De jonge Brit Laurence Jones is één van de grote Engelse talenten van de bluesrock. Begin 2015 verscheen met 'What's It Gonna Be' reeds het derde album van Laurence. Ook in Nederland kennen ze de jongeman al heel goed, want met de regelmaat van een klok komt hij langs bij onze noorderburen. België blijft wat achter, maar daar zal wel verandering in komen want op 16 mei stond hij op het More Blues Festival in Zottegem en op 23 augustus staat hij op het Swing Festival in Wespelaar. Ik zag hem vrijdag in De Weegbrug in Roermond. Truus kon hem boeken in haar muziek café omdat hij juist één dag vrij had tussen het Breda Jazz Festival donderdag en het More Blues Festival in Zottegem zaterdag. De Weegbrug was gezellig vol wanneer Laurence samen met bassist Roger Inniss en drummer Miri Miettinen aan hun eerste set begonnen. Jones begon met een reeks nummers uit zijn recentste album. De sterke titelsong 'What's It Gonna Be' was de opener van de avond. Het is een typische Laurence Jones met veel gedrevenheid en met heel veel enthousiasme gebracht. Dadelijk viel de interactie op van Laurence met bassist Roger Inniss. Beiden zochten elkaar constant op, trokken gekke bekken en steeds was er de glimlach op hun gezicht. Dit trio beleefde duidelijk veel plezier tijdens hun optreden. Het maakt hen niet uit of ze op een groot festival spelen of in een kleine club. Zonder veel pauze werd begonnen aan 'Touch Your Moonlight'. Dezelfde aanstekelige drive als zijn voorganger. Geen ellenlange gitaar solo's, wel pittige en vinnige korte solo's die perfect in het nummer passen en die de gitarist toch de gelegenheid geven om zijn kunde te bewijzen. Met Roger Inniss op zijn zes snarige basgitaar en Mirri Mietinnen op drums beschikt Jones natuurlijk over een heel sterke en ervaren ritme sectie. Deze twee jongens weten van wanten en verdienden hun sporen al bij verschillende andere artiesten. Zo zijn Roger en Mirri nog steeds de vaste ritme sectie van Erja Lyytinen. Laurence bleef rocken met het schitterende 'Don't Need No Reason'. De mooie ritme verandering paste als gegoten en even later perste de jonge kerel nog een uitmuntende solo uit zijn Gibson Les Paul.

Tussendoor vertelde Laurence dat het gezellig was in De Weegbrug en dat het aanvoelde of hij in zijn eigen woonkamer speelde. De band bleef op een erg hoog niveau verder spelen en zorgde er tevens voor dat de drive in het optreden bleef. De Gibson werd ingewisseld voor de zwarte custom Probett Stratocaster. Dit is volgens Jones de beste gitaar waarmee hij ooit speelde. Dat de klankkleur van deze gitaar uitstekend was mochten we dadelijk ondervinden in 'Set It Free'. Zonder twijfel één van de beste songs op 'What's It Gonna Be'. Lekker ritme, knap en catchy refrein en zoals in elke song van Jones een vette beklijvende solo. Dezelfde dag als het optreden bij Truus overleed BB King en de band wou toch even stilstaan bij dit droevige moment. Ik denk dat Laurence zeker niet de enige artiest was die vrijdag een song zou spelen als eerbetoon aan deze blues legende. Op Jones zijn debuutalbum 'Thunder In The Sky' staat trouwens een geweldige versie van 'The Thrill Is Gone'. Dus de keuze was vlug gemaakt en even later klonk er een stevige versie van 'The Thrill Is Gone' door de boxen van De Weegbrug. Er werd veelvuldig gebruik gemaakt van de Wah Wah pedaal en na de verschroeiende solo was er een luid en langdurig applaus te horen. Roger Inniss plukte ondertussen met veel klasse aan zijn zes dikke snaren. Groove machine Mirri Mietinnen gaf strak en gevarieerd het ritme aan. Dit was zondermeer een uitstekende cover. We kregen nog een prachtige cover met 'All along The Watchtower'. Deze Bob Dylan song ontbreekt zelden op een optreden van Laurence Jones. De jonge snaak weet deze song in de Jimi Hendrix versie prima te brengen. In dit negen minuten durend nummer kon Laurence zich echt uitleven en hij smeet zich dan ook helemaal. Het laatste nummer van de eerste set was 'Thunder In The Sky'. Deze titelsong van zijn debuut album is een prachtige slowblues met een schreeuwende gitaar waar je kippenvel van krijgt. De tweede set begon zoals de eerste set geëindigd was, namelijk met een knappe blues song. Met het strakke 'Good Morning Blues' greep Laurence terug naar een nummer van zijn recentste album. Jones liet zijn Strat lekker vet klinken, en dat werd door de aanwezigen erg gewaardeerd.

In 'Southern Breeze' etaleerde drummer Mirri Mietinnen zijn grote klasse. Samen met Roger Inniss zorgde hij voor die knappe stuwende groove. Door dit sterke duo achter hem kon de jonge frontman zich moeiteloos in de kijker spelen. Laurence voelde zich in zijn sas en dat hoorde je aan zijn stem en dat zag je aan zijn vingerwerk op zijn gitaar. Het enige nummer dat Mirri moest beginnen, liep even fout omdat de drummer een andere song in gedachten had. Daar werd in Roermond geen probleem van gemaakt. Integendeel het zorgde voor wat hilariteit op het podium en bij het publiek. Na wat grapjes heen en weer werd het stuwende 'All I Need' aangevat. Laurence Jones heeft het talent om songs te schrijven die lekker klinken en die door hun ritme altijd boeiend zijn voor een breed publiek. Het gaspedaal werd nog wat verder ingeduwd voor 'Foolin' Me'. Lekkere diepe baslijnen van Mister Inniss en Laurence zelf haalde verschroeiend uit op de Gibson Les Paul. Het trio bleef het ritme hoog houden met de swingende boogie 'Wind Me Up'. Het werd nog mooier wanneer Laurence, Mirri en Roger aan 'Evil' begonnen. Halfweg deze dreigende song werd het geluid gedempt. Mirri stopte op de drums en we hoorden alleen nog het aanslaan van de snaren op de gitaar en de basgitaar. Het publiek was duidelijk geboeid en het bleef tot tevredenheid van de band muisstil in De Weegbrug. Onder een daverend applaus werd even later het geluid met mondjes maat terug open gedraaid en werd het nummer verder afgewerkt. Laurence vroeg of er nog tijd was voor een toegift en hij kreeg de toelating van de sympathieke uitbaatster Truus. Misschien daarom dat de Brit het nummer 'Fall from The sky' opdroeg aan alle dames. Ook de heren waren allemaal tevreden dat er nog een extra song kwam. Jones stelde uitgebreid en met heel veel enthousiasme Roger Inniss en Mirri Mietinnen voor. Roger deed hetzelfde voor zijn jonge frontman. Daarna werd het tempo naar het einde nog fors opgevoerd en dan was het concert voorbij. Wie een concert van Laurence wil bijwonen kan dat nog op 4 juli 2015 op het Hookrock Festival in Diepenbeek en op 23 augustus op het Swing Festival in Wespelaar.

Walter Vanheuckelom

Foto ©  Broeckx Alain

meer foto's ©  Broeckx Alain

meer foto's ©  Walter Vanheuckelom

Laurence Jones : Zang en gitaar
Roger Innis : Bas
Miri Miettinen : Drums

Setlist: What's it gonna be / Touch your moonlight / Don't need no reason / Set it free / The thrill is gone / All along the watchtower / Thunder in the sky / Good morning blues / Southern breeze / All I need / Foolin' me / Wind me up / Evil / Fall from the sky