Artiest info
Website
Myspace
TOOGENBLIK HAREN 12/03/10

Matt, na een avontuur in de filmbusiness richtte je de pijlen op de muziek. Wat trok je richting muziek?

Toen ik jong was mocht ik van mijn ouders niet naar muziek luisteren, dus deed ik het stiekem op de radio waar ze veel vijftiger jaren muziek op draaiden. Ik voelde me nog altijd aangetrokken door de muziek uit die periode. Maar het was ook wel de zoektocht naar een nieuwe bron van inspiratie, een nieuwe uitdaging die me aantrok. Ik moest echter van nul beginnen. Ik zong wel graag maar had nooit leren zingen. Hetzelfde was het met gitaar spelen en songs schrijven. Maar als er één ding me slecht afging, dan was het iemand anders’ songs coveren. Ik kreeg daar geen gevoel bij. Dat kwam niet uit mijn eigen hart. Het duurde wel even voordat ik de juiste manier gevonden had om mijn eigen gevoelens in muziek om te zetten.

Je titelde je nieuwe album “Safe Or Free”. Was het moeilijk voor jou om al het materiële los te laten en alles wat enigszins je vrijheid belemmerde?

Gedeeltelijk wel. Er zijn twee manieren om Safe Or Free te interpreteren. De eerste is letterlijk zoals je appels en peren vergelijkt, twee verschillende zaken, ofwel zie jet als kat en poes, twee woorden die hetzelfde betekenen. Oppervlakkig is er een verschil tussen safety en freedom, maar je moet keuzes maken. Je maakt zulke beslissingen elke dag, maar als de gevoelens heel hartstochtelijk en diep zijn zoals in een liefdesrelatie waar je jezelf voor honderd procent gegeven hebt gedurende twintig jaar en de juiste risico’s hebt genomen, dan ben je beiden veilig in die relatie. Je hebt dan alletwee de vrijheid om jezelf te zijn en bent geborgen door de gezamenlijke band van liefde. Oppervlakkig is er dus een verschil tussen safe and free, maar in de diepte zijn ze hetzelfde.

Het is een beetje zoals Jezus, die altijd gepredikt heeft dat je je naaste moet beminnen zoals jezelf en een leven moet leiden in materiële eenvoud. Dit zijn waarden die vandaag aan het vervagen zijn.

Inderdaad, zulke dingen zie je minder en minder de laatste tijd. Mijn  song “Follow Me” gaat daarover en over de Christelijke opvattingen , die voor mij ook een grote bron van inspiratie vormen. Er staan verschillende Christelijk geïnspireerde songs op mijn nieuwe album.

Mensen hebben de neiging om nogal vreemd te reageren op iemand die een beetje uit de band springt. Ze gaan je bekijken als een vreemde vogel.

Ja dat is zeker waar, maar het is belangrijk dat mensen weten dat hetgeen ik zing recht uit mijn hart komt. Als ze mijn songs horen zijn ze het er misschien niet mee eens, maar als ze naar een show komen en zien dat ik in alle eerlijkheid achter hetgeen sta wat ik zing en dat ik meeleef met de mensen, zijn er velen overtuigd. Het is niet omdat je niet in hetzelfde gelooft dat je niet overeen kan komen. Ik weet dat er mensen zijn die afgeschrikt worden door mijn overtuiging, maar  ik vraag enkel wat respect voor mijn eerlijkheid. Het is niet dat ik een grote popster wil worden hoor, verre van.

Ik denk dat veel mensen het niet aandurven om te kiezen voor passie en gevoel en kiezen voor zekerheid, maar het hun wel de rest van hun leven beklagen.

Het mooie is dat het nooit te laat is om zulke beslissingen te maken. Je kan je misschien financieel geruster voelen, maar anderzijds voelt het verstikkend aan omdat je je hart niet volgde, maar daar is moed voor nodig. Ik weet dikwijls niet hoe ik ’s anderendaags zal leven, maar elke dag moet ik mijn hart volgen omdat ik voor dit leven gekozen heb. Ik hoop dat ik veel mensen kan inspireren om hun hart en hun passie te volgen, dat is de bedoeling van mijn boodschap die ik uitstuur.

Je hebt een leven van altijd onderweg zijn, zoals een pelgrim op missie met zijn stem en zijn gitaar. Moet je daar niet een oneindig rustig en geduldig iemand voor zijn, met veel liefde voor zijn medemens?

Als zanger en songwriter moet je van mensen houden. Als je dat niet doet heb je geen inzicht in al de gevoelens en kun je die ook nooit delen. Als ik het zo moest doen had ik niet voor deze job gekozen en een comfortabeler leven kunnen leiden. Maar dat interesseert me niet, ondanks het feit dat mijn leven soms heel hard is, want er zijn altijd de vragen: hoe geraak ik op mijn locatie, waar ga ik slapen of eten. Maar met veel geduld valt alles toch elke dag in zijn plooi en ik geloof er ook in. Het doet dan zo’n plezier om elke dag nieuwe mensen te ontmoeten met nieuwe verhalen. Dit zijn telkens onvergetelijke ervaringen.

Je krijgt veel respect van collega artiesten zoals Eliza Gylkison, Emmylou Harris, Jesse DeNatale, Brandy Zdan, Matt Mays en vele anderen. Dat moet een hart onder de riem zijn. Hoe ontmoette je al deze mensen of ging het omgekeerd?

Telkens als ik geraakt word door iemands muziek, dan zou ik dolgraag de persoon erachter willen kennen en ontmoeten. Zo had ik een fijn gesprek tijdens het Winnipeg Folkfestival met Emmylou Harris en later schreef ik haar een brief en vertelde haar hoe diep haar muziek me raakte. Jesse DeNatale leerde ik ook daar kennen en je leert elkaars muziek waarderen. Via hem leerde ik dan weer Eliza Gylkison kennen en ze hield van mijn muziek en ik was zo blij dat die mensen hebben meegedaan om mijn nieuw album. Muziek schept zo dikwijls een band.

“Safe Or Free” is een zeer gevarieerd album qua stijlen. Ik hoor zowel emotionele ballades als folk, americana, soul en rock. Ligt de oorzaak hiervan bij je vele reizen waar je dan de sfeer van het nummer oppakt?

Ik schrijf veel songs onderweg, maar ik word meer beïnvloed door de verhalen en de geluiden  die ik hoor dan door de streek waarin ik me bevind. Een song die ik bijvoorbeeld schreef in Mexico is een pianoballade geworden en dit is zeker geen Mexicaans kenmerk. De verschillende stijlen die mijn nummers hebben zijn meer een gevolg van de diversiteit van hetgeen waarnaar ik luister, zoals Ron Sexsmith, wiens stijl doorschemert in “Travel By Ground”. “To Cool” ligt in de stijl van Dylan en de meer rockgetinte songs leunen aan bij het werk van Ryan Adams. Ik wil echter steeds iets authentiek brengen, vanuit mijn perspectief geschreven en van hoogstaande kwaliteit. Het zou niet getuigen van respect voor mijn fans en publiek als ik iets zou afleveren waar ik niet achtersta en dit geldt zowel voor mijn teksten als voor mijn muziek.

Er kwam een lach op mijn gezicht toen ik de titel “Working Holiday “ beluisterde. Ik moest onmiddellijk denken aan je levensstijl.

(lacht) Ja, dit is hetgeen wat ik doe, ongelooflijk en sinds ik dat lied geschreven heb ben ik nog meer overtuigd.

“Working Holiday” is een heel complexe compositie met wondermooie arrangementen.

Ik slaag er nog steeds niet in om het solo akoestisch in een behoorlijke versie te gieten zodat het gevoel hetzelfde zou zijn. Ik heb het ook al op piano geprobeerd, maar ik krijg nooit dezelfde kriebels als wanneer ik het met een band speel. Ik heb het ook al in reggae stijl willen spelen.

In “Life For Life” ga je heel diep door een beeld op te werpen dat iemand zelfs zijn leven zou willen schenken om een persoon te redden.

Er is een eigenaardig verhaal aan dit lied verbonden. Het ontstond in mijn fantasie toen ik in een kerk piano aan het spelen was en één van de plaatselijke onderhoudswerkers zei:”I Shot The Dear”. Ik heb nooit een hert geschoten, maar ik begon hierbij te fantaseren over een familie die ’s winters in een houten huis met open haard zit en waarvan de vader terugkomt met een geschoten hert. Zijn dochtertje is wat van streek door het bloed dat ze ziet, en hij legt haar uit dat hij het enkel heeft gedood uit noodzaak, voor voedsel, niet om het te vermoorden. Zijn zoontje heeft een heel andere reactie zo van waw, ik wou dat ik erbij was en de moeder doet gewoon verder terwijl ze de maaltijd opdient. Dat beeld uit de veertiger jaren had ik voor ogen. Hij legt het uit aan zijn kinderen en legt het verband met Jezus, die ook zijn leven gaf voor ons.

Liften brengt blijkbaar ook nare gevolgen met zich mee als ik zo hoor in “Travel By Ground”?

Dat is een verhaal over toen ik op een strand werd lastiggevallen door een groep Navy Marines die duidelijk niet opgezet waren met mijn Che Guevara T-shirt met opschrift “Viva La Revolucion”. Ze waren heel bedreigend en gelukkig kwam er net op tijd politie langs of ik was zeker in elkaar geslagen geweest. Het verhaal achter deze song is dat je al liftend opgepakt wordt door een persoon die Amerika is, een allesvernietigende sneltrein. Je wilt er echter absoluut vanaf, je wilt uitstappen, te voet verder desnoods.

John Paul Peters zei op zijn website als hij je song “They Won’t Find The Bodies” hoort: “Don’t Ever Mess With Matt Epp”.

Echt waar? Dat is de beste grap. Op een morgen ontmoette ik toevallig Brandy Zdan van Twilight Hotel en we besloten samen gaan te ontbijten. Ik was helemaal niet van plan om die song met haar op te nemen, maar omdat ik toch in de stad was vroeg ik haar of dat ze geen zin had om mee naar de studio te komen. Als we in de studio waren kwam John Paul Peters binnengewandeld en besloten we de song op te nemen. Brandy nam de lyrics even door en in een paar minuten hadden we de juiste feel en blikten we de song in. Maar het verhaal is wel authentiek, want een vriend van me had zodanig misbruik van me gemaakt dat ik echt van plan was hem te vermoorden. Ik hoor aan de reactie op dit lied dat veel mensen al eens overvallen worden door dit gevoel. Ik heb er maar een lied over geschreven, dat is veiliger.

Een song over een strijdende soldaten moet een rocksound hebben. “Cover Me” breekt stevig uit het album. Iedereen heeft al eens bescherming nodig niet?

Ik schreef die song op het moment dat ik besloten had om met mijn nieuwe gitaar er volledig voor te gaan, maar aan de andere kant was dat het enige wat me nog restte. Ik had geen auto, geen appartement, nam al die financiele risico’s. Het is zoals een soldaat die naar het front gaat en zegt ok, ik zal mijn opdracht wel uitvoeren, maar zorg asjeblieft voor de nodige back-up, dat is alles wat ik vraag. Het gaf me hetzelfde gevoel als mezelf die avontuurlijk de wereld inrent, maar met God als back-up.

“Too Cool” onthult veel in dat verband. Je zegt op een ogenblik: “I Gave Up My Half-Hearted Commitment”.  Wat bedoel je daarmee?

Als kind kende ik maar één ding en dat was God, maar in mijn puberjaren gebeurden er zulke verschrikkelijke dingen in de kerk dat ik er een afkeer van kreeg. Het is wel een feit dat God er nog altijd is en dat hetgeen de kerk uitspookt zijn  schuld niet is. Dit gaf me mijn geloof terug en zette me ook aan om te gaan te zingen omdat ik daar dezelfde passie voelde als in mijn geloof.

Je voelt ook die passie door de songs heen. Wat mogen we nog van Matt Epp verwachten in de toekomst?

Ik zal even in mijn spiegel kijken. Ik heb enkele zeer interessante aanbiedingen. Ik werd onlangs uitgenodigd voor een radiosessie op een belangrijke radiozender in New York en ook in London. Maar ik pak de dingen liever stap voor stap aan. Ik denk wel dat ik altijd op een onafhankelijk label zal blijven uitgeven omdat ik niet zonder die artistieke vrijheid kan leven. We zien wel, zolang ik deze vrijheid kan behouden ben ik een gelukkig mens.

Daar zijn we heel blij om Matt. Mag ik danken voor dit zeer interessant gesprek en ik ben zeker dat we in de toekomst nog veel van je zullen horen.

Blowfish