deze artiest zeker nog wat krediet voor de toekomst. Hij mag alleen niet meer éénzelfde plaat uitbrengen, want dan zou verveling wel eens hard kunnen toeslaan.
(valsam)

FIREFALL Acoustic
COLORADO TO LIVERPOOL – A Tribute To The Beatles
Website Contact
Label : Winged Horse Records
CD-Baby

Zowat drie jaartjes geleden werden Jock Bartley en Steven Weinmeister van de uit de jaren ’70 & ’80 bekende groep Firefall uit Colorado gevraagd om enkele Beatles-liedjes akoestisch te komen brengen in een programma van ‘99.5 The Mountain’, een radiostation uit Denver. Dat viel toen zo goed mee dat ze nog een tweede en een derde keer uitgenodigd werden om hetzelfde te komen doen. Daarna bleven de trouwe Firefall-fans maar smeken om die liedjes eens op een plaat te bundelen. En de wil van de fans dient uiteraard gerespecteerd te worden. Vandaar dat we nu “Colorado To Liverpool – A Tribute To The Beatles” in onze cd-speler toertjes laten draaien ter beluistering en bespreking van deze speciale coverplaat. Een selectie maken uit het roemrijke en tijdloze repertoire van de Beatles bleek één van de moeilijkste taken te zijn voor beide zangers. Uiteindelijk werden er elf liedjes weerhouden voor deze cd en gelukkig beperkten de heren van Firefall zich niet tot de bekendste songs van het Liverpoolse kwartet. Zo verrassen ze ons met enkele eerder onbekende liedjes zoals “Within You Without You” en “I Need You” die beiden door George Harrison werden geschreven. En ook “You’re Gonna Lose That Girl”, “I’ll Be Back” en “I Don’t Want To Spoil The Party” uit het grote songboek van Lennon & McCartney behoren niet tot het lijstje tophits van de beroemdste kevers. De nummerkeuze werd vooral ingegeven door hun geschiktheid voor harmony vocals-zangwerk door de heren Bartley en Weinmeister. Het moesten liedjes zijn die je zelf onder de douche en in de huiskamer kan meezingen. Firefall heeft alle nummers met ontzettend veel liefde en respect behandeld. Ook de bekendere Beatles-songs als “Eleanor Rigby”, “Here Comes The Sun”, “No Reply”, “Norwegian Wood” en “Come Together” kregen een eigentijds kleedje aangemeten door dit duo. Zo werd “Come Together” voorzien van een swingende, akoestische gitaarriff en wordt “Eleanor Rigby” gebracht in een mix van akoestische gitaren en mandoline. Erg mooi is ook de versie van “Girl” waarop huisvriend John Magnie van de groep The Subdudes een Parisiaans stukje accordeon mag komen spelen. Nog heel even wat meegeven over de beide heren van Firefall: John Bartley is een gelouterde gitarist die in de beginjaren zeventig deel uitmaakte van ‘The Fallen Angels’, de begeleidingsgroep van Gram Parsons en Emmylou Harris. Nadien speelde hij ook nog samen met enkele legendarische groepen als The Doobie Brothers, Journey, Poco en met artiesten als Dan Fogelberg en John Mayall. Steven Weinmeister maakt al 12 jaar deel uit van Firefall en speelde voordien meer dan 20 jaar in diverse groepen in Denver. Zijn grote hobby naast muziek maken is het op haast fanatieke wijze beoefenen van vliegvissen. In de voorbije 25 jaar kwamen er een tiental platen uit van de groep Firefall inclusief een “Greatest Hits”-album. “Colorado To Liverpool” van Firefall Acoustic is daar een erg gesmaakte voortzetting van en kan als een absolute ‘must have’ gezien worden voor alle die-hard Beatles-fans.
(valsam)

ANNE WEISS
CONCRETE WORLD AND THE LOVER'S DREAM
Website Myspace
Label: Potter Street Records
CDBaby

Anne Weiss cd's betekenen steeds opnieuw weer afwisseling. Haar stijl is een opeenhoping van genres die haar platen daardoor net uniek maken en haar stem is eveneens een combinatie van zoveel bekende andere stemgeluiden. Je hoort wat Joni Mitchell, Eva Cassidy, Janis Joplin, Bonnie Raitt, Laura Nyro. Hier heb je het als recensent moeilijk mee, het is zo divers, je plakt er niet zomaar een labeltje op, iets wat wij altijd zo graag doen. Waarschijnlijk ook daardoor dat deze cd thuis wat lag te bezinken en reeds enkele draaibeurten meemaakte voor ik eindelijk de knoop doorhakte en er aan begon. Je moet wel, want er aan ontsnappen doe je niet, de cd zoekt langzaam zijn weg naar je, en palmt je langzaam, maar zeker in. Een indrukwekkende lijst van prima muzikanten waaronder multi instrumentalist Kenny Passarelli en de sterke gitarist David Jacobs Strain en een prima productie dragen ertoe bij om deze release met zijn veelheid aan stijlen tot een juweeltje te maken die uiterst langzaam zijn volle pracht ten toon spreidt. Of ze nu een pure Delta blues of een subtiele gevoelige ballade brengt, elke seconde van deze cd is gevuld met passionele muziek, knap gebracht. De apartheid van haar stem zit 'm in dat hoge meisjesachtige, met er bovenop een ruige rasp, daardoor klinkt ze soms als Janis Ian en een seconde later als de andere Janis. Vooral in de Robert Johnson blues "Come On In My Kitchen" is dit zo. Met evenveel gemak doet ze vlak daarna een prachtversie van Marvin Gay's "What's Goin' On?" en Mississippi Fred McDowell's "Write me A Few Of Your Lines". Haar eigen songs zoals "Liar's Day" dat een sterke Tracy Chapman song kon zijn, zijn bovendien tekstueel pareltjes, die vaak een geëngageerde politieke ondertoon hebben. Haar bijnaam "The Wordsmith" heeft ze dus niet zo maar. "Fall" nog zo'n ijzersterke song die je niet meer loslaat. De passievolle gospel "Sunday River" ... subliem. De keuze van de covers zoals "Shadow Of Doubt" van mijn lievelingscomponist Gary Nicholson (met een sobere, maar hemels klinkende slidegitaar) of afsluiter "These Days" welbekend van Jackson Browne, zijn songs die haar op het lijf geschreven lijken. Nog even de sterke backing vocals vermelden, vooral van Spank en Janice Hopkins, en de werkelijk superieure productie van Kenny Passerelli. Ik gebruikte daarstraks het woord al: een "juweeltje" van een plaat!
(RON)

THE ROCKERS
FULL MOON NIGHT
Website Myspace Contact
Label : Jammates Records
CD-Baby

Hoe duidelijk kan je zijn bij het kiezen van een groepsnaam? Welke muziek verwachten jullie bij het horen van de bandnaam “The Rockers”? Dit is een collectief van veteranen in de muziekwereld van Columbus, Georgia waarbij zangers, muzikanten en songschrijvers in een vijfkoppige formatie worden samengebracht. “Full Moon Night” is hun debuutplaat als pas opgerichte groep van rockminnaars. Zangers en gitaristen Russ Everitt en Sam Thrower kenden elkaar reeds van tijdens hun schooltijd waar ze al samen in diverse groepjes speelden. Bassist en keyboards-speler Greg Gregory voegde zich bij dit duo tijdens hun hogere studieperiode. In het rockgroepje “The Reasons Why” speelden ze in diverse clubs in Georgia en Alabama. Russ Everitt speelde ook nog in een andere groep “The Nightsharks” waar hij musiceerde met Paul Hammock. Drummer David West vervolledigde het kwintet dat nu dus als “The Rockers” door het leven gaat. De songschrijver van de groep is Sam Thrower. Enkel voor de nummers “Hey Child” en “Goodbye Girl” kreeg hij wat assistentie van Russ Everitt. De liedjes op deze plaat zijn sixties en seventies-geïnspireerde rock and rollnummers en popballads. “60 In A 55”, “If I Could Just See Your Face” en “Goodbye Girl” zijn de pure rocksongs op dit album dat vooral gekenmerkt wordt door de knappe Eaglesachtige samenzang van Russ, Greg en Sam. Tussen het aanbod aan ballads gaat onze onvoorwaardelijke voorkeur uit naar twee heerlijke liefdesliedjes: “Love’s First Victim” en “Just Like A Fool”. Enkele nummers kregen ook een vleugje blues vervlochten in de songopbouw zoals “In The Wind Tonight” en de titeltrack “Full Moon Night”. De heren Rockers zeggen op hun website dat ze ondertussen alweer volop aan het repeteren zijn met nieuwgeschreven nummers die zullen moeten dienen voor een opvolger van deze cd. Vergeet alvast niet om één exemplaar naar Rootstime te sturen waar we graag wat publiciteit zullen maken voor het resultaat.
(valsam)