Naar aanleiding van het verschijnen van het tweede album 'Saved By The Blues' van The BluesBones hadden wij met de band afgesproken in De Celt te Diest om eens over deze nieuwe cd te praten en ook een beetje over de verandering in de bezetting van deze sympathieke Belgische band. Ronald kon spijtig genoeg niet aanwezig zijn, maar Dominique, Stef en Nico waren alle drie paraat en bereid over alles te praten.

Hoe kijken jullie terug op het jaar 2014?

Dominique : We kunnen het samenvatten in één woord, namelijk succesvol.

Stef : Daar ben ik het mee eens. Zeker als je ziet op welke festivals we mogen spelen hebben. Peer, Wespelaar en Gevarenwinkel in België en Rib's and Blues in Nederland, dat zijn toch mooie festivals. Ook de tour in Duitsland was een echte meevaller en we mogen dit jaar op bijna alle plaatsen terugkomen.

Nico : 2014 was zoveel maal beter dan 2013 en we hebben mogen spelen waar we wilden spelen, wat wil je dan nog meer. Ik hoop dat we dit jaar kunnen bevestigen want twee jaar na elkaar wordt je niet vaak gevraagd op een groot festival. Misschien dat we in Duitsland wat festivals mogen spelen. Er staat in ieder geval al één festival vast, nl. op 30 mei mogen we spelen op Blues In Zyfflich, een festival waar een duizendtal personen verwacht worden. Duitsland is een groot land en op een festival bereik je toch meer mensen dan in een club.

December hadden jullie vrijgemaakt om de studio in te duiken om de opvolger van 'Voodoo Guitar' te maken. Hoe was het om de eerste keer in een echte studio te op te  nemen? Hebben de opnames lang geduurd?

Stef : We hebben toch twee volle dagen nodig gehad voor de opnames. Je hebt natuurlijk meer mogelijkheden in zo een studio natuurlijk.

Nico : We hebben gezocht naar een betaalbare en goede studio. We brengen 'Saved By The Blues' uit in eigen beheer, dus moeten we ook zorgen dat ons budget klopt. We hebben opgenomen in Studio Factasy van Rudolf Hecke te Hofstade. Op dit moment denk ik niet dat een platen firma voor een toegevoegde waarde kan zorgen. Als we blijven groeien liggen de zaken natuurlijk anders.

De producer was opnieuw Tim Janssens, de producer van 'Voodoo Guitar'. Een bewuste keuze? En ben je tevreden van zijn werk op het nieuwe album?

De drie jongens antwoordden dadelijk volmondig ja op beide vragen.

Stef : Omdat Tim in een andere muzikale wereld zit als wij heeft hij ook andere en goede ideeën. Hij denkt ook meer commercieel als wij. Neem nu de blazers op 'Saved By The Blues', dat was een idee van Tim en die blazers maken het nummer zoveel mooier. Ook aan de intro van 'Runaway' heeft Tim gesleuteld. Die intro was clean opgenomen, maar hij heeft er een overstuurde klank opgezet waardoor de intro een andere dimensie krijgt.

Nico : We kennen Tim persoonlijk en we weten dat hij prima werk levert. Luister maar naar 'Voodoo Guitar' en 'Live @ De Bosuil'. Ook nu heeft hij weer verschillende nummer anders ingekleurd door er toetsen of blazers aan toe te voegen.

Bij de opnames in de studio's werden al de instrumenten weer tegelijk in één ruimte live opgenomen. Alleen de zang werd later toegevoegd vertelde je. Wat is de reden om zo op te nemen?

Nico : We vinden het belangrijk om live op te nemen. We zijn een live band en geen studio band. Live werkt het beste voor ons omdat er dan interactie is tussen ons.

Stef : Als je apart zit tijdens de opnamen moet je werken met een click track en daar hebben wij weinig ervaring mee. Als we samen aan het spelen zijn is er ook improvisatie en tussen de bandleden en dat willen we ook in de cd hebben.

Nico : De zang hebben we later opgenomen in de studio van Tim Janssens. Hij kan heel goed stemmen opnemen en ik voel me heel relax bij hem.

Zijn jullie tevreden over het eind resultaat van 'Saved By The blues'?

Iedereen knikt van ja

Stef : Volgens mij is 'Saved By The Blues' beter dan 'Voodoo Guitar'. Het zijn beide gevarieerde albums maar in onze nieuwe cd zitten toch meer nummers met diepgang.

Nico : Ik had toch wel wat schrik. Muzikaal verloopt alles tot nu toe als in een droom en je bent toch ergens bang voor het moment van de eerste slechte kritieken en tegenslagen.

Dominique : De nieuwe nummers die we al live speelden werden door het publiek toch goed onthaald, dat geeft toch heel wat vertrouwen. Het belangrijkste vind ik dat we de muziek kunnen spelen die we graag spelen. Hoe meer mensen onze muziek leuk vinden des te beter. We staan graag op een podium en we zitten graag tussen de mensen. Ons zal je ook zelden backstage vinden. Als we ooit moesten kunnen leven van onze muziek denk ik dat we dat wel met beide handen zouden vastnemen, maar het is geen must.

Welk is jullie favoriete nummer op het album en waarom?

Dominique : Ik hoor alle nummers graag, maar als ik moet kiezen dan kies ik voor 'Find Me A Woman' en voor 'The Devil's Bride'. 'Find Me A Woman' omdat het iets heel anders is dan men van The bluesBones gewend is. 'The Devil's Bride' is een cover maar door de manier waarop wij hem spelen is hij toch ook voor een stuk van The BluesBones.

Stef : Als ik moet kiezen, dan gaat mijn voorkeur naar de trager nummers zoals 'I Try' en 'Wrong'. Als ik nu naar de cd luister merk ik ook wel dat ik veel opgekropt heb door de dood van mijn vader en dat ik nu in de agressieve solo's er alles uitgesmeten heb.

Nico : Ik heb een heel goed gevoel bij 'I Try' en dat zou wel eens dezelfde impact op het publiek kunnen hebben als 'Believe Me'.

'Find Me A Woman' werd gekozen als promofilmpje van het nieuwe album. Vanwaar de keuze voor dit nummer?

Nico : Toen dat onderwerp ter sprake kwam zei onze producer Tim dadelijk om 'Find Me A Woman' te nemen. Wij hadden onze twijfels omdat deze song geen typisch BluesBones nummer is. Wij hadden schrik dat de mensen gingen denken dat we helemaal van stijl zouden veranderd zijn. Achteraf gezien is het wel een goede keuze geweest omdat we niet in één bepaald vakje willen gestoken worden. We hebben altijd veel variatie in onze muziek gestoken. Daarom kregen we na optredens ook dikwijls positieve reacties van mensen die eigenlijk geen blues fans waren en die zich toch goed geamuseerd hadden, juist omdat we zo breed gaan. Het filmpje is trouwens heel veel bekeken en gedeeld. Een paar dagen geleden kwam ik er zelfs op uit dat ons filmpje op Bluesmagazine Uk stond.

Als je nu reclame mocht maken voor jullie album. Welke argumenten zou je dan aanhalen om de muziekliefhebber te overtuigen dat hij 'Saved By The Blues' zeker moet aanschaffen?

Nico : We hebben ons hart en onze ziel in 'Saved By The Blues' gestoken en vinden zelf dat we er het beste van gemaakt hebben. De muziek liefhebber moet de tijd nemen om naar het album te luisteren en als hij de cd goed vind moet hij 'Saved By The Blues' maar aanschaffen. Smaken verschillen en je kan niemand dwingen. Hoe meer mensen onze muziek goed vinden en hoe meer albums we verkopen des te gelukkiger zijn we.

Tien van de elf nummers zijn door jullie geschreven. Wie van jullie is verantwoordelijk voor deze creativiteit? En hoe gaat het schrijven van nummers in zijn werk bij  The BluesBones?

Stef : De meeste muziek komt van Ronald en mij en de teksten van Nico.

Nico : En er ontstaan veel nummers op de repetitie. Het gebeurd vaak dat Dominique, Ronald of Stef aan iets beginnen en de anderen spontaan invallen. Als dat goed klinkt neem ik dat op met de GSM en dan zien we wel wat we ermee aanvangen. De teksten op dit album zitten vol melancholie en droefheid, over verlaten, verraad en bedrogen worden. Dat is onbewust maar heeft toch te maken met de vader van Stef, de zesde BluesBone, die spijtig genoeg veel te vroeg van ons is heen gegaan. Alleen de tekst van Crazy heb ik niet zelf geschreven. Die tekst komt van Cora Lee Verbruggen de partner van Ronald. Ronald had me dit nummer laten horen en ik vond dit een zeer mooie song en we hebben dit dan ook op onze cd gezet. Door de deadline die we hadden om de cd op tijd klaar te krijgen ben ik helemaal vergeten dit te vermelden op het album. Via deze weg kan ik mijn fout rechtzetten zodat de mensen weten dat Cora de tekst van Crazy heeft geschreven.
Dominique : Ik schrijf zelf geen nummers, maar ik begin tijdens de repetitie soms met een riff op drums en zo is 'Call Me' en 'The End' ontstaan.

Nico : En dan zijn er nog nummers die ik al jaren geleden geschreven heb en die dan bewerkt worden door Stef of Ronald. 

Stef : We steken er wat akkoorden met een rijkere klank in, omdat je het boeiend moet houden en wat dynamiek in de sound moet hebben.

Nico : Het grote verschil met het eerste album is dat Stef zich nu meer profileert als song schrijver, toch zeker wat de muziek betreft. Nummers als 'Find Me A Woman', 'On The Road again', 'I Try' en 'Moonshine' heeft hij helemaal alleen geschreven. Stef heeft op dat gebied veel vooruitgang gemaakt en daar ben ik heel blij om. De vernoemde nummers waren ook voor het grote deel helemaal af. Er moesten natuurlijk nog wat aanpassingen gebeuren.

Stef : Je moet eens goed naar de tekst in 'Wrong' luisteren en naar het verloop van de muziek.

Nico : 'Wrong' heb ik al enkele jaren geleden geschreven en het gaat over een man die zijn vrouw bedrogen heeft. Hij weet dat hij zijn vrouw veel verdriet heeft aangedaan en heeft zelf ook veel spijt en zit met een enorm schuldgevoel. Op het laatste zegt hij dat hij uit het leven gaat stappen omdat hij niet kan leven zonder zijn vrouw. In feite is het een afscheidsbrief. Ik vind teksten heel belangrijk en steek er heel wat tijd in, al weet ik uit ervaring dat veel mensen niet naar de tekst luisteren. De teksten staan niet op de cd, maar als er mensen zijn die graag de teksten hebben, moeten ze maar contact met me opnemen. Al heeft ook elke tekst van mij geen diepgang. Neem nu 'Find Me A Woman' dat is niet bepaald hoogstaand.

Stef : Die tekst heb je voor mij geschreven zegt hij al lachend.

De enige cover op het album is niet echt een bekend nummer, maar 'The Devil's Bride' is op het lijf van The BluesBones geschreven. Wie van jullie is met dit nummer komen aandraven?

Nico : Ik had dat nummer eens per toeval gehoord op YouTube en die song pakte me en ik had op een repetitie tegen de andere jongens gezegd dat ik dat wel graag in ons repertoire wilde opnemen. Het probleem was dat de versie van Matt Andersen akoestische was. Als wij het wilden gaan spelen zouden we er een elektrische versie van moeten maken. De vraag was of dat zou lukken. Persoonlijk ben ik echt trots op de versie die we gemaakt hebben en we voelen ook tijdens onze optredens dat dit nummer echt aanslaagt bij het publiek. We hadden onze versie ook naar Matt gemaild met de vraag wat hij er van vond en of we het mochten opnemen. Andersen reageerde heel positief en enthousiast, dat deed wel veel deugd.

Stef : Het publiek kwam na onze optredens zelf vragen om dit op onze nieuwe cd te zetten. De intro van dit nummer is live op het podium ontstaan. Daar is nooit voor gerepeteerd geweest. Ik begon aan de intro en Dominique en Ronald vielen op de perfecte manier in.

Dominique : Dat aanvoelen van elkaar is ook één van de sterkste kanten van The BluesBones. Dit is in nog meerdere nummers gebeurd.

Het album 'Saved By The Blues' is opgedragen aan Mario, de vader van Stef?

Stef : Dat was een wens van mij en ik ben heel blij dat de andere jongens daarmee instemden.

Nico : We waren allemaal erg betrokken bij de dood van Mario. Hij was de zesde BluesBone. Dat Stef daar erg veel verdriet van had wisten we natuurlijk ook, het zou erg zijn als hij dat niet had. Maar hoe diep zit iemand? Dat weet je nooit.

Stef : Als er geen muziek, geen gitaar en geen BluesBones geweest waren dan weet ik niet hoe ik dat grote verlies zou verwerkt hebben. Ik heb veel steun gehad van de band en de muziek. En dat heeft me toch heel veel geholpen in het verwerkingsproces. Alles wat ik doe met The BluesBones associeer ik ook met mijn vader. Hij heeft veel voor mij gedaan en mij ook veel gesteund als muzikant. Hij was ook enorm trots op hetgeen wat we al bereikt hadden. Alleen al daarom zal ik altijd het beste van mezelf blijven geven bij The BluesBones.

Nico : Daarom ook de toepasselijke titel van het album 'Saved By The Blues'.

Dominique : Mario was één van ons en we zullen hem nooit vergeten.

Op 'Saved By The Blues' horen we regelmatig toetsen. Dat zijn we van jullie niet gewend. Waren er tijdens de opnames al plannen om de band uit te breiden met keyboards of Hammond?

Stef : Neen, het was een idee van onze producer Tim Janssens. Het is trouwens Tim die de toetsen speelt op het album.

Dominique : Neen, daar was toen geen sprake van. Al heb ik altijd gezegd dat toetsen op de muziek van The BluesBones een verrijking zou zijn. Zeker een Hammond.

Nico : Dan had ik een grotere camionette moeten kopen. De wagen waarmee we naar de optredens reden is van Ronald, maar die heeft zijn beste tijd gehad. Dus had ik een tijdje geleden een andere wagen gekocht met een grote laadruimte. Als we toen al een toetsenist zouden gehad hebben had ik beter een grotere gekocht. We kennen Edwin trouwens nog maar een paar weken.
          
Wie is Edwin Risbourg de toetsenist die de band komt versterken?

Stef : Ik ben toevallig bij Edwin uitgekomen. Een oud collega van mijn vader waar ik heel goed mee bevriend ben vroeg of ik niet naar Tienen kwam om samen naar een concert te gaan van een bluesband. Op dat concert speelde Edwin op het Hammond orgel. Hij trok mijn aandacht en nadat Andy weg was bij The BluesBones heb ik Edwin zijn naam laten vallen tijdens een repetitie.

Nico : Daarna is het heel snel gegaan. We hebben verleden weekend voor het eerst samen gerepeteerd. Het is spannend voor ons allemaal. Morgen gaan we nog eens de setlist van Delft repeteren en daarna moeten we er staan. In het weekend staan we in Delft en dan volgende week donderdag 26 februari is er de cd release in De Muziekodroom.

Stef : Wij kennen onze nummers wel, maar voor Edwin is alles nieuw.

Dominique : Het klikte wel dadelijk tussen hem en ons. Het is een toffe persoon met humor en ook iemand die zijn wil niet opdringt. De sfeer was dadelijk terug beter in de band.

Stef : We gaan Edwin natuurlijk ook ruimte geven om zijn ding te doen op de Hammond.

Gitarist Andy Aerts is niet langer bij The BluesBones. Was het een wederzijdse beslissing om de samenwerking stop te zetten of werd ze eenzijdig genomen?

Dominique : De problemen bij The bluesBones bestaan al langer, namelijk al van onze  tour in Duitsland. Er waren bepaalde mensen buiten de band die zich willen bemoeien met de gang van zaken bij The BluesBones en in het privé leven van de bandleden. Dat is er voor mij over. In Duitsland heb ik al met het gedacht gespeeld om te stoppen bij de band omwille van die redenen. Voor mij staan The BluesBones apart van mijn privé leven. En met mijn privé moeten buitenstaanders zich niet moeien. 
Stef : We willen niet natrappen, maar na de dood van mijn vader zijn er dingen gezegd die voor mij echt niet door de beugel kunnen en al zeker niet de leugen die rondgestrooid is wat een partner van een bandlid zou gezegd hebben de dag dat mijn vader is gestorven! Hier tillen we allen heel erg zwaar aan en is ronduit een schande!

Nico : De beslissing om te stoppen met Andy hebben wij samen genomen maar voor mij persoonlijk was dit een zware beslissing, gezien ik al 8 jaar met Andy samen in een band zit. Ik merkte dat door verschillende gebeurtenissen de sfeer totaal aan het verzuren was. Wat ook veel mensen niet weten is dat verleden jaar na Venblues sept. 2014 er backstage een incident is geweest en de dag erna heeft Andy ons gemeld dat hij ging stoppen met de band. We hebben dan gepraat met de rest van de band hoe het verder moest, want er stonden nog vele optredens op het programma. De week na dat optreden in Venblues hebben we contact opgenomen met Andy met de vraag of hij zeker was van zijn beslissing, waarna hij toch besloot om verder te doen. Sinds die gebeurtenis is de sfeer nooit meer goed gekomen tussen hem en de rest van de band. Ik vind wel dat we een slechte communicatie gevoerd hebben over deze beslissing maar we waren op dat moment van mening dat niemand moest weten wat er eigenlijk gaande was. Beslissingen als deze zijn steeds moeilijk, maar het was wel onvermijdelijk. Hadden we de knoop niet doorgehakt dan was het misschien helemaal mis gedaan met The BluesBones.

Dominique : We stonden bekend als een groep vrienden en dat waren we al lang niet meer. Zeker na het incident op Venblues sept. 2014. Vanaf toen is er iets gebroken en dat zagen onze fans ook. We hebben regelmatig de vraag gekregen scheelt er iets binnen de band? maar we hebben dit altijd ontkent omdat niemand daar eigenlijk zaken mee heeft.
Stef : Hetzelfde op Facebook, dat was er ook ver over waardoor we ons toch nu genoodzaakt voelen om iets meer verduidelijking te geven.

Een gitarist minder gaat dat niet minder spektakel geven op het podium? Twee uitstekende gitaristen waren in het verleden toch één van de sterke punten van jullie?

Stef : Het zal anders klinken, maar is anders slechter? Ik denk dat de inbreng van de Hammond veel van onze nummers nog beter zal maken.

Nico : De nieuwe nummers zullen geen probleem zijn, omdat de mensen die ook horen op de cd. Maar hoe gaan de reacties zijn op de oudere nummers zoals 'Voodoo Guitar' en 'Believe Me'? Dat zullen we moeten afwachten. Voor ons klinkt 'Voodoo Guitar' veel beter in de nieuwe versie. Op het podium zullen wij net als in het verleden met veel beleving en gevoel blijven spelen en dat vind ik heel belangrijk.

2015 is juist bezig. Wat zijn de verdere plannen of doelen voor dit jaar?

Nico : We hopen dat het nieuwe album een voltreffer wordt. Dat we veel optredens kunnen doen, dat we het succes dat we in België en Nederland hebben kunnen bestendigen. Hopelijk kunnen we met onze nieuwe Duitse tour ook wat meer succes in dat land krijgen.

Speciaal voor Stef. Hoe gaat het op de rockschool in Hasselt? Blijven de studies te combineren met het gitarist zijn bij The BluesBones?

Stef : Dat gaat momenteel heel goed. De examens waren prima. Ik leer op de rockschool veel bij, zoals de juridische kant, hoe een band leiden, wat te doen als je een cd uitbrengt, enz. Dat is allemaal heel interessant omdat ik toch een toekomst wil in de muziek. Ik leer ook verschillende stijlen van muziek, maar de mensen hoeven niet te vrezen dat ik uit de blues wereld stap. Blues voet nog altijd aan als thuiskomen. Ik hoop dat ik de school kan succesvol afmaken. Als The BluesBones zo groot zouden worden dat ik beide niet meer kan combineren, dan kies ik voor The BluesBones.

Nico, Stef en Dominique bedankt voor dit openharig interview. Ik wens jullie veel succes met de nieuwe cd en de nieuwe bezetting. Voor degenen die het nog niet weten. De cd release is op donderdag 26 februari in De Muziekodroom te Hasselt. Inkom is gratis.

Walter Vanheuckelom