Nog maar tweeëntwintig jaar maar toch draait Krissy Matthews al meer dan tien jaar mee in het bluesrock circuit. Op dertien jarige leeftijd bracht Krissy zijn debuut album 'Influence' uit. Hem werd toen een hele grote carrière voorspeld. Zijn moeder is Noorse en zijn vader is een Brit. Daarom misschien ook dat Matthews vooral in Noorwegen heel populair is. Hier op het vaste land is hij nog niet echt die hele grote naam. Waarom het hier iets moeilijker gaat blijft een vraagteken. Want hij is een verbazend goed gitarist en heeft al een paar uitstekende albums op zijn naam. Naar aanleiding van zijn nieuwe album 'Scenes From A Moving Window' dat begin maart 2015 verscheen, is hij bezig aan een uitgebreide promotie tour in Europa, met concerten in Nederland, Duitsland, Polen en Noorwegen. In de Meister te Geleen was Krissy aan zijn tweede optreden van deze tour toe, het eerste op het Europese vaste land. Hugo en ik waren heel gelukkig dat we er weer konden bij zijn. De Meister in Geleen is de vroegere Blues Rock Garaasj en Alain, de nieuwe eigenaar is van plan om op regelmatige basis concerten te organiseren in zijn club. Verleden donderdag stonden er maar liefst vier bands op het programma. Alain wil de plaatselijke groepen ook de kans geven om op een live podium te staan. Zo was er de band Meister Blues, een trio dat speciaal voor dit optreden, een paar maanden geleden werd opgericht in de muziekschool van De Meister. Daarna kwam de one man band van David Jordens en als derde band kwam Credo. Dit viertal dat eigen nummers speelde kon op momenten heel erg bekoren.

Rond tien uur begon Krissy Matthews aan zijn set, samen met vader Keith Matthews op de basgitaar en de jonge drummer Max Maxwell. Ze zouden bijna het ganse nieuwe album live brengen met hier en daar nog een extraatje. De opener 'If I Had A Time Machine' van het nieuwe album 'Scenes From A Moving Window' was donderdag ook de opener in Geleen. Krissy begon heel sterk op de gitaar aan 'If I Had A Time Machine'. Een blues intro, genre Peter Green, die je dadelijk kippenvel bezorgde. Even later werd het tempo omhoog geschroefd in het cathy refrein. Krissy bleef indruk maken en gaf nog een knappe solo met vervormde gitaar klanken. Max Maxwell op drums was een openbaring. Het was de eerste keer dat ik deze negentien jarige jongen bezig zag en hij liet een heel knappe indruk na. Veel speelvreugde, gevarieerd en strak slagwerk waren zijn troeven. Krissy eindigde het nummer zoals hij het begon, namelijk met een Peter Green solo. Zonder verpozing ging het trio verder met het stevige bluesrock nummer 'I've Been Searching', waarin de sterke steeds terug kerende groove heel knap en bepalend was. De jankende klagende solo van Matthews was om duimen en vingers af te likken. De muziek van de jonge Brit viel duidelijk in de smaak van de aanwezigen. In 'It Ain't Worth It' veranderde de band voortdurend van ritme. Het ene moment klonken ze heel funky, en een seconde later hoorden we stuwende swingende blues. Daarna was het tijd voor een praatje en om de band voor te stellen. Er volgde nog een grappig moment over de politie controle toen de band naar hun hotel reed na de soundcheck. Maar we waren in Geleen voor muziek, dus the show must go on. Het enige liefdesliedje dat Krissy zou spelen was 'Day By Day'. Geen zeemzoete slow, integendeel het is instrumentaal een sterke en stevige song. Max Maxwell mocht zijn klasse weer tentoon spreiden en vader Matthews plukte heel gedreven aan zijn dikke bassnaren. In deze meer dan acht minuten durende song mocht Krissy tijdens de verschillende onweerstaanbare solo's zich weer helemaal laten gaan. Op die momenten kwam de pure klasse van Matthews als begenadigd gitarist nogmaals naar boven. Keith Matthews en Max maxwell mochten even samen in de schijnwerper in 'Can't Get It Down On Paper', maar even later zoog Krissy als een magneet weer alle aandacht naar zich toe met zijn werk op de Fender. De jonge drummer beheerste zijn drumstel tot in de puntjes en viel vooral op door zijn gevarieerd en speciaal slagwerk. Dit is duidelijk een drummer die meer doet dan het ritme aangeven.

Het werd heel funky in De Meister gedurende het verschroeiende 'Out Of Control'. Zonder twijfel één van de beste songs van de avond. Enorm knap ritme en puik werk van alle drie de muzikanten. Een daverend applaus was dan ook de beloning die de band kreeg. Het ritme bij het begin van 'Bubbles And The Seven Phones' en ook tijdens het refrein deden spontaan aan 'Papa Was A rolling Stone' denken. In deze song mocht de jonge Matthews minuten lang soleren en hij deed dat met zoveel bravoure dat het publiek uit de bol ging bij het aanhoren van dit weergaloos vingerwerk op de six string. De Blind Willie McTell cover 'Searching The Desert For The Blues' staat ook op het nieuwe album en was het volgende nummer in Geleen. The Krissy Matthews Band speelde de meest heftige versie die ik al hoorde van deze veel gecoverde klassieker. Een ijzersterke ritme sectie deed meer dan alleen maar voor de basis zorgen. Ze verzorgden mee de show door hun geniale invallen, maar het was de frontman die de kers op de taart kwam zetten met zijn Fender. Dat Krissy heel gevarieerde muziek speelt, bewees hij met de rockabilly song 'Roadsick Blues'. Buiten het uitstekende blaas en zuigwerk van de frontman op de mondharmonica was dit één van de weinige mindere momenten. Tot dat moment had de band de volgorde van de songs op 'Scenes From A Moving Window' gerespecteerd en ze één voor één gespeeld, maar daar kwam nu verandering in met 'Uptown Funk'. Deze funky cover van Bruno Mars was zeker niet verwacht in de setlist van Krissy, maar de band maakte er een uitstekende en opwindende versie van. Keith, Max en Krissy trokken alle registers open in 'Language By Injection' en het resultaat was een knappe psychedelische bluesrocker. In een bluesrock concert ontbreekt zelden een song van legende Jimi Hendrix en ook donderdag avond ontbrak hij niet. Krissy speelde misschien niet zijn bekendste nummer, maar 'Freedom' kon iedereen enorm bekoren. Natuurlijk was er in deze song enorm veel ruimte voor Krissy om de hele trukendoos boven te halen en dan is deze jonge gitarist op zijn best. Als je dan nog een enorm goede ritme sectie als Max Maxwell op drums en Keith Matthews op de basgitaar hebt dan weet je dat je voluit kan gaan. Vingervlugge solo's afgewisseld met solo's met de Wah Wah pedaal, alles kwam aan bod en zorgde voor een explosieve afsluiter. Iedereen wou meer en het publiek kreeg wat ze wilden met de titeltrack van Matthews zijn voorlaatste cd uit 2011. Met de kreet: Do you wanna rock begon Krissy aan een strakke 'Hit The Rock'n Roll The Car'. Dit is het beste optreden dat ik al zag van Krissy Matthews en daar zijn de sterke songs op het nieuwe album 'Scenes From A Moving Window' niet vreemd aan. Ook de sterke begeleidingsband met vader Matthews, maar vooral de erg goede drummer Max Maxwell droegen daar aan bij. In Nederland kan men dit trio nog een paar maal gaan bekijken en beluisteren. Op 3 april staan ze in de DJS in Dordrecht, op 5 april in De Gouden Leeuw te Dongen en op 12 april in De Zaak te Sittard.

Walter Vanheuckelom

Foto © Walter Vanheuckelom

meer foto's

Setlist:01. If i had a time machine / 02. I've been searching / 03. It ain't worth it / 04. Day by day / 05. Can't get it down on paper / 06. Out of control / 07. Bubbles and the seven phones / 08. Searching the desert for the blues / 09. Roadsick blues / 10. Uptown funk / 11. Language by injection / 12. Freedom / 13. Hit the rock'n roll the car