ARCHIEF

OKTOBER 2007 - NOVEMBER 2007 - DECEMBER 2007 - JANUARI 2008

FEBRUARI 2008 - MAART 2008 - APRIL 2008 - MEI 2008 - JUNI 2008 - JULI 2008

CHRIS GOERTZEN & THE HAZY PILGRIMS - DEVILS RAWKING CHAIR

BRIAN BYRNE - TAILOR MADE

SCOTTYBOY DANIEL BLUES BAND - FLIP THE SWITCH

FRANK TRIBES - GALLERY

NEIL POYNTER - TEN YEARS LEARNING MY NAME

JD & THE STRAIGHT SHOT - RIGHT ON TIME

THE GOOD INTENTIONS - POOR BOY

THE BORDER BLASTERS - BLAST FROM THE PAST

SHELLEY JONES - FAITHFULLY

BEN WASSON - ODE TO BABY BOOMERS

CHRIS GOERTZEN & THE HAZY PILGRIMS
DEVILS RAWKING CHAIR
Website Myspace Contact CDBaby

Nog net enkele dagen voor hun release party hebben we even de tijd om met aandrang uw aandacht te vragen voor dit debuut van Chris Goertzen and The Hazy Pilgrims, zeker in het geval je houdt van de muziek van Steve Earle want daaraan is deze band zeker verwant. Ze wonen in Winnipeg in de provincie Manitoba in Canada. Hun eersteling "Devil's Rawking Chair" heeft me aangenaam verrast, met songs als "Lonesome, Wild & Blue" en "Killdeer" combineert Chris die stem van Steve Earle met de band's rauwe rock à la Big Sugar en Stones, terwijl het verstilde "Indian Head" en "Dark Eyed Dana" mooie alt. country tout court laat horen. Afsluiter "Crowsfeet" zit daar netjes tussenin en doet daarmee wel heel sterk denken aan Steve Earle's vroegere werk. Ryan Maier's scheurende slide sluit wonderwel aan bij die stem van Chris, terwijl bassist Jeromy Von Dusen en drummer Anthony Giancola als ritmesectie de boel strak trekken. De cd start raar met een intro die doet denken aan een grijsgedraaide lp, maar vlak daarna barst "The Oath" in volle geweld los, een sterke song met een "hook" die je dadelijk inpalmt. "Lungs" het meest heavy nummer op de cd doet even denken aan Black Crowes en aanverwanten. Tien songs op deze cd, waaronder mijn inziens geen echte zwakke nummers. Zoals ik al liet doorschemeren, afwisseling troef ook, er staat voor elk wat wils op deze release, en de grote troeven zijn de stem van Chris die het midden houdt tussen kiezel en roest, en Ryan's slidegeluiden, soms rauw en ruig, soms mooi beheerst en ingetogen. Laat ons nu toevallig net vorige week met volle teugen genoten hebben van de ijzersterke "Perpetrators" in Peer, daarna deze prachtcd ontvangen en merken dat beide bands uit Winnipeg, Manitoba komen. Van toeval gesproken. Canada, en meer bepaald Winnipeg, eist duidelijk zijn plaats op in het roots-rock wereldje! Oh ja, ik zou het haast vergeten...aanrader.
(RON)

BRIAN BYRNE
TAILOR MADE
Website Myspace Contact
Label : Kindling Music Distr. : Maple Music

Met een naam die Byrne is kan je al meteen op extra aandacht rekenen in de muziekindustrie. Brian Byrne is een Canadese muzikant die een countryrockalbum heeft uitgebracht waarop hij zijn singer-songwritercapaciteiten tentoon spreidt. Deze 33-jarige artiest heeft al heel wat muzikale watertjes doorzwommen in zijn lange loopbaan. Als 13-jarige snaak werd hij al gevraagds om de leadzanger te worden van een metalgroep genaamd Pandemonium. Later belandde hij in 1997 via enkele omzwervingen in andere groepjes tenslotte als frontman bij de rockgroep ‘I Mother Earth’ waarmee hij twee cd’s opnam. In 2006 verscheen dan zijn eerste solowerk onder de titel “Tuesdays, Thursdays And If It Rains” en tegen het einde van dat jaar mocht hij het voorprogramma verzorgen tijdens de Canadese tournee van INXS. Nu verscheen het tweede soloalbum van Brian Byrne getiteld “Tailor Made” dat hij via een uitgebreide tournee wil promoten. Deze cd bevat 11 zelfgepende songs met een moderne countryrocksound en die liedjes zijn meestal voorzien van een behoorlijke swing. Voor de welkome afwisseling op dit album zorgen enkele bluesrocksongs (“All I Need Is Love”) en enig mooie poprockballads (“Look For Me Now” en “Love You More”) die elk van stevige zangpartijen voorzien worden door Brian Byrne. Diens stem is door de jaren getraind geworden door het vele hard-rockzangwerk bij zijn groep en is voor het countryrockgenre misschien een beetje te krachtig. In typische radiosongs als “Beautiful You” en de meest typische countrynummers “Easy Come” en “Crazy” (de eerste single uit dit album) en via roadsongs als “Home” en “Mountain Feeling” slaagt hij er toch in om een mooi afwisselende plaat te brengen die een breed publiek zou moeten kunnen boeien. De echte gitaarrockers “Tailor Made” en “Colder Than The Lake” tonen de ware inborst van deze artiest wiens stem een beetje lijkt op die van Robert Plant of John Cougar Mellencamp. “Tailor Made” is een typisch Southern Rock-album dat zeker op heel wat airplay zal kunnen rekenen in het countryrock-gekke Amerika. Maar ook in Europa zullen we hem de nodige support proberen te geven.
(valsam)

SCOTTYBOY DANIEL BLUES BAND
FLIP THE SWITCH
Myspace CDBaby VIDEO

Blues harp zoals we 't gewoon zijn van groten als William Clark en Rod Piazza, dat krijgen we te horen op deze "Flip The Switch", het debuut van deze band uit Kansas city in Missouri. ScottyBoy Daniel en zijn maten, gitarist Dave Hayes, bassist Matt Browning, en de drummer met de bijna onuitspreekbare naam Ghan Bunyarattaphant zijn samen een goed geoliede machine, die de blues op een geroutineerde manier weten te brengen. Alle mogelijke genres binnen de blues, van West coast swing en jazz tot pure rockabilly en rock 'n' roll getinte dingen brengen ze met een vanzelfsprekend gemak. Hoofdspelers zijn natuurlijk zoals in bijna elke bluesband de harp en gitaar. Scotty Boy Daniel is een sterke vertegenwoordiger van de nieuwere generatie "smoelschuivers" en gitarist Dave Hayes vult hem perfect aan, met zijn mooie gitaarpartijen en is vooral op slide een sterk element binnen de groep. Komt daarbij dat beide de zangpartijen voor hun rekening nemen. Een knap voorbeeld hiervan krijgen we op "Cried Last Night", één van de songs waar hij de hoofdrol krijgt. Meteen ook één van de sterkere songs op deze cd. "Blue Midnight" is zoals de titel al laat vermoeden een slow blues met gevoelige harp- en gitaarbijdragen van beide heren, echte late night blues. In de traditie van Jim Suhler en Thorogood is "I'm Gonna Get Drunk", een van prachtig slidewerk voorziene song, maar ook Scotty Boy blaast zijn ziel uit in deze uptempo song. Sterke tracks genoeg op deze "Flip The Switch". Een echte trainsong in echte rocktraditie is "Train Fare Home" sterk herinnerend aan "Mystery Train" van Presley. "Flip The Switch" de titeltrack en opener en ook de afsluiter "Darkness Falling" gebracht op Chromatic harp dragen toch in extremis mijn voorkeur weg, want voor dat warme geluid van een chromatic ga ik altijd voor de bijl. Het stevig rockende "Days On End" of "K.Street Stomp", een harp instrumental in dezelfde afdeling als Magic Dick's "Whammer Jammer", dit zijn allemaal songs die van deze cd een aanrader maken voor de liefhebbers van de echte bluesharp. (RON)

FRANK TRIBES
GALLERY
Website Myspace Contact
Label : S.E.N. Records CD-Baby

Frank Tribes (zijn echte naam is Frank Tribuzio) woont in Chicago en schrijft er zijn eigen liedjes al sinds meerdere jaren. Vooraleer hij besloot om het als soloartiest te gaan proberen maakte hij deel uit van de formatie ‘Garden Bower’ samen met zijn vriend Rob Bochnik die momenteel gitarist is bij de bekende formatie ‘The Frames’. In 2002 verscheen de eerste soloplaat getiteld “Frank Tribes”, gevolgd door “By All Means” in 2004. “Gallery” is zijn onlangs verschenen derde full-cd en bevat stukjes muziek die gelinkt kunnen worden aan nummers van de Beatles, Pink Floyd, Echo & The Bunnymen, David Bowie en Neil Young. Toch slaagde Frank Tribes er in om ondanks die veelbelovende referenties zijn eigen sound aan het album mee te geven en de songteksten een persoonlijke boodschap te laten inhouden. Zijn kracht ligt in de sterke, muzikale melodieën en in de klassiek klinkende pop- en rockstijl die door deze artiest gehanteerd worden. Regelmatig kan je je niet van de indruk ontdoen dat er een sterke sixties-invloed doorheen de twaalf nummers op deze plaat stroomt. Samen met zijn vriend en co-producer Ellis Clark - die toetsenwerk en backing vocals aflevert voor dit album - slaagt Frank Tribes er in om boeiende en modern gearrangeerde songs te brengen. De eerste vijf nummers van dit album werden vorig jaar ook al uitgebracht in ep-vorm onder de titel “Blade E.P.”. De full-cd “Gallery” bulkt dus van diverse stijlinvloeden maar blijft desondanks toch een behoorlijk origineel werkstuk. De cd-opener “On My Way” zwemt helemaal in een Beatles-vijvertje terwijl “Blue Mountain” bevestigt dat ook de Kinks en Pink Floyd in de platenkast van Frank Tribes zijn terug te vinden. Andere klassesongs uit dit album zijn “Vampyres”, “Low To High”, “One For You” en de ouderwetse folkrocksongs “Watch You Sleep” en “Surprised”. “Gallery” bevat enkele heel fijne composities van Frank Tribes die volgens ons nog heel wat moois in zich heeft voor volgende platen.
(valsam)

NEIL POYNTER
TEN YEARS LEARNING MY NAME
Myspace Contact CD-Baby

Singer-songwriter Neil Poynter werd vader van een dochtertje Elsie, nauwelijks een paar weken nadat hij zijn eerste full-cd ‘Ten Years Learning My Name” had opgenomen. De fiere vader draagt zijn muzikale werk dan ook op aan de nieuwgeborene inwoner van Astoria, New York. Neil Poynter werd zelf geboren in Baton Rouge, Los Angeles en heeft in zijn leven kennis gemaakt met al de muzikale invloeden die in zo’n rootsmuziekomgeving op je afkomen zoals blues, folk en rock and roll. Sinds meer dan vijftien jaar schrijft hij al eigen nummers en zijn opleiding muziek en theater aan het New Yorkse kunstconservatorium komen hem nu goed uit bij het uitwerken van zijn droom om een eigen plaat uit te brengen met dertien zelfgeschreven songs. Zijn voorkeur ging uit naar het opnemen van zijn liedjes met enkel een akoestische gitaar als muzikale begeleiding. Daardoor komen de teksten natuurlijk heel nadrukkelijk op de voorgrond maar wij hebben dientengevolge toch een probleem om het hele album in een ruk uit zitten. De liedjes hebben nochtans voldoende potentieel en melodie in zich om als volwaardige songs door het leven te gaan. We hebben het al vaker gezegd maar ook aan Neil Poynter zouden we willen aanbevelen om voor een volgende plaat wat meer instrumenten toe te voegen aan de songs, hetgeen hen zeker een toegevoegde waarde zal bezorgen. De titel van de plaat “Ten Years Learning My Name” verwijst naar de periode die hij in New York heeft doorgebracht en met dit album wil hij een akoestische hommage brengen aan die Amerikaanse grootstad. In zijn muziek klinken de invloeden van artiesten als Neil Young, Hank Williams, Eliott Smith en Johnny Cash door. Enkele titels van de naar onze smaak beste tracks uit deze plaat zijn: “On The Bottom”, “Far & Away”, “All The Way”, “Can I Be Your Guy”, “Properly” dat hij in duet met zijn vrouw Katie brengt en de afsluiter “Lonely Soul”. We hopen dat hij na die tien jaar leren zijn naam van buiten kent: Neil Poynter.
(valsam)

JD & THE STRAIGHT SHOT
RIGHT ON TIME
Website Myspace Info: Ariel Publicity
Label: Artist Garage / Fontana Distribution

Je hebt van die plaatjes die eigenlijk typisch muzikantenplaten zijn. Er wordt virtuoos op gemusiceerd, op zodanige wijze dat voor collega-snarenwonders het allemaal nog wel te pruimen valt, maar waarbij de gemiddelde muziekliefhebber na tien minuten luid snurkend terzijde stort. Zanger/gitarist Jim Dolan is echter een begenadigd muzikant, die zijn luisteraars niet verveelt met gepriegel, maar de lol die hij zelf uitstraalt wil delen met zijn publiek. Dat valt tenminste op te maken uit zijn nieuwste album "Right on Time", opvolger van zijn debuutalbum "Nothing to Hide" uit 2005. Dit nieuwe album is een nieuwe stap in Dolan's muzikale carrière: hij manifesteert zich hier als een uitstekend muzikant na de laatste jaren met Joe Walsh (Eagles) als gast mee te toeren met diens originele band, The James Gang. "Right on Time" is pas uit, maar je zult ervoor moeten zoeken in de duurdere importbakken bij je platenboer. Hopelijk komt hier snel verandering in, en wordt deze plaat in Europa gedistribueert. Het vocale op deze plaat neemt JD voor zijn rekening, gesteund door gitarist Bruce Koplow, die de meeste songs van deze plaat neerpende. Al jaren is Bruce Koplow zijn buddy, en tijdens Walsh's tour hebben ze samen dit project uitgewerkt. Muzikaal is er helemaal niks mis met "Right on Time". JD mixt met zijn band - the Straight Shot - blues, rock en country met veelzijdig gitaarspel. En bewijst daarmee dat zijn kijk op de blues helemaal zo nauw niet is. En hij klinkt zo vertrouwd goed, en bewijst bovendien dat blues op artistiek verantwoorde rootswijze in een eigentijds jasje te stoppen is. Bijgestaan door een aantal fantastische muzikanten als Sue Williams (bas), David Longworth (drummer), Jonny Rosch (toetsen) en de reeds vernoemde Koplow levert Jim Dolan het ene na het andere prachtliedje op. Prachtliedjes vol nostalgie, maar tegelijkertijd modern. Hoogtepunten zijn voornamelijk de songs "Slow Motion in Reverse" en "Train's A Coming", waarin respectievelijk Joe Walsh's gitaarspel en de pedal steel van Robert Randolph (Eric Clapton, Carlos Santana, Dave Matthews) op de voorgrond komen. Andere uitschieters zijn de gedreven uptempo single, "Double My Order" met een uitbundige boogie-woogie piano en Chuck Berry-achtige gitaar riffs, de meer mid-tempo beat van "Leap of Faith", een song die met de R&B blazers een meer klassiek Stax Records sfeertje brengt en "Lie No Better", een meer zwaarder nummer, denkend bijvoorbeeld aan de Texas sound van Stevie Ray Vaughan. Voeg daarbij de meer country getinte songs als "Right on Time" en "What Do We Do Now" en we kunnen de muziek op deze plaat qua stijl omschrijven als zeer gevarieerd. Toch is hij erin geslaagd om van deze vele stijlen, één mooi geheel te maken. Op "Right on Time" doen Dolan's warme vocalen en liedjes qua stijl en smaak soms denken aan Jimmy Buffett, Eric Clapton en Lowell George, dus een aanrader voor de liefhebber!

THE GOOD INTENTIONS
POOR BOY
Website Myspace Contact
Label : Boronda Records
Distr. : Universal CD-Baby

In een tijdspanne van drie kwartier brengt een drietal uit Liverpool ons een hoofdstukje Americana-songs over onderwerpen als de dood, wanhoop en verraad. De formatie “The Good Intentions” groepeert drie mensen met de beste bedoelingen: R. Peter Davies zorgt voor de lead vocals en wordt hierin op knappe wijze bijgestaan door Gabrielle Monk, een klassiek geschoolde pianiste en door gitarist Frank Roskell. Enkele gastmuzikanten zorgen voor een moderne sound door hun inbreng via pedal steel, bas en drums. Nadat ze eerst een demoplaatje hadden opgenomen dat wat airplay kreeg op lokale radiostations werden ze gecontacteerd door producer Charlie Mc Govern ( o.a. ook van artiesten als Mark Olsen, Randy Weeks, Chuck E. Weiss) die hen uitnodigde voor het opnemen van deze debuutplaat “Poor Boy”. De afwerking van die plaat werd gedaan in studios in Hollywood waardoor het album een heel internationaal en trans-Atlantisch karakter heeft gekregen. Zanger R. Peter Davies is de songschrijver van dienst voor The Good Intentions en zijn heel mooie stem leent zich uitstekend voor het brengen van deze nogal traditionele liedjes. De pers schrijft deze groep Byrds-achtige trekjes toe maar ons lijkt deze mix van country, folk en Americana toch iets meer te bieden. Het gebruik van traditionele instrumenten als mandoline, dobro en banjo en ook de typische driestemmige vocalen zijn wellicht de oorzaak van deze verwijzing naar de sixtiessound van o.a. The Byrds en de voor de hand liggende Peter, Paul And Mary. Op “Poor Boy” zijn vooral goede songs te beluisteren waarbij we “Irene” en “Bonjour La Tristesse” graag een eervolle vermelding willen geven. Wij zouden de vocale prestaties van R. Peter Davies eerder willen vergelijken met de stem van Michael Weston King, hetgeen absoluut als een compliment dient ervaren te worden. De algemene toon van het album is rustgevend met kwetsbaar en spontaan gebrachte liedjes. Dat laidback-gevoel wordt vooral waarneembaar in de songs “She’s In A George Jones Mood”, “You Can’t Call It Country” en “You Had To Know”, een song die echt niet zou misstaan op een cd van The Good Sons. Lekker ergens neerploffen in een relaxstoel met deze muziek door de koptelefoon is een scène die mij in hemelse sferen zou kunnen brengen. Het hoeft niet altijd een zonovergoten palmbomenstrand te zijn.
(valsam)

THE BORDER BLASTERS
BLAST FROM THE PAST
Website Myspace CDBaby

Hun naam haalden ze van de radiostations die langs de Texaans/Mexicaanse grens gelegen zijn en zelf noemen ze hun muziek " High Power Acousti-lectric Texas Roots Music". Een hele goede omschrijving inderdaad voor wat dit duo Jimmy Ray Harell en Todd Jagger, ons brengen, met special guests als Kimmie Rhodes, Ponty Bone en Alvin Crow en bijgestaan op bas door Keith Carper en drummer Phil Johnson. De naam "Border Blasters" doet naast de Texaanse dan ook Mexicaanse invloeden vermoeden, en dat is inderdaad ook zo. De accordeon van Jimmy Ray Harrell, samen met de mandoline van Jagger (ex Austin Lounge Lizards) laat ons met regelmaat even kijken aan de andere kant van de border, zo is "Sunset On The Rio Grande" een mooi staaltje Tex Mex, maar ook voor wat Western Swing zijn beiden steeds te vinden. Al dadelijk bij de eerste song is dit duidelijk merkbaar, Danny Levin, de special guest, geeft het nummer dat rustige western swing sfeertje met zijn fiddle. "Be With You Tonight" met die heerlijke mandolinegeluiden van Jagger heeft een lekkere bluesy sfeer over zich, heerlijke muziek voor op de Texaanse "porch", lui relaxend bij een ondergaande zon. "Accordeon Shuffle" is wat de titel belooft, een zydeco blues met ditmaal de fiddle van Alvin Crow als knappe tegenhanger bij de accordeon. De sterke covers "Trouble in Mind" en meer nog de erg aparte bluegrass versie van de reggaeklassieker. "The Harder They Come" van Jimmy Cliff met een mooie accordeon en mandoline bijdrage blinken uit door hun originaliteit. "Threat Her Bad" is er nog zo ééntje, het is namelijk een licht afwijkende versie van Roy Head's "Threat Her Right", waarbij opnieuw die mandoline en accordeon zo wonderwel samengaan. "Wabash Blues" zet om te eindigen op gelijke wijze de kroon op het werk en sluit deze Border Blaster cd zeer overtuigend af.
(RON)

SHELLEY JONES
FAITHFULLY
Website Contact
Label : Rawlco Radio
CD-Baby

Heel hedendaagse, populaire muziek is wat je kan verwachten bij beluistering van het nieuwe album “Faithfully” van de uit Edmonton, Canada afkomstige zangeres Shelley Jones. De plaat is een collectie van tien songs die afwisselen tussen jazz, blues, soul, latin, R&B en pop en die door de zangeres op een gepassioneerde en soulvolle wijze gezongen worden. De liedjes hebben een heel moderne en ritmische opbouw en kunnen als heel actueel voor deze 21ste eeuw omschreven worden. Shelley Jones draait al enkele jaren mee in de muziekscène als zangeres op heel wat popplaten, in musicals en op radio- en tv-commercials. Haar eerste plaat bracht ze titelloos uit onder de naam “Shelley Jones” in 2001. Daarop stonden – net als op haar tweede plaat “Love On Time” en op dit “Faithfully” overigens – liedjes die ze zelf geschreven heeft of die met haar als co-writer gecomponeerd werden. Voor de songs op de laatste cd deed ze steeds een beroep op producer Andrew Glover om samen met haar de liedjes te schrijven en uit te werken tot volwaardige songs. Echte uitschieters hoef je niet te zoeken op dit album waarop alle songs baden in een jazzy sfeertje. Maar genietbaar zijn vooral “Smooth Kind Of Lover”, “Shadows Of The Past”, “Because Of You”, het latin-geïnspireerde “Carnaval Olé” en de R&B-song “I’ll Be There For You” met een heerlijke saxofoonsolo. “Faithfully” is een kwaliteitsvolle plaat geworden van een getalenteerde zangeres die duidelijk diverse genres aankan en zich wellicht een permanente plaats in dit artiestenwereldje zal weten te veroveren. Haar innemende breekbaarheid en openheid in de teksten zijn bijwijlen zelfs wat aandoenlijk en zorgen er voor dat de luisteraar zich soms als een voyeur in het intieme leven van een zangeres zal voelen. Voor de tijdloze muziek in dit genre en de actuele, moderne sound is momenteel zeker een breed publiek te vinden. (valsam)

BEN WASSON
ODE TO BABY BOOMERS
Website Contact
Label : Caper CD-Baby

Soms durven wij nog eens reageren als mensen van ‘den ouden stempel’ door te zeggen dat het vroeger allemaal groter en mooier was. Daarmee geven we deels aan dat we zelf niet meer van de piepjongsten zijn maar ook dat we nostalgische terugblikken naar de swinging sixties en seventies weten te appreciëren. Onlangs kregen we een cd toegestuurd door Ben Wasson en een blik in onze geschiedenisboeken leert ons dat deze man in de sixties een gevierde singer-songwriter was.die in die tijd wedijverde met Elvis Presley, Buddy Holly, Jerry Lee Lewis en onze all-time favoriet Roy Orbison. Met “Classic Sweet Country” werd er onlangs nog een plaat beschikbaar gesteld in cd-vorm met zijn liedjes uit die tijd waarvoor de originele productie in handen was van de legendarische Norman Petty, die toen ook de producer van alle platen van Buddy Holly was. Ben Wasson heeft zich al meerdere decennia geleden teruggetrokken uit de muziekscène en leefde nog lang en gelukkig met zijn gezinnetje samen. Maar het was zijn zoon Brad die hem er wist van te overtuigen om zijn muzikaal talent nog eens te exploreren omdat er dus ook in deze 21ste eeuw nog steeds een dankbaar luisterpubliek is voor dergelijke liedjes. Dus trokken ze samen de studio in om er 12 liedjes op te nemen die we nu op de cd “Ode To Baby Boomers” kunnen beluisteren. De stem van Ben Wasson klinkt nog steeds erg vast en lijkt nog altijd sterk op die van de wat oudere Elvis Presley. Luister bijvoorbeeld maar eens naar het door Ben Wasson zelf geschreven “Winds Of Change” en het samen met zijn zoon Brad geschreven “Powder Blue”. In beide songs is ‘The King’ terug heel nabij. Het album bevat drie zelfgeschreven liedjes en een hele rits covers; bekende en minder bekende liedjes zoals de bluessong “St. Louis Blues”en het croonerslied “It’s Impossible”. Ben Wasson is overduidelijk ook een liefhebber van de jazzmuziek want in het tweede gedeelte van deze cd brengt hij ons helemaal in de jazzy mood met de nummers “Coquette”, “When You’re Smiling”, een knappe versie van “What A Difference A Day Made” en het heerlijk rustig voortkabbelende “A Little On The Lonely Side”. De rockabillysongs op deze plaat beperken zich tot cd-opener en titelsong “Ode To Baby Boomers” en afsluiter “I’m A Fool To Care”. Alvast een welgemeende ‘Thank You” aan Ben Wasson en zoonlief Brad om ons weer heel even als tieners te laten voelen tijdens de beluistering van deze leuke plaat.
(valsam)