Bij de Chiet in de Crossroad was het zondag 1 maart the place to be. Kat Riggins en haar band Blues Revival waren te gast aan het station in Olen. Ik hoor je al afvragen Kat wie? Kat wat?. De vijfendertig jarige zangeres uit het zonnige Miami is inderdaad nog een onbekende in Europa. Ze is hier voor de eerste keer te gast met een mini tour van vier concerten in België en Nederland. Deze Europese tour afsluiten deed ze in de Crossroad. Overal in het café lagen mini tamboerijnen met een lintje en de naam Blues Revival op. Van zodra de knappe zangeres opkwam vroeg ze aan de aanwezigen om hun instrument te nemen zodat iedereen op die manier deel zou uitmaken van de band. De zangeres met een stem die een mix is tussen Tina Turner en Betty Lavette was klaar om aan haar concert te beginnen. We zouden dadelijk merken dat er heel wat volume en power kwam uit de muzikale strot van dat kleine vrouwtje op het podium. Haar optreden zou een mengeling worden van covers en een paar eigen songs uit haar verleden jaar verschenen debuut album 'Lily Rose'. De covers die de band speelde kregen wel een heel eigen jasje aangemeten, zodat de inbreng van Kat en de band toch wel erg groot was. Zelf noemt ze haar muziek blues fusion. De blues was heel erg aanwezig, maar er kwamen wel heel veel variaties in voor. Haar muziek ging van old school blues, over soulblues en rhythm & blues naar de rock van Tina Turner.

Kat was van plan om dadelijk het publiek voor zich te winnen en gaf dan ook dadelijk vol gas met een stomende versie van 'Rollin' And Tumblin'. Deze James Elmore klassieker had veel meer drive dan het origineel en daar had het sublieme spel van Eric Bindman op de viool een groot aandeel in. De zangeres bleek buiten een prima zangeres ook een uitstekend entertainer te zijn die veel interactie had met het publiek. Volgende oneliner van Kat deed het perfect in de Crossroad: How more you drink how better we sound. Als je de ogen dicht deed tijdens 'You Got What You Wanted' dacht je dat de jonge Tina Turner voor je stond te zingen.

Daarna was het tijd voor een paar eigen nummers uit haar album 'Lily Rose'. 'Groove' was het eerste nummer dat ze ons liet horen en dit soul nummer werd gekruid met wat funk. De ritme sectie met George Calldwell op bas en Doc Allison op drums zorgden voor de stevige groove en Eric Bindman trok met de viool weer veel aandacht naar zich toe. Het ritme in 'Shuga' was heel strak en Darell Raines liet ons genieten van een pittige en intense solo op zijn Fender. De band en de zangeres kenden hun klassiekers want ze gingen regelmatig meer dan een halve eeuw terug in de tijd. Zo ook met de old school blues 'Reconsider Baby' van Lowell Fulson, waarin zowel de viool en de gitaar weer schitterden. De zangeres kwam voor het podium genieten van de intense jankende solo van Darell en van de klasse van violist Eric Bindman. Kat vroeg aan de mensen om mee te dansen en gaf op een sensuele manier het voorbeeld in de blues rumba 'Early In The Morning' waarin Doc op drums en George op bas allebei even in de spotlights mochten met een solo. Er volgde nog een swingende blues song met 'Money' en als afsluiter van de eerste set ging de energieke zangeres er nog eens vol tegenaan met de rocker 'Shake'. In het begin van het optreden was ik een beetje bang dat er wat veel viool zou te horen zijn, maar Eric Bindman loste meer dan de verwachtingen in. Hij was één van de sterkhouders van deze erg goede band en als je dan nog een frontvrouw hebt als Kat Riggins, een zangeres die geboren is om te entertainen, dan laat je bij de pauze niets dan stralende gezichten achter in de zaal.

Set twee begon met een nummer dat je zeker niet verwachtte van deze band. De Led Zeppelin klassieker 'Whole Lotta Love' klonk door de boxen in de Crossroad. Het vijftal maakte er een meeslepende versie van en heel het café was het refrein aan het meezingen, dit tot grote tevredenheid van Miss Riggins. Ook Gun's And Roses hun "Sweet Child O' Mine' kwam aan de beurt. Darell Raines kwam van het podium en ging uitdagend een venijnige maar knappe solo spelen voor de dansende vrouwen in de Crossroad. Door deze heavy rock songs in een jasje van The Blues Revival te steken bewees deze band hun veelzijdigheid. Een knappe versie van 'Work Song' volgde. Kat had haar stem gesmeerd met een slokje whiskey en die geraspte stem klonk weer ijzersterk. Eric Bindman kreeg de handen weer vlot op elkaar met zijn viool solo, maar in deze tweede set had gitarist Darell Raines ook meer inbreng. Aangemoedigd door zijn frontvrouw met de woorden, go and get her Darell, ging de gitarist een beetje schuw maar toch vast besloten de zaal in om zijn gitaarspel door de vrouwen op de eerste rij te laten bewonderen. In het trage soulblues nummer 'I'm Ready' viel het enorme stembereik van de zangeres nog meer op. Ook de intensiteit en het gevoel waarmee ze zong zijn geweldige troeven. 'I'm Ready' is ook een eigen nummer dat op haar album te vinden is. In Etta James haar 'Jump Into My Fire' stal Eric Bindman weer de show door een tweetal minuten al zijn registers open te trekken met zijn strijkstok en viool. Klasse muzikant.

In het stuwende 'Ooh Poo Pah Doo' mochten George op bas en Doc op drums ook nog eens in de schijnwerpers staan en ze kregen beiden een warm applaus van het tevreden publiek. Er volgden nog sterke versies van Prince zijn hit 'Cream' en een heel verschillende versie van Etta James haar 'Something Got A Hold On Me'. Kat's versie van 'Turtle Blues' vond ik heel beklijvend. Kat Riggins zong dit Janis Joplin nummer ook heel rauw en Eric Bindman op viool en Darell Raines op gitaar plaatsten met een indrukwekkende solo de kers op de taart. Als afsluiter koos de zangeres voor 'I Smell Trouble' uit de tijd dat Tina Turner nog samen met Ike was. Elke muzikant in de band mocht nog eens zijn solo op zijn instrument en kregen daarvoor het applaus dat ze dubbel en dik verdiend hadden. Kat Riggins gaf haar muzikanten de nodige ruimte en ook dat sierde haar. Van de gospelsong 'This Little Light Of Mine' maakte Kat & The Blues Revival een vrolijke uptempo song zodat bijna iedereen in Olen aan het dansen en meezingen was. Het applaus was oorverdovend en men wilde meer, maar de band moest maandag morgen om 7 uur het vliegtuig halen in Dusseldorf. Kat en de jongens konden niet anders dan nog een nummer te spelen. Met 'Baby, What You Want Me To Do' van Jimmy Reed werd er een mooi einde gemaakt aan dit lange maar heel mooie concert. Ik denk dat iedereen tevreden naar huis ging na dit optreden van Kat Riggins & The Blues Revival.

Walter Vanheuckelom

Foto © Alain Broeckx

meer foto's

Band:
Kat Riggins : Zang
Darell Raines : Gitaar
Eric Bindman : Viool
George Calldwell : Bas
Doc Allison : Drums

Setlist:
set 1: Rollin' and tumblin' / Voodoo woman / You got what you wanted / The groove / Shuga / Reconsider baby / Early in the morning / Money / Let me down easy / Shake
set 2: Whole lotta love / Sweet child of mine / Work song / I'm ready / Jump into my fire / Ooh poo pah doo / Cream / Something's got a hold on me / Turtle blues / I smell trouble / Words / This little light of mine / Baby what you want me to do