AB op een “voetbal op TV zondagavond” is wel straf. Dit geeft aan welke status deze ondertussen zestigjarige muzikant en activist heeft. De titel van deze tournee is “Plays songs from” zijn eerste 3 platen. Het was echt jeugdnostalgie. Want toen die eerste plaat uitkwam “Talking With The Taxman About Poetry” was dit een nieuwe sound die aansloeg.

Net te laat toegekomen door een ziekenwagen die een straat blokkeerde, wat nog altijd voorrang heeft op een concert. Maar soit, naar ik hoorde begon hij met “Sexuality”. Een stevige meezinger. Toen ik er aan kwam speelde hij “The Warmest Room” waarbij hij knap begeleid werd door een compagnon op steel gitaar. Tussen de nummers door was hij weer sterk met zijn standpunten omtrent de dingen die gebeuren in de wereld. Zo kwam Trump ter sprake, met zijn idiote ingreep aan de grens met Mexico. Maar de kunst is natuurlijk dat Billy dit kan zonder prekerig over te komen en doordrenkt met veel humor. Hij coverde een van zijn grote voorbeelden en voorgangers Woody Guthrie “World Turned Upside Down”. Maar naast politiek heeft hij het ook over de vervuiling van de zee met de plastiek in “King Tide & The Sunny Day Flood”. Hij wisselt akoestische gitaar en elektrische af. Met zijn ritmische gitaarspel op elektrische gitaar klinkt hij iets rockender en dat komt het tempo van het concert ten goede. Passeren nog “Better Then This” en het door het publiek meegezongen “The Milkman Of Human Kindness”. De schande van de Windrush Immigranten was de inleiding voor “Why We Build A War”. “Levi Stubbs Tears” was ook een meezinger waarbij opviel hoe sterk hij nog bij stem is.

Uiteraard was er ook de Brexit stommiteit die aanleiding was tot een nieuw nummer “Full English Brexit”. De pedal steel kwam terug op het podium en verrassend genoeg speelde hij uit de plaat die met Wilco maakte, "Mermaid Avenue", het Woody Guthrie nummer “She Came Along To Me”. Grappig was de “Handyman Blues” met mooi dobro spel. Hij trok er ook nog eens Morrissey en Oasis door om de eindspurt in te zetten met “Greeting From The New Brunette”, na al die jaren nog steeds een dijk van een song. “Looking For The New World Order” en “Power In The Union” waren de uitsmijters die luidkeels werden meegezongen. Uiteraard volgden er nog 2 bissen: zijn aangepaste versie “The Times They Are A Changing Back Again” met een aangepaste tekst waar Trump in voorkwam en natuurlijk “A New England” dat ondertussen ook een klassieker is.

Weer een vermakelijke avond die ons bezorgd werd door deze bard die als geen ander boodschap, humor en mooie liedjes weet te combineren. Kortom een klasbak die wederom een vol concert kan boeien. Het is als goede wijn, die wordt ook beter met de jaren. Billy zal ons nooit ontgoochelen.

Lisael

Foto's Bragg 2013 © Yvo Zels