RUDY ROTTA - DUVEL BLUES - 31 MEI 2008

Dadelijk na het sterk optreden dat Rudy Rotta in Puurs op het Duvel Festival gaf, hadden wij een gesprek met hem over dingen als zijn carriere, zijn favoriete artiesten en zijn toekomstplannen. Hieronder een samenvatting ervan.

*Goedenavond Rudy, welkom op het Duvel festival hier in Puurs, dit is waarschijnlijk niet je eerste Belgische optreden?
Neen, ik heb wel nog niet zo heel veel opgetreden in Belgie, maar toch al regelmatig. Ik deed reeds een aantal festivals en behoorlijk wat clubs in het verleden.

*Wanneer begon je met muziekspelen, was dat dadelijk al gitaar spelen wat je deed, en welke zijn je voorbeelden?
Ja, ik begon dadelijk op gitaar. Ik ben opgegroeid in Zwitserland, mijn ouders woonden daar in de jaren 50-60, en ik groeide op met de muziek van de Shadows, Beatles, Stones en die dingen, dat waren dan ook mijn hoofdinvloeden: Spencer Davies, Animals, vooral Angelsaksische muziek, achteraf kwam daar de Amerikaanse muziek bij, hoofdzakelijk blues.

* Je werkte met de legendarische Brian Auger voor enkele tours en jullie maakten zelfs een cd samen, hoe is die samenwerking er gekomen?
Heel eenvoudig, ik kwam Brian tegen in Duitsland toen we beiden speelden op een festival in de omgeving van Frankfurt. Ik had de dag ervoren gespeeld en toen hadden we beide een vrije dag. Ik ging naar hem toe om wat met hem te praten, voor de derde keer reeds. Brian houdt van Italië, zijn vrouw is Italiaanse en hij woonde er een zestal jaren. Ik zei hem: "als je ooit naar Italië wil komen voor een tour met mij samen, ben je altijd welkom". Hij antwoorde dat hij dat graag wou doen, want dat hij van mijn muziek hield en het resultaat was dat we al vier tours gedaan hebben ondertussen.

*Je werkte met veel andere artiesten en groepen, vooral op je cd "And Friends", maar met B.B King werken in Montreux moet wel een hoogtepunt voor je geweest zijn, is het niet?
Mmm, ja... misschien. De Allman Brothers in "The House Of Blues" in New Orleans en B.B King, ja dat waren zowal de hoogtepunten van mijn samenwerking met andere artiesten, dat vergeet je niet vlug.

*Dat was toevallig mijn volgende vraag. Aangaande The Allman Brothers, waarmee je ooit optrad. Omdat ik een fan ben, ben ik benieuwd naar de bezetting, was dat met mijn favoriete gitaristen Derek Trucks en Warren Haynes?
Gedeeltelijk...(lacht). Het was met Derek, maar zonder Warren. Het was een speciale samenstelling van de band voor de 47ste verjaardagstour van Greg Allman.

*Je nam ook deel als artiest aan een aantal bluescruises. Dat lijkt me wel een aparte belevenis, wanwege de mogelijkheid om te jammen met veel andere artiesten die er ook aan deelnemen en de losse gezellige atmosfeer en het meestal heerlijke weer. Heel verschillend van andere optredens, nietwaar?
Zeer zeker speciaal, want je speelt tot s'morgens vroeg, je doet er aparte dingen, zoals op de Mediteraanse cruise waar ik drummer was van een band, die voor de rest bestond uit Luther Allison op bas en Marcia ball op piano en Louisian Red op gitaar. En op de Caraiben Cruise was 't nog gekker, fantastische tijden.

*Waar speel je eigenlijk het liefst? Clubs, festivals, bars?
Dat hangt ervan af. In clubs bijvoorbeeld speel ik meestal meer ballads, er is meer aandacht, het publiek is meer betrokken. Op festivals darentegen ga ik meer up - tempo dingen spelen, het publiek staat er en wil meer bewegen, dansen. Daar zal het meer agressief klinken, in clubs zijn de gevoelens meer aan bod.

*Zijn er jonge gitaristen of andere artiesten waar je zelf veel naar luistert en eentueel zou mee willen samenwerken?
Om eerlijk te zijn ben ik geen fan van solo artiesten, en ook niet van echte gitaarhero's om het zo te noemen. Het is de show die me interesseert, het samenspel met de andere muzikanten. Dus extralange gitaarsolo's boeien me niet, ik wil "muziek" horen. "Songlines" van Derek Trucks is een van mijn favoriete cd's van de laatste jaren.
(Ondergetekende knikt heftig , want deelt die mening volledig. Het is trouwens opvallend dat Derek Trucks een "musicians" musician is, want het laatste jaar tijdens gesprekken met menig artiest, o.a Ian Siegal, Eric Steckel, Harry Bodine, Randy Chortkoff en nog diezelfde avond Reba Russell komt die naam als favoriet boven)
Er zijn veel goede muzikanten, maar wat je hoort is zo dikwijls hetzelfde. Daarom moet ik zeggen dat veel Europese artiesten een toch wel wat andere visie brengen en niet weer eens "Sweet Home Chicago" en andere bluestraditionals op klakkeloos dezelfde manier brengen. Vandaag speelde ik maar een gedeelte van mijn show, ik speel bijvoorbeeld ook akoestische nummers. Mijn nieuwe cd zal meer in die richting gaan, ik weet dat ik toch steeds al bluesmuzikant zal bekeken worden, maar ik wil er wat van weg. Ik hou van allerhande stijlen:Funk, ballads, rock.

*Dat doet Derek Trucks ook, hij heeft invloeden in zijn bluesmuziek verwerkt van jazz, world en zo..
Ja, hij heeft geluk gehad, veel geluk. Hij volgde de juiste man en die schreef de songs, producete de cd en zorgde voor de uitstekende opname ervan, en op deze cd is er niet alleen maar gitaarwerk, dit is "muziek". Je weet wel wat ik bedoel..

* Ik recenseerde twee van je cd's, de Beatle tribute "Beatles In Blues" en je laatste, uitstekende "Winds Of Louisiana". De eerste stamt uit 2003, zou je nu nog een cd maken met alleen covers?
Neen, zeker niet. Ik heb nu al een nieuwe cd klaar, die als ik wat geluk heb voor 't eind van het jaar zal verschijnen. Wat ik wel ook nog als idee in mijn hoofd heb, is een cd te gaan maken in Amerika, in Mississippi of Louisiana bijvoorbeeld en een puur traditionele cd te gaan maken daar met plaatselijke muzikanten, zoals ik dat deed lang geleden met Karen Caroll in Chicago. Zonder veel oefenen. Naar daar gaan, oudere bluesartiesten van daar de kans geven en echte traditionele blues daar "bijna live" spelen.

*Op je internet site kan je luisteren naar songs van je cd's, en een van die cd's kende ik niet, ze heet 'Blurred" en de twee songs die je kan luisteren bevielen me erg, ze zijn beide instrumentaal en eerder jazzy, en je gitaarspel is prachtig erop. Is gans die cd zo?
Ja dat is een volledig instrumentale cd en wat anders dan de anderen. Het was ook een plan dat ik al langer in mijn hoofd had, ik zei, laat ons de studio ingaan en we doen die drie of vier instrumentals die we live al speelden en dan zoeken we nog wat songs en maken er instrumentals van. Maar dat is niet zo gemakkelijk, want zoals ik al zei, er zijn veel goeie muzikanten maar creatief zijn is niet voor iedereen weggelegd. Daarom ben ik zo trots op "Winds of Loiusiana". Ik ging toen de studio in met een viertal topmuzikanten, één van hen was John Cleary, die ik kende van de "Caribbean Cruise" en dan ook nog de bassist van de Neville Bothers en de drummer van onder meer Bonnie Raitt, Neil Young en Peter Frampton. Ze hadden nooit de songs gehoord, ik stond in het midden van de studio en zei: "Dit is wat ik ervan gemaakt heb, als je er iets aan wil verbeteren, doe maar"... Ik weet niet of ik er mee akkoord ga, maar ik sta open voor verbeteringen. We hebben verschillende songs heel wat veranderd, want deze jongens deden wonderen, de samenwerking was ongelooflijk. Ik ben nieuwsgierig als ik met andere muzikanten werk, naar wat hun visie is. Met mijn eigen jongens weet ik wat ik kan verwachten, maar hier was 't zo verrassend...

(Een paar fans die van Frankrijk kwamen hebben de manager zo ver gekregen om even een korte signeersessie in te lassen midden ons interview, waar wij alle begrip voor hebben, dus een minuutje later gaan we verder)

*Zijn er andere gitaristen waar je graag mee zou samenwerken, of een nummer of cd mee zou willen opnemen?
Natuurlijk, maar ze zijn dood. Albert Collins en Freddy King, dat zijn mijn twee favoriete gitaristen.

*Als gitarist, heb je veel interesse voor de technische kant en de gimmicks, nieuwe snufjes en zo of is dat niet zo belangrijk voor U?
Helemaal niet, absoluut geen interesse. Ik oefen ook niet. Componeren wel, zoals ik al zei: de muziek, de song is belangrijk, de rest maar weinig. En weet je, als je begint met songs te schrijven, dan merk je dikwijls dat je meer creatief bent dan je wel dacht. Ik heb steeds een gitaar in de buurt, en als ik ze ter hand neem is het zelden om te oefenen, maar steeds om een nieuwe riff te zoeken, of een song te componeren.

*Nu we het over songschrijven hebben, hoe schrijf je je songs eerst de muziek en daarna tekst , andersom of eventueel gelijktijdig?
Ik componeer de muziek rechtstreeks op gitaar, en voor de teksten, daar ben ik als niet Engels sprekende niet sterk genoeg in, daar heb ik hulp van 2 Amerikaanse meisjes voor. Ik geef aan wat de hoofdlijn van de tekst is, en zij gieten het in perfect Engels in meer poetische termen.

*Laatste vraagje dan. Je laatste cd is reeds 2 jaar geleden. Tijd voor een nieuwe cd dus, er waren geruchten van een live cd opgenomen in Wintherthur, Duitsland, maar daarstraks sprak je van een nieuwe studioplaat. Was mijn informatie over de live cd verkeerd?
Neen, die komt er ook. "Winds Of Louisiana" werd vier jaar geleden opgenomen, maar ik had toen geen platenfirma en het duurde twee jaar eer ze uitkwam. Ze was heel rustig, met veel ballads, maar de nieuwe nu is compleet anders, maar ook nu heb ik geen label, ik ben echt op zoek naar een goed label, maar ik heb er weinig hoop op. De werktitel is "Lady" maar dat kan nog veranderen. Het is in ieder geval mijn "meest geproducete" cd. Normaal doe ik een vier tot vijf dagen over het hele proces van opnemen en mixen, maar nu deden we hooguit 1 nummer per dag en voor het mixen is dezelfde periode voorzien, tien tot 12 dagen.

*Komt hij niet uit op 't zelfde label ?
Misschien, ik weet 't niet. Ik verwachtte meer van "Winds Of Louisiana". Ik heb ook een hele andere levensinstelling. Het laatste jaar is er op persoonlijk vlak veel gebeurd en dat zal op mijn nieuwe cd afstralen, die emoties zitten er in. Er zijn nog platenfirma's die me niet willen omdat ik Italiaan ben. Omdat ik niet in 't Italiaans zing en geen typische Italiaanse muziek maak kom ik dikwijls niet aan de bak. Dat is 't probleem van heel mijn carrière. Weten jullie geen goed label?

Ja we weten wel een prima label, op maat van Rudy gesneden om het zo te zeggen, toevallig een label op zoek naar goede Europese bluesartiesten die net buiten het traditionele vallen. We praten nog wat met Rudy, off the record, en wie weet....

Meer foto's op: Lady Blue
(RON)