Gitaar slinger Carvin Jones was woensdag avond te gast in de Blues Sphere in Luik voor het laatste concert van zijn Europese tour. Zijn recentste album 'The Carvinator' is een prima album, dus reden we nog maar eens de taalgrens over naar Luik. Ik was nog nooit in de Blues Sphere geweest dus was het wat zoeken in het centrum vann Luik. De club van de sympathieke Jean-Paul Brilmaker is een mooie gezellige club. Voor de komst van de gitaar virtuoos uit Arizona was de zaak helemaal gevuld, de band raakte met moeite op het podium. Wie net als ik dacht dat Carvin naar Europa was gekomen om zijn nieuwe album te promoten kwam net als ik bedrogen uit. Er is vrijwel geen enkele song gespeeld uit 'The Carvinator', maar dat kon de pret niet drukken. Carvin betrok de aanwezigen dadelijk bij zijn optreden en het publiek uit de vurige stede reageerde heel enthousiast op hetgeen de band deed of vroeg en meer moet showman en entertainer Carvin niet hebben om een groots concert te geven.

Rond halfnegen kondigde Jean-Paul de Carvin Jones Band aan. De frontman verscheen met brede glimlach en begon samen met bassist Joe Edwards en drummer Levi Velasquez aan de eerste set met een instrumentaal nummer om de vingers wat los te maken. Het echte werk begon met 'One Gear'. Voor de frontman aan zijn gitaarwerk begon, spoorde hij het publiek aan om ritmisch mee in de handen te klappen. Dat lukte tot grote tevredenheid en hij bedankte met een vlammende solo op zijn Fender Stratocaster. In 'What You Need' speelde Jones verder met de gitaar op de schouder en hij legde de gitaar ook plat op een tablet voor de mensen hun neus terwijl hij met volle overgave zijn ding bleef doen. Tijdens de John Lee Hooker klassieker 'Boom Boom' kreeg hij het publiek helemaal op zijn hand. Wie me niet gelooft luistert maar naar het bijgevoegd filmpje. In het volgende nummer wurmde de Amerikaan zich met zijn gitaar tussen de menigte van de volle Blues Sphere. De pret kon niet op in Luik. Na deze uptempo songs werd er een heel trage slowblues gespeeld. Tijdens 'Tears Come Down Like Rain' haalde de gitaar virtuoos nog eens echt fel uit op zijn gitaar. Carvin was zeker niet egoïstisch en liet zijn ritme sectie ook regelmatig in de schijnwerpers staan. Zo mocht bassist Joe Edwards uitpakken met een zeer geslaagde bas solo gedurende 'Strawberry Shortcake'. De aanwezigen reageerden weer heel enthousiast wanneer de jonge bassist een leeg bierglas nam en daarmee de solo verder afmaakte op zijn goed klinkende Schecter bas. Aangemoedigd door het publiek voegde Joe nog een knap stukje 'When The Saint Go Marching In' toe op zijn bas. Spontaan werd er door iedereen in de Blues Sphere meegezongen. Even later was het showtime voor Levi Velasquez en mocht hij op zijn Sonor proberen om de aanwezigen te imponeren. De drummer liet ons genieten van een puike gevarieerde solo. Afsluiten deed het trio met het stuwende 'Early In The Morning'. Deze swingende blues song deed de hele club in Luik dansen. Carvin maakte nog wat reclame voor zijn cd en dvd tijdens dit nummer en dan was het tijd voor wat pauze in de Blues Sphere waar de temperatuur al een paar graden hoger was dan in het begin van de avond.

Carvin begon set twee met een enorm lekker zeurende gitaar in het bluesy 'Iceman' en tijdens de Robert Johnson klassieker 'Sweet Home Chicago' ging Jones samen met zijn gitaar nogmaals een rondje maken tussen het publiek. Luidkeels werd het refrein van deze swingende blues song door bijna iedereen meegezongen. Jimi Hendrix mocht ook niet ontbreken en even later luisterden we naar een korte versie van 'Purple Haze'. De gitarist uit Arizona kent duidelijk zijn blues klassiekers, want na een cover van John Lee Hooker en Robert Johnson, was het nu tijd voor een song van Muddy Waters. Strakke drums en baslijnen vormden de basis van de slepende versie van 'I'm Your Hoochie Coochie Man'. In een vingervlugge blues shuffle liet Carvin nog eens zien wat een erg sterke gitarist hij is. Jones nam even rust en liet zijn medemuzikanten Joe Edwards en Levi Velasquez hun gang gaan en ook zij mochten op massaal ritmisch handgeklap van de aanwezigen rekenen. In de tweede set hadden we nog geen traag nummer gehad, maar met de wondermooie slowblues 'Three o'Clock Blues' van BB King werden we op onze wenken bediend. Deze schitterende versie was voor mij het moment van de avond. Spijtig genoeg kondigde Carvin meteen daarna zijn laatste song aan. Een instrumentaal nummer waarin de gitaarvirtuoos voor de laatste keer zijn ontegensprekelijk talent liet horen aan zijn publiek in Luik. Met volle overgave zongen de aanwezigen minuten lang : One more, oh oh oh. Aan die smeekbede kan geen enkele artiest weerstaan en dus nam Carvin Jones zijn Fender terug in de handen voor 'Rap Song'. Onder luid ritmisch handgeklap begon de Amerikaan te rappen. Er volgde nog een knap nummer, waarvan ik de titel spijtig genoeg niet kan thuis brengen en daarna de absolute afsluiter 'Party Hardy'. Carvin had er duidelijk zin in en kwam nog maar eens van het podium om zich tussen het publiek te begeven. En of het een party was, iedereen danste en klapte in de handen zoals je op het bijgevoegde filmpje kan zien. Na de show vroeg de club eigenaar of men deze artiest nog terug wilde zien in de Blues Sphere en het antwoord was duidelijk ja. Jean Paul beloofde zijn best te doen om Carvin volgend jaar terug te halen naar Luik. We hebben genoten van de Carvin Jones Band in Luik. Drie erg goede muzikanten die duidelijk weten hoe ze het publiek moeten bespelen. De zang kwaliteiten van Carvin zijn wat minder, maar hij compenseert dat ruimschoots door zijn erg sterke gitaar werk en enthousiasme. Bovendien weet hij, hoe hij een publiek moet entertainen.

Walter Vanheuckelom

Foto © Walter Vanheuckelom

meer foto's © Walter Vanheuckelom

BAND:
Carvin Jones : Gitaar en zang
Levi Velasquez : Drums
Joe Edwards : Bas