Wie op Pinkstermaandag boogie wilde horen of dansen moest naar Venlo. Boogie man Michael Katon en de Nederlandse bluesrocker Rob Orlemans gaven in Zaal Irene het laatste concert van hun gezamelijke Knock Out Tour. Op Pinksteren zelf stonden Michael en Rob nog voor twintig duizend mensen te spelen op het Ribs & Blues Festival in Raalte. Rond vijf uur in de namiddag begonnen de jongens aan hun optreden. Ze werden begeleid door de vaste ritme sectie van Rob Orlemans, namelijk Piet Tromp op basgitaar en Ernst van Ee op drums. Boogie zou het sleutelwoord van dit optreden worden. In de helft van de titels op de setlist vonden we dit woord terug.

Michael begon met 'Get Yer Boogie On' aan het twee uur durende optreden. Hij probeerde dadelijk het publiek bij het concert te betrekken door te vragen om het refrein mee te zingen, maar het was duidelijk nog te vroeg voor veel toeschouwers. De band gaf het publiek geen moment van rust, want dadelijk startte Rob met 'JL Boogie'. Het tempo lag erg hoog en de ritme sectie met Ernst en Piet moest dadelijk vol aan de bak. Rob bleef aan zet met 'Indian Machine', voor mij één van zijn beste songs. Michael had voor deze gelegenheid de bottleneck rond zijn vinger gedaan en gaf een knappe partij slide weg, maar ook Rob was op zijn zwarte Gibson erg goed en fel bezig. De songs waren mooi verdeeld, dus was het nu weer de beurt aan Katon die erg sterk uitpakte met 'Red Moon Rising'. Grommende basdrum en strakke diepe baslijnen vormden de stevige basis waarop de frontmannen hun gitaren konden laten gieren. Beide heren gingen fel tekeer op hun six string. De band bleef in een hoog ritme door razen met 'Get On The Boogie Train'. Pompende en stuwende boogie klanken bleven zaal Irene vullen. Michael vroeg of het ok was als hij zich wat op zijn gitaar wou amuseren en even later was iedereen aan het genieten van de Amerikaan zijn vingerwerk op de Fender. Het gaspedaal werd nog verder ingeduwd voor 'Highway Of Love', de titelsong van Rob Orlemans zijn recentste uitstekende studio album. Een prima nummer met spetterend gitaarwerk van Rob. Bij het volgende nummer vertelde Michael een heel verhaal. Het was de tijd dat hij nog verslaafd was aan de drank en op een morgen kwam hij samen met zijn drummer thuis om vier uur s'morgens en hij ging naar de slaapkamer om aan zijn vrouw te vragen of ze nog iets wilde klaarmaken voor hem en zijn drummer. De slaapkamer was leeg en zijn vrouw was weg en Michael schreef toen 'Fried Jalapenos'. De song begon swampy, een beetje zoals de muziek van Tony Joe White. Even later werd het dan toch weer feller met Katon in een glansrol. Hij liet de bottleneck meesterlijk over de hals van zijn Fender glijden en genoot achteraf van het succes dat hem te beurt viel. Rob ging de rock tour op met 'Monkey Tale'. Er werd gedanst en ritmisch in de handen geklapt gedurende deze stomende rocker en Zowel Rob als Michael haalden om beurt verschroeiend uit op hun gitaar.

Ernst van Ee gaf in 'BBQ On My Boogie' heel strak het ritme aan. Michael zijn krachtige stem en de gitaren deden de rest. Voor deze boogie tour met Michael Katon had Rob zelfs de tekst aangepast van zijn 'Down On Parchman Farm' naar 'Down On The Boogie Farm'. De versie in Venlo had meer power en was rauwer dan de originele studio versie. De band ging er vol tegen aan en de gitaar jankte en krijste dat het een lust was. Michael had de bottleneck terug rond zijn vinger geschoven, dus mochten we ons weer verwachten aan het steengoede slide spel van de Amerikaan. Hij begon solo aan het heel knappe 'Roadhouse 69'. Eenmaal het nummer op dreef was haalde hij verschroeiend uit op de gitaar, tot groot plezier van de aanwezigen. Twee jaar geleden speelde Alvin Lee, zijn laatste optreden op het Rib's & Blues Festival in Raalte, de plaats waar Michael Katon & Rob Orlemans zondag speelden. Als eerbetoon aan deze fantastische gitarist van Ten Years After werd de song 'Hear Me Calling' gebracht. Dit nummer staat ook op het album 'Highway Of Love' van Rob. Het doet steeds deugd om dit soort songs terug te horen, zeker in de prachtige versie van gisteren. De sterke, steeds weer kerende gitaar riff blijft een knaller. Als finale song werd gekozen, hoe kan het ook anders voor een snelle boogie. Met 'Jump Back, Baby Wants To Boogie' kreeg het publiek nog meer dan tien minuten tijd om de laatste energie uit hun lichaam te dansen. Ook de toegiften waren uptempo nummers. Rob begon aan de eerste met 'Love My Baby' maar dat werd natuurlijk weer omgevormd naar 'Love My Boogie'. Nu was het Rob die probeerde het publiek te laten meezingen en slaagde met onderscheiding. Het publiek had er nu duidelijk zin in. Ernst van Ee was in grote doen tijdens de Bo Diddley cover 'Bo Diddley'. Hij gaf op grootse wijze het tempo aan. Piet Tromp plukte met veel overgave en klasse op zijn basgitaar. Er werd heel wat geïmproviseerd om toch maar een superlange versie van deze klassieker te maken. Michael en Rob persten nog eenmaal alles uit hun gitaren. Naar het einde toe mocht Piet Tromp nog even in de schijnwerper met een zeer knappe bas solo en ook Ernst van Ee mocht als bekroning voor zijn uitstekende slagwerk uitpakken met een drum solo. Meteen het einde van het concert en de laatste noot van de Knock Out Tour van Michael Katon & Rob Orlemans.

Walter Vanheuckelom

Foto ©  Walter Vanheuckelom

meer foto's ©  Walter Vanheuckelom

Band:
Michael Katon : Gitaar en zang
Rob Orlemans : Gitaar en zang
Ernst van Ee : Drums
Piet Tromp : Bas

Setlist: Get Yer Boogie On / JL Boogie / Indian Machine / Red Moon Rising / Get On The Boogie Train / Highway Of Love / Fried Lalapenos / Water Won't Boil / Monkey Tale / BBQ On My Boogie / Down On The Boogie Farm / Roadhouse 69 / Hear Me Calling / Jump Back / Baby Wants To Boogie / Love My Baby / Bo Diddley