* Ik ben nogal geinteresseerd in hoe jullie tot de muziek gekomen zijn en hoe jullie het maken ervan ervaren . Met welke muziek groeiden jullie op bijvoorbeeld ?
Ruth: Bob Dylan, Joan Baez,… John Denver was ook een heel grote favoriet van mij. Dus vooral folk, akoestische muziek zoals alle muziek van folkrevival van the sixties…Ik heb me nooit tot rock aangesproken gevoeld , behalve dan de Beatles natuurlijk ….

* Hebben jullie een muzikale voorgeschiedenis in de familie ?
Ruth : In mijn familie speelde niemand muziek, maar ze lieten me hoe dan ook begaan …
Max : Mijn vader volgde vioollessen toen hij nog een kind was, maar hij probeerde eraan te ontsnappen. Mijn beide ouders zongen steeds in de auto en in huis, de muziek waar ze naar luisterden was eerder de populaire muziek van de 50’s en van de jaren ervoor alsook ook de broadwayshowmuziek. Er was een tijd dat ik zonder problemen de hele soundtrack kon zingen van bijvoorbeeld My fair Lady of South Pacific ….
John King : Alle familieleden speelden thuis muziek, broers en zusters, het was er gewoon. Samen met mijn broer speelde ik samen ..Ik speelde eerst folk en eindigde daar ook terug terwijl dat de Rock en Roll ons wel een serieuze boost gaf in de tussenjaren.
Ruth : John groeide op in Chicago area waardoor hij heel veelzijdig is: hij kan praktisch alles spelen…van R&R over Blues terug naar folk en country.

* Was er een bepaalde trigger bij jullie om muziek beginnen te spelen, een muzikale geest uit de hemel ?
Ruth : Ik luisterde enorm veel naar de radio en daarna wilde ik gewoon de muziek zelf spelen . Toen ik 12 was, kochten mijn ouders een gitaar en ik begon te spelen : ik speelde in school en in de kerk en ik stopte nooit meer…Na highschool speelde ik in clubs met een andere dame, na een aantal jaren splitten we en speelde ik een tijd solo, en op een optreden bracht een wederzijdse vriend Max mee om mij te zien spelen en de rest is geschiedenis..We praatten veel die nacht en daarna ging alles vlot bergop en steeds vooruit…

* Hoe lang spelen jullie samen ?
We zijn 33 jaar getrouwd en we spelen bijna 35 jaar samen…Toen de muziek goed begon te werken tussen ons , was dat op andere vlakken ook zo en viel alles in zijn plooi.

* Volgden jullie muziekles ?
Ruth : Ik volgde amper lessen, ik kreeg wel stemlessen op de middelbare school, en dat had ik echt wel nodig. Ik had een wonderlijke leraar die me de mechanica van het zingen leerde en dat is erg belangrijk weten we.. Het juiste ademen en daarbij een goede ademsteun geven.
John : Ik was vooral zelf leraar maar ik kreeg ook een paar lessen van een aantal zeer goede lesgevers en dat gaf een groot verschil in het life spelen.. Dan (de violist) was ook een student van mij, een zeer goede trouwens…

* Heb je nog andere instrumenten leren bespelen ?
Ruth : Max speelt wat gitaar en we spelen beiden ook wat mandoline, ik speelde ook wat banjo maar ik keerde altijd terug naar de gitaar, want die beheerste ik het beste en dat was voor mij ook het gemakkelijkste om songs mee te schrijven.
Max : Ik wilde persé gitaar spelen toen de Beatles op hun hoogtepunt waren, dat was de gewoonste zaak toen. Ze waren trouwens ook een grote inspiratiebron voor mij alsook andere muzikanten uit de R&R. Het was ook heel plezant om doen. Ik speelde ook vanaf mijn 10e trompet, en ik probeerde wel jaren wat gitaarles te volgen, maar soms oefende ik te weinig of niet…We hadden in die periode een trio met nog een gitarist, en ik was de mindere, dus bijgevolg werd ik de bassist…Ik kocht een bas en een boek en ik was vertrokken. Ik speel nog steeds gitaar en zing nog, ook meer als zelftherapie en als tweede stem.

* Ruth, hoe werkt jouw schrijversproces, helpt jij haar daarbij Max ?
Max : Zij is de schrijfster, ik ben de producer..
Ruth : Ik schrijf niet veel songs, ik ben meer een inspirationeel schrijver, soms komen een stuk melodie of wat woorden gewoon naar mij waarop ik dan verder borduur…Ik ga er dus niet echt voor zitten , het komt meestal spontaan…Aan sommige songs heb ik veel werk en enkelen krijg ik moeilijk af , of ze geraken zelfs niet af . Andere zijn dan weer op 20 minuten geschreven! Van die songs hou ik meestal echt het meeste. Ik heb nogal veel geluk gehad dat ik mensen in mijn leven tegenkom die me verhalen vertellen over hun leven. Soms is het voor mij gemakkelijk om een verhaal in een song om te zetten . Soms brengt me dat wel eens aan het denken dat die songs niet goed genoeg zijn omdat ze zo snel op papier staan. Maar dan probeer ik te accepteren dat de dingen gewoon gemakkelijker gaan wanneer je talent leeft en je doet wat je graag doet.

* Start je met de muziek of de tekst om aan een nieuwe song te werken ?
Ruth : Soms komt alles tegelijkertijd , soms niet. Max zegt dat ik meestal eerst de melodie heb maar ik weet niet of dat echt klopt . Soms is het een ritme of enkele woorden, soms wordt ik in het midden van de nacht wakker met een song helemaal in mijn hoofd . Dan sta ik op zonder het licht aan te doen om niemand wakker te maken en schrijf alle woorden op . Alsof je een inspiratiedroom hebt : je hoort een lied en je zegt, waaw , wat een song…Maar dan merk je dat het jouw droom en jouw songs zijn en wordt je wakker . Niet altijd heb ik de gitaar op de schoot en er zonder moet ik een songmelodie steeds maar blijven zingen tot ik uiteindelijk toch de gitaar grijp…Ik zing het gewoonlijk ook alle ideetjes in op een taperecorder omdat ik geen muziek lees of schrijf en dat is de enige manier om het me juist te herinneren.

* Dus aan sommige songs moet je lang werken zeg je, maar ik denk dat dat toch niet de regel is ?
Ruth : Soms wordt een idee een tijd opgeborgen maar als het terug in mijn hoofd opduikt voor een tijdje dan begin ik er weer aan . Wat vaak gebeurt is dat een melodie een week of zo in mijn hoofd speelt dat de woorden uiteindelijk gewoon erbij komen te passen, waar ze dat eerst niet willen doen.

* Ik vind je melodieën echt wel sterk, shame on me dat ik jullie muziek nu pas ontdek ! Iemand nieuw ontdekken is geweldig. Jullie Cd bleef een week in mijn Cd speler zitten !!
Ruth : Thanks a lot.

* Werken de andere muzikanten ook mee aan de songs ?
Ruth : Ze zorgen vooral voor de arrangementen en de melodische riffs
Daniel en John : We zorgen voor de “spice on the steak” door hier en daar een bijpassende solo tevoorschijn te toveren.

* Gebruik je andere tunings om te spelen of te componeren ?
Ruth : Neen, nooit. Ik ben erg blij met mijn capo waar ik toch ook een andere sfeer kan mee creëren, zeker als ik ‘m op de negende of tiende fret gebruik bijvoorbeeld. Dan krijg je het effect van een music box.
Max : Onze zoon draait de gitaar soms in de woonkamer vaak naar en andere stemming zoals drop D of drop C.
John : Ik gebruik soms wel eens andere tunings.
Ruth : John lijkt soms akkoorden te spelen waar een ander mens niet genoeg vingers voor heeft .

* Speel je soms liedjes van anderen, life of thuis ?
Ruth : Zeker wel, er zijn zoveel geweldige songs en als mensen ze niet spelen , dan sterven ze . Dus ja, als een song ons ligt maken we er onze eigen bewerking van .

* Van welke singersongwriter hou je het meeste, in je hart ?
Ruth : Iemand die ons zeer nauw aan het hart ligt is Cheryl Wheeler, ik hou enorm van haar muziek. Ze is ook een geweldige zangeres, ook uniek van uitstraling en iemand die de muziek op de eerste plaats stelt zonder toegevingen .
Max: Mijn favoriete singer-songwriter is Ruth ! Een andere is Diana Jones (die we op Blue Highways gezien hebben enige jaren terug nvdr) die de oude stijl perfect op een frisse manier weet te brengen.

* Welke song is je all-time favoriet ?
Ruth : Ik hou van “Gentle on my Mind”, een hit in de late sixties door Glenn Campbell. Dat was ook een themasong voor een TV show en het is geschreven door John Hartford. Ook “Crazy” van Willie Nelson, ooit gecoverd door Patsy Cline is zeker één van mijn lievelingsnummers !

* Over jullie CD : ik heb het gevoel dat een heleboel songs religieus geïnspireerd zijn . Ben je erg gelovig of spiritueel bezig ?
Ruth : Ik ben niet erg religieus vind ik van mezelf , maar het gebeurde gewoon. We hebben op elke Cd al een gospel opgenomen en dat hebben we ook deze keer gedaan met “Bathe me in the Water” . De bedoeling was dat dit de enige gospel zou zijn, maar dan trouwde een nichtje van ons en ik dacht : misschien kan ik iets zingen…en ik schreef “A Wedding Prayer”? En “Daddy was an Old Man” werd geschreven over een vriend van ons die halfweg 60 is en diens vader werd geboren in 1877 en die familie is nog erg religieus en erg met het kerkgebeuren bezig . Dat verhaal zit dus gewoon in die song omdat het deel uitmaakt van hun leven. Je ziet, het gebeurde gewoon spontaan tijdens het schrijfproces allemaal…

* Over de albumtitel :” Turn back a page” . Leg eens uit…
Ruth : De foto op de achterkant is genomen in 1980 en zat bij de song, die al langer bestond. En nu kwam plots het moment van, laten we de song uitbrengen dus we brachten het thema van de inhoud : hoe het allemaal was in het begin en hoe we zelf waren in het begin…En ook omdat je nooit mag vergeten waar je vandaan komt omdat het leven je gemaakt heeft tot wie je bent…

* Wat is je eigen favoriete nummer op de CD ?
Ruth : Een favoriet aanduiden is moeilijk omdat dit een stuk samenhangt met de mood van de dag waarin je zit. “I’ll never Walk Away “en “I Hear Footsteps”, een nummer dat ik schreef toen mijn zoon zijn hart voor de eerste keer werd gebroken…

* I remember John gaat over John Denver , kende je hem persoonlijk of speelde je met hem samen ?
Ruth : Neen , toch niet…Hij is gewoon één van mijn favoriete singer-songwriters waar ik heel wat liedjes van speelde en ook veel van geleerd heb . Hij heeft enorm veel liedjes gemaakt die de mensen minder kennen. En daarbovenop had hij ook een zeer goede songkeuze van anderen zoals “City of New Orleans”. Ik leerde ook songs van John Prine via hem kennen …

* Ging je naar de studio voor de hele opname of nam je dingen op een harddiskrecorder op zoals dat tegenwoordig nogal eens gaat ?
Ruth : We hebben beide gedaan. John heeft ons in de studio geholpen met de opnames .
Daniel : Alle vioolgedeelten werden in de woonkamer opgenomen en ook een heleboel van John’s gitaarstukken.
John : Ondanks dat je tegenwoordig heel veel thuis kan opnemen mogen we toch de taak van de producer hier niet onderschatten. Hij zorgde mee voor een eigen klank . Scott Zylstra is echt een geweldige muzikant die ook heel wat gitaarwerk op zich nam . Een ongelofelijk producer en geluidstechnicus met onovertroffen oren….Spijtig dat hij en ik voornamelijk dezelfde instrumenten spelen (lach) .
Ruth : Al onze Cd’s werden trouwens door hem geproduced.

* Zijn er nog muzikanten waarmee je zou willen samenspelen op je volgende album?
Ruth : Er zijn een aantal vrouwen zoals Claire Lynch waarmee ik samen zou willen zingen..Ze kent me nu omdat ik één van haar songs op mijn Cd zette, dus misschien zal ze naar mijn songs luisteren en eventueel overwegen om iets samen te zingen, dat zou erg leuk zijn. Ze schrijft niet alle songs zelf, maar in de bluegrasswereld zie je wel vaak dat men meer om zich heen kijkt en songs van anderen speelt dan in de folkmiddens. In de folk is iedereen blijkbaar een singer-songwriter. Op de bluegrassconventie waar we naartoe gaan zal ik ook weer een aantal van mijn songs voorstellen, die daar passen . Niet alles wordt daar beluisterd, want ik wil ook geen toegevingen doen. Ik wil op alle vlakken de muziek maken die ik voel en die naar boven komt.

* Spijtig dat er geen publiciteit voor dit optreden gemaakt is en er ook niets op jullie website stond van Europese data.
Ruth en Max : Het is allemaal nogal snel gegaan en wisten zelf amper waar Bob ons ging heen brengen.
Bob : In Engeland waren de clubs vol en kwam men buiten om hen te zien, we gaan contact houden om volgend jaar, wanneer we al enkele festivals in Engeland spelen, de zaak iets beter te organiseren.

* Erg bedankt voor de leuke babbel !
Ruth en Max : Jullie zijn bedankt voor de positieve benadering van onze muziek.
‘t Is gedaan met heel ons hart.

* Ik denk dat meeste van mijn nieuwsgierige cellen bevredigd zijn, willen jullie zelf nog iets toevoegen aan ons gesprek ?
Max: The music that you play is as satisfying as the bread that you make!

De Band:
Ruth Bloomquist : leadvocals en akoestische gitaar
Max Bloomquist : bas en vocals
Daniel Seabolt : viool
John King : leadgitaar

* Noot : Violist Danny Seabolt is ook een zeer ervaren instrumentenbouwer en gaf ons een mooi overzicht via i-phone van een aantal van zijn creaties. Indrukwekkend. INFO
Gitarist John King liet ons ook iets zeer uniek zien, ingebouwd in zijn akoestische Guild . En b-bender. Een mechanisme om via de gitaarband bevestiger vooraan op de gitaarbody de b snaar (de tweede dunste) te benden waardoor je een ongelofelijk mooi pedalsteelguitar-effekt krijgt. Dit systeem is uitgevonden door de drummer! van The Byrds: Gene Parsons! Er bestaan maar 100 inbouwsystemen op onze aardbol, en John heeft er twee van. Ik ben erg blij als kleine, eenvoudige gitarist om met dit systeem te hebben kunnen kennismaken. INFO

Luc 'The Healer'

Foto©Jonathan Steyfkens