Twee jaar geleden gaf Gov't Mule een grandioos concert op het Blues festival in Peer. Het was volgens mij de laatste keer dat Warren Haynes, Matt Abts, Jorgen Carlsson en Danny Louis in België op een podium stonden. Het was lang wachten geweest voor de fans van Gov't Mule, te lang gaf Warren zelf toe, maar op vrijdag 1 mei 2015 stond het vermaarde kwartet dan eindelijk toch op het podium van het zo goed als uitverkocht Depot in Leuven. Gov't Mule had Het Depot gekozen om hun Europese tour te starten. De verwachtingen bij de fans waren erg hoog en er stond al vroeg een lange rij aan te schuiven aan de concertzaal. Rond negen uur betrad het viertal onder luid applaus het podium, Warren Haynes zoals gewoonlijk met zijn Gibson Les Paul om de schouder. Wie van nummers van drie minuten houdt was hier niet op zijn plaats, want Gov't Mule houdt van improviseren en experimenteren en dat lieten ze dadelijk horen in 'Thorazine Shuffle'. Een song van bijna een kwartier, waarin de enorme instrumentale vaardigheden van elk lid van de band meteen tot hun recht kwamen. In het wondermooie 'Million Miles From Yesterday' gaf Warren een vette splijtende solo weg en bassist Jorgen Carlsson speelde erg sterk op zijn Fender basgitaar. In tegenstelling tot veel andere bassisten speelde hij met een plectrum en hij speelde bijna evenveel akkoorden als zijn frontman. Danny Louis zat weer ingesloten tussen zijn verschillende toets klavieren en was net als Jorgen heel erg aanwezig.

De muziek van Gov't Mule kan je niet in één vakje plaatsen. Het is een mix van Southern Rock, bluesrock en psychedelische rock. Zo hoorden we in 'Monkey Hill' en ook in andere songs duidelijk invloeden van Led Zeppelin en Cream. Warren wisselde zijn Gibson Les Paul in voor zijn Gibson Firebird en ook Jorgen wisselde zijn Fender voor een Gibson bas eer ze aan het rockende 'Bad Little Doggie' begonnen. Het tempo ging omhoog en Matt Abts hield de touwtjes meesterlijk en strak in de handen van achter zijn Pearl drumkit. De band wisselde vluggere songs af met iets tragere nummers. Danny Louis was heel dominant aanwezig op het orgel gedurende 'About To Rage' en frontman Haynes soleerde ronduit schitterend op zijn Firebird. Het leverde hem dan ook een welverdiend applaus op. Jorgen Carllson stond misschien minder in de spotlights dan Warren, maar wat speelde de Zweed, die sinds 2008 bij Gov't Mule is, een geweldig sterk concert. Danny mocht 'About To rage' afsluiten met een solo op de toetsen. De vier muzikanten gingen verschroeiend tekeer in 'Brand New Angel'. Volgens mij was dit nummer samen met 'Million Miles From Yesterday' het hoogtepunt uit de eerste set van Gov't Mule en dat was duidelijk aan het applaus te horen. Ik hoorde veel invloeden van Neil Young in het rustige, klagerige 'Captured'. Haynes had intussen zijn vertrouwde Les Paul weer in de handen en dat hebben ze geweten in Het Depot, want wat hij hier uit zijn mouw schudde was weergaloos. Stevige en erg mooie baslijnen kwamen uit de Gibson Firebird bas van Jorgen tijdens 'She Said, She Said'. Als eerbetoon aan de juist overleden Ben E King werd op de tonen van 'Tomorrow Never Knows' de tekst van 'Stand By Me' gezongen. Deze melodieuze slowblues werd gedragen door de warme orgel klanken van Danny Louis. Een heel mooi initiatief van de band maar het slot van de eerste set kon me niet echt bekoren.

De batterijen waren duidelijk terug opgeladen na een half uur pauze want Gov't Mule begon indrukwekkend aan hun tweede set. Met een heel lange intro werd het mooie 'Cortez The Killer' op gang getrokken. In deze super lange versie werd ook nog 'Hottentot' verwerkt. Matt Abts begon met felle grommende basdrum aan het lijflied van de band. In 'Mule' ging de band er weer verschroeiend tegen aan. Dat is de Gov't Mule die we graag horen. De melodieuze slowblues 'Little Toy Brain' werd gedragen door de warme orgel klanken van Danny Louis. In het instrumentale 'Thelonius Beck' werd weer heel wat ruimte gelaten voor de instrumentale virtuositeit van de bandleden en die ruimte werd natuurlijk weer op voortreffelijke wijze ingevuld. De vier muzikanten hebben van Gov't Mule een zeer goed geoliede machine gemaakt. Warren, Matt, Danny en Jorgen voelen elkaar blindelings aan. Het moment voor Matt Abts was aangebroken, zijn drie collega's verdwenen even in de coulissen wanneer hij begon aan een knappe gevarieerde drumsolo van vijf minuten. Hij had er duidelijk plezier in net als de rat die boven op zijn basdrum stond. Een drumsolo doet het altijd goed bij het publiek en ook in Leuven wisten ze het slagwerk van Abts te waarderen. Wanneer Warren terug op het podium verscheen vroeg hij nog naar een extra applaus voor zijn goede vriend Matt. Tijdens 'Whisper In Your Soul' maakte de frontman veelvuldig gebruik van de Wah Wah pedaal, zodat de gitaar nog iets ruiger klonk. Ondertussen bleef Jorgen pompende bas lijnen uit zijn Fender bas toveren. Vooraan begonnen verscheidene mensen ritmisch in de handen te klappen op de tonen van het aanstekelige 'Driving Rain'. De ritme sectie zorgde voor de knappe groove waarop Haynes zich volledig kon laten gaan en dat moet je deze fantastische gitarist geen twee keer vragen. De Les Paul klonk weer schitterend in deze vette, splijtende solo. Daarmee was de band ook aan hun laatste nummer gekomen en hoe kan je beter afscheid nemen dan met het wondermooie 'Soulshine'. Eerst was het Danny Louis die solo voor vuurwerk zorgde en even later nam de frontman op de gitaar het heft in handen met een solo zoals we van hem gewoon zijn. Zoals gewoonlijk verwerkte de band 'Tupelo Honey' in deze lange versie van 'Soulshine'. Warren Haynes bedankte meermaals het publiek tijdens deze laatste song.

Met stevige en groovy baslijnen werd de toegift 'Blind Man In The Dark' op gang getrokken door Jorgen Carlsson. Eerst Matt Abts op drums en even later Danny Louis vervoegden de bassist in dit psychedelisch bluesrock nummer. Het werd pas volledig wanneer Warren zelf met de gitaar en de Wah Wah pedaal zijn bijdrage kwam leveren. Eenmaal het gezongen gedeelte voorbij werd het een smeltkroes van heerlijke geluiden. Matt Abts ging verschrikkelijk te keer op zijn Pearl en Danny Louis was even op trombone te horen, vooraleer hij zich weer knap op zijn toetsen werk richtte. De twee gitaristen Haynes op zijn Gibson Firebird en Carlsson op zijn Gibson bas lieten het publiek in Leuven nog een laatste keer genieten van hun fantastische virtuositeit op hun snaar instrument. Wanneer ik rond middernacht Het Depot verliet zag ik veel tevreden gezichten, een teken dat het een zeer knap concert was. Zelf vond ik het concert twee jaar geleden in Peer beter. Hier was het laatste kwartier van de eerste set te slap en te saai, voor de rest heb ik me heel goed geamuseerd met deze vier top muzikanten. Warren Haynes is één van de top gitaristen van deze tijd, net als Jorgen Carlsson dat is bij de bas gitaristen. Ook Matt Abts en Danny Louis hebben hun sporen al meer dan verdiend bij Gov't Mule.

Walter Vanheuckelom

Foto © Alain Broeckx‏

meer foto's © Alain Broeckx‏

meer foto's © Walter Vanheuckelom