Singer-songwriter Warren Haynes (°1960) is een Amerikaanse rock- en bluesgitarist. Wie de naam Warren Haynes zegt, linkt die meestal onmiddellijk aan de “Allman Brothers Band”, “Gov’t Mule” en “Grateful Dead”, waar hij in 1995 Jerry Garcia (1942-1995) verving. De link van Haynes, die minder bekend is, is deze met country muzikant David Allen Coe, een Amerikaanse country zanger. Omdat hij graag met zo veel mogelijk gelijkgestemde zielen omgaat is Haynes, zowel live als in de studio, bij een groot aantal artiesten een graag geziene gast. Ook brengt Haynes solo albums uit, wordt het onderscheid tussen solo- en bandwerk bij zijn optredens veelal losgelaten. Haynes heeft een eigen platenlabel ‘Evil Teen Records’ en hij organiseert ieder jaar rond kerst het ‘Christmas Jam Festival’, waar hij bevriende muzikanten uitnodigt om gezamenlijk te jammen of een solo set te spelen. Naast zanger en (akoestische- / elektrische) gitarist is Haynes ook songwriter, zowel voor zichzelf als voor anderen. Haynes heeft zijn jeugd doorgebracht in Asheville, North Carolina, waar hij met twee oudere broers en zijn vader Edward Haynes woonde. Warren begon op zijn twaalfde gitaar te spelen. Zijn primaire gitaar is een Gibson Les Paul '58 Reissue, maar hij speelt ook dikwijls op een Gibson Firebird. In zijn keuze van een Les Paul '58, is hij waarschijnlijk geïnspireerd door Duane Allman. Haynes is getrouwd met Stefani Scamardo, een DJ bij Sirius radio en sinds lange tijd de manager van “Gov’t Mule”.

“Gov’t Mule” is een Amerikaanse Southern-blues-rockband, die in 1994 opgericht werd door Haynes en bassist (Douglas) Allen Woody (1955-2000). Zij speelden toen al samen in een andere bekende Southern-rockband “The Allman Brothers”. Het muzikale project bestaat naast Haynes en Woody verder uit drummer Matt Abts. De naam “Gov’t Mule” verwijst naar het gegeven, dat in sommige arme landen, de boeren ter ondersteuning van de regering een “mule” (een ezel) krijgen om te helpen het land te bewerken; een zogenoemde "Gouvernement-Mule". De grote kracht van de band schuilt vooral in de live performances, met lange solo's, sessies met gastmuzikanten  (Ron Holloway, Sonny Landreth, Paul Nelson…) en jamversies van covers en eigen materiaal. Op 26 augustus 2000 werd bassist en bandlid van het eerste uur Woody dood op zijn hotelkamer gevonden. Dit was een grote klap voor de band, die uiteindelijk toch besloot om door te gaan. In 2003 verscheen het album “Déjà Voodoo”, waarop de bezetting is aangesterkt met een nieuwe vaste bassist Andy Hess (van 2003-2009) en toetsenist Danny Louis (van 2003-heden).

Voor zijn nieuwste solo album “Ashes & Dust” werkte Haynes in de studio samen met de in New Jersey verblijvende band “Railroad Earth”: Todd Sheaffer (gitaar, harmonica, zang) - Tim Carbone - viool, accordeon, gitaar, zang) - John Skehan (mandoline, bouzouki, piano, zang) - Andy Goessling (gitaar, banjo, dobro, mandoline, fluit, tinnen fluit, klarinet, percussie, klarinet, lap steel, sax, zang) - Carey Harmon (drums, percussie, zang) - Andrew Altman (bas, zang)]. “Railroad Earth” is een roots rock / Americana / newgrass jam band. Ze ontleenden de naam van hun band aan een verhaal van Jack Kerouac "October in the Railroad Earth". Haynes ontmoette de band tijdens een festival, enkele jaren geleden.

Warren Haynes trad in november op in Le Kursaal in Limbourg. Het optreden was georgniseerd i.s.m. de ‘Spirit of 66’ en maakte deel uit van het ‘Festival de la Guitare de Verviers 2015’. Wij van Rootstime.be konden via ‘Provogue / Mascot’, het label van Haynes een afspraak maken, om met hem een interview te kunnen doen. Iemand als Warren Haynes stond al langer op mijn “bucket” lijstje. Om 17u30 was het eindelijk zo ver… Na de sound check wachtte Haynes backstage op ons. We volgden hem tot in zijn tour bus, om daar in alle rust het interview te doen. Foto’s en video’s mochten niet, omdat hij nog niet omgekleed was. Het gesprek werd opgenomen en voor de fans van Rootstime vertaald…    

Mr. Warren Haynes, welkom in België en bedankt dat U tijd voor ons wil maken om dit interview te kunnen doen. Ik wil voor mijn eerste vragen even met je terug gaan naar 1960, je geboortejaar. Je bent geboren in Asheville, Noord Carolina, waar je ook bent opgegroeid. Je begon gitaar te spelen vanaf je twaalfde. Ben je in een muzikale familie opgegroeid? Waren je broers ook muzikanten? Wie waren je voorbeelden, naar wie keek je op?

(Warren Haynes is tegenover me gaan zitten, luistert geconcentreerd naar de vraag, knikt enkele keren bevestigend en vult aan, wanneer ik hem vraag of het juist is, dat hij op zijn twaalfde begon gitaar te spelen…) Toen ik zeven of acht was, zong ik al, voor dat ik gitaar ben gaan spelen. Toen ik elf was, had mijn oudste broer een akoestische gitaar en speelde ik op zijn gitaar. Ik speelde meer op zijn gitaar, dan hij zelf speelde. Toen ik twaalf was, kocht mijn vader een elektrische gitaar voor me. Mijn beide broers zijn grote muziek liefhebbers, maar spelen niet beroepsmatig. Mijn oudste broer speelt een beetje gitaar en harmonica, maar niet als muzikant. Beiden hebben een heel goede smaak, als het over muziek gaat. Al heel vroeg wist ik dat ik muzikant wou worden. Sommigen durven wel eens van mening te veranderen, maar dat heb ik nooit gedaan. Ik wist dat ik muzikant wou worden.
Mijn voorbeelden? Mijn éérste held was James Brown, omdat ik éérst begonnen ben met zingen. Andere voorbeelden waren Wilson Pickett, Otis Redding, Sam & Dave en de Four Tops, The Temptations… Dat soort artiesten, daar hield ik van. Maar toen ik BB King en Ray Charles hoorde, wist ik dat ik zanger kon zijn én dat ik een instrument zou kunnen spelen. De combinatie van beide was heel belangrijk voor mij. Toen ik Jimi Hendrix, Cream en Johnny Winter hoorde, wou ik gitarist worden. Dat was een belangrijk ogenblik voor mij.      

Rond je twintigste speelde je in de band van David Alan Coe (°1939). Daarna schreef je songs voor Dickey Betts (°1943), die net de split van The Allman Brothers Band achter zich had. Bij de reünie van de The Allman Brothers in 1989, ben jij en bassist Allen Woody gevraagd om bij de band te komen. Was dit de eerste belangrijke stap in je carrière? De eerste erkenning?

Ik heb zo’n drie jaren samengewerkt met David Alan Coe… Ik ontmoette Dickey Betts en Gregg Allman in het éérste jaar dat ik samen speelde met Alan Coe. We waren toen in Nashville, TN, in een opname studio. The Allman Brothers waren ook in Nashville en waren ook met opnames bezig, maar in een andere studio. Op een avond zijn ze ons komen bezoeken. Spelen met The Allman Brothers was inderdaad de éérste belangrijke stap in mijn carrière. Met hen spelen veranderde mijn leven helemaal, totaal...     

Gov’t Mule was (naast je solo werk) ook belangrijk voor je carrière. Het was een side project dat je deed samen met Allen Woody, Douglas & Matt Abs, dit terwijl je werkte met The Allman Brothers Band. Wie gaf die naam aan de band? Mag ik zeggen dat Gov’t Mule vooral een jam band is en dat gasten belangrijk zijn?

Ik denk dat “Gouvernement Mule” (Haynes gebruikt expliciet de volledig naam en niet de gebruikelijke afkorting) voor de helft een rock band en voor de andere helft een jam band is. Improvisatie maakt een belangrijk deel uit van het musiceren. Bij Gov’t Mule gaat het vooral om rock muziek, meer dan bij andere jam bands. Daarnaast is er inderdaad ook nog mijn solo carrière. Het éérste album dat ik solo deed was “Tales of Ordinary Madness”. Ik nam het album op in 1993. Dat was vóór de oprichting van Gov’t Mule, één jaar later, in 1994.
De naam van de band, waarom Gov’t Mule? Is het alleen o.w.v. het verhaal van de ezels, die de regering schonk aan de arme mensen?
Het originele idee achter de naam kwam van bassist Allen Woody en van drummer Jai Johanny "Jaimoe" Johanson van The Allman Brothers. Zij keken naar een optreden van James Brown. James Brown walste op een bepaald ogenblik gedurende de show met zijn vrouw. Jaimoe, die van Mississippi was, zei toen tegen Allen Woody, terwijl hij wees naar het achterste van Brown’s vrouw, “gouvernement mule”! Dat is hoe we aan die naam geraakt zijn. Dit is het ware verhaal en ja, dat mag je van mij zo publiceren. Sorry James!

De reden waarom we vandaag hier zijn is je nieuwe, je derde solo album “Ashes & Dust”. Waarom koos je voor die naam? Wat zit er achter de naam?

De titel “Ashes & Dust” is een verzameling van herinneringen. De songs gaan over herinneringen, persoonlijke relaties en verhalen. In de nummers wordt er veel verwezen naar as en stof. 

Voor het album heb je samen gewerkt met Railroad Earth, een roots / Americana / newgrass (progressieve bluegrass) jam band uit Stillwater, New Jersey. Wat bepaalde hun keuze? Waar ben je hen tegen gekomen?

Ik heb de band voor het eerst ontmoet in 2014, wanneer ze openden voor The Allman Brothers in het Red Rocks Amphitheatre in Colorado. We speelden enkele keren samen en het klikte vanaf het begin muzikaal heel goed. De “chemie was” er. Ze voelden de stemmingen van de nummers heel goed aan en konden deze goed overbrengen.

Waarom een roots rock / Americana / bluegrass album? De volgende, nieuwe uitdaging?

Niet onmiddellijk. Ik ben altijd al beïnvloed geweest door dit soort muziek. Ik heb mijn leven lang al nummers geschreven in dit genre. In Noord Carolina, waar ik afkomstig van ben, zijn deze bluegrass invloeden heel sterk aanwezig. In de bergen van NC, is er veel bluegrass, Keltische muziek, muziek uit de Appalachen en folk muziek.    

13 Songs staan er op de track list. Wie schreef de nummers? Zijn het enkel nieuwe nummers? Wat sommigen niet weten, is dat je ook Keltische songs schrijft…

Ik heb zelf niet alle nummers geschreven. Drie nummers zijn geschreven door songwriters uit Asheville. Het zijn vooral oudere nummers, nummers die ik al lang geleden schreef. Het oudste nummer is van Billy Edd Wheeler (°1932) uit Swannanoa, North Carolina. Wheeler is een erg beroemde songwriter. Hij schreef (in 1963) “Jackson” voor Johnny Cashen June Carter. Hij schreef ook “High Flyin’ Bird”… en nog vele andere hits. De originele versie van “Coal Tattoo” dateert van rond 1963.
Vanwaar je voorliefde voor Keltische muziek?
De Keltische muziek heeft bluegrass en folk sterk beïnvloed. Waar ik opgroeide is de folk muziek ook heel sterk beïnvloed door de Keltische muziek.      

Song #11 “Spots of Time”, schreef je samen met bassist Phil Lesh, één van de medeoprichters van de folk rock band Grateful Dead. Het is een bestaand nummer, maar dat nog nooit eerder opgenomen werd… Waar gaat het nummer over?

Phil Lesh en ik hebben enkele songs samen geschreven. Sinds eind jaren ‘90 spelen we al samen (in Grateful Dead). We stonden samen in de studio en tourden meerdere keren samen. We speelden het nummer vaak als we tourden met The Allman Brothers, maar hebben het nooit eerder in de studio opgenomen. Het nummer is (voor mij alvast) geïnspireerd door de belangrijke dingen in het leven. Het nummer is gebaseerd op een zin uit een boek uit 1888 van de Engelse schrijver William Wordsworth. In de “Prelude” verwijst hij naar de “Spots of Time”: “There are in our existence spots of time…“ Phil koos de titel voor het nummer, gebaseerd op deze zin. Inhoudelijk gaat het over hetzelfde, de belangrijke dingen in het leven.    

Staan er nog speciale of persoonlijke nummers op het album?

Het nummer #4 “Company Man” gaat over mijn vader. Hij werkte ongeveer drie- à vierentwintig jaren lang voor een bedrijf, dat besloot dicht te gaan. Het was een bedrijf in het Zuid Oosten van de States. Om zijn werk te kunnen behouden, zou hij moeten verhuizen naar een ander deel van de wereld. Hij besloot in een ander fabriek opnieuw te beginnen. Hij begon dus opnieuw en aan een nieuw leven…

Voor de volgende vraag heb ik me laten leiden door een verhaal over de gitaren waarop je speelt. Ik hoop dat ik nu de juiste dingen ga zeggen / vragen… Mag ik zeggen dat je een Gibson Les Paul fan bent? Ben je een andere gitarist op het nieuwe album?  

Mijn hele leven lang speel ik al op Gibson gitaren. Waarom een Gibson? Omdat iedere gitaar een unieke sound heeft. Wat ik ook belangrijk vind is het samengaan van de klank van de gitaar en de stem. Mijn stem en de Gibson gitaar klinken het zelfde. Ik bewonder mensen als BB King (hij speelt op zijn “Lucille”, een zwarte Gibson gitaar E-335), en Bonnie Raitt. Wanneer je ze hoort spelen en zingen, klinken ze hetzelfde.
Vanavond?
De show vanavond is hoofdzakelijk elektrisch, erg energetisch en uptempo. Van het album doen we vijf à zes nummers. De rest van de 120 minuten is  muziek van The Allman Brothers en van Gov’t Mule. Soms doen we ook andere nummers, als van Bob Dylan… Iedere avond is verschillend! Ik voel me op een podium het best als ik op een elektrische gitaar speel. Als ik nummers schrijf, werk ik vaak met een akoestische gitaar. Op het podium voel ik me het meest op mijn gemak met een elektrische gitaar.

Ik denk dat je de film “The Bucket List” kent (met Jack Nicholson & Morgan Freeman) en veronderstel, dat je zelf ook een “bucket list” hebt?… (Noem het een “still want to do list”…) Zijn er muzikaal nog dingen die je zou willen doen? Artiesten met wie je zou willen optreden?...

Als het over opnames gaat, zou ik nog een traditioneel blues album willen opnemen. Delta blues? Meer een combinatie van hedendaagse en Delta blues… Ik zou ook graag een instrumentaal album willen opnemen met jazz invloeden.
Optreden met?
Ik heb nog nooit met Neil Young of Tom Waits gespeeld… of met Mark Knopfler…
Ik heb ze wel eens ontmoet en ik denk dat Knopfler fan is van mijn muziek.
Ik ben de gelukkige, die al met heel veel mensen uit mijn verlanglijstje heb kunnen spelen!... Ik ben er zeker van dat er nog enkelen zijn.

Welk advies zou je geven aan jonge, aan opkomende artiesten?

Dat ze de muziek industrie moeten vermijden (lachje)… Muziek kies je als een carrière en niet o.w.v. het zaken doen… Geniet van de muziek o.w.v. het schone, maar zorg dat je er niet financieel afhankelijk van bent.

Met wat ben je buiten muziek bezig?

Mijn vrije tijd gaat volledig naar mijn familie. Ik werk heel veel en dan blijft er niet veel tijd over voor andere dingen.

Hoe wil je later herinnerd worden?

(Een aarzeling, een lachje…) Ik weet het niet… Als een van de “good guys”… Weet je, het is goed te weten, dat ze je nog herinneren!...

Is er dit jaar ook de jaarlijkse liefdadigheid “benefit show”? Wie zijn de gasten voor de “Christmas Jam”? Wie heb je uitgenodigd?

Die gaat heel zeker door. Dit jaar hebben we een geweldige line-up. Met o.a. Doobie Brothers, Tudeski Trucks Band, Joe Bonamassa, Blackberry Smoke, Bruce Hornsby….

Laatste vraag: Hoe reageer je als muzikant na de gebeurtenissen, de aanslagen in Parijs in de Bataclan in het voorbije weekend? Ga je je anders, voorzichtiger gedragen ? Reageren?...

Het is allemaal heel erg deprimerend. Ik speelde al twee keren in Parijs in de Bataclan en wij stonden er opnieuw gepland, twee avonden later... De shows zijn uiteraard afgelast. Alles werkt erg verontrustend en ik denk dat iedereen hetzelfde voelt. We hebben er samen met de ploeg en muzikanten over gepraat en we hebben getracht om onze gevoelens te uiten… Ik woon in NY en was er bij op 9/11, toen de World Trade Centre gebouwen werden aangevallen… Het appartement waar ik toen woonde keek uit op de WTC. Ik heb het zien gebeuren. Het gevoel dat ik na Parijs heb is hetzelfde gevoel van toen op 9/11…  

Mr. Haynes, dit waren mijn vragen. Nogmaals bedankt voor je tijd en vooral bedankt voor je muziek. We wensen je een goede show hier in Le Kursaal in Limbourg!

Eric Schuurmans