Na het grote succes van vijf dagen terug in de grote tent van Ribs & Blues in Raalte was Ryan McGarvey terug in Nederland voor een optreden in De Groene Engel in Oss. Twee jaar geleden was de band ook al te gast in deze mooie zaal en Ryan en zijn jongens gaven daar toen één van hun beste concerten van die tour. Maar laat ons beginnen met het begin. De Nederlandse band AJ And The Wildgrooves zouden de avond openen. Deze band uit Katwijk bracht eind verleden jaar hun debuut album 'Let Go Or Be Dragged' uit. Het album werd overal goed ontvangen en de band kreeg ook lovende kritieken voor hun live optredens. Het was de eerste maal dat ik dit sextet live aan het werk zou zien. Iets na negen was het dan zo ver. De band begon hun set met de cover 'Cut Me Loose' wat zeker een heel goede keuze was. Dit nummer van Buddy Guy is zeer herkenbaar en zorgde meteen voor wat sfeer in De Groene Engel. Drummer Matthijs en bassist Tim zorgden dadelijk voor een strak en stevig ritme en de twee jongens aan onze linkerkant brachten met hun virtuositeit de extra toets. Paul Keuzenkamp haalde in het eerste nummer al dadelijk fel uit op zijn gitaar en liet het geluid nog wat ruiger klinken door zijn Wah Wah te gebruiken. Arie VD Plas zorgde voor de afwerking met uitmuntend blaas en zuigwerk op de bluesharp. Zangeres AJ Plug heeft een mooie volle stem en ze toonde veel presence op het podium. De eigen nummers 'More To Lose', 'Train Of Love' en 'Calling You King' (video) lagen mooi in het verlengde van de mooie opener. In 'More To Lose' liet gitarist Paul weer horen dat hij zijn six string goed weet te gebruiken en in 'Train Of Love' was Arie werkelijk weergaloos. Met 'Save Your Breath' werd er wat meer tempo en swung in het optreden gebracht en meteen zag je hier en daar dansende mensen. Ritme gitarist Klaas Kuijt stond minder in de schijnwerper, maar zijn inbreng was toch duidelijk te horen in de muziek van AJ And The Wildgrooves. Toch waren het Paul, Arie en AJ die de surplus gaven op het stuwende ritme van Matthijs en Tim. De Janis Joplin cover 'Ball Of Chain' vond ik geen geslaagde keuze. Met The Rolling Stones cover 'Hipshake' was het dan weer vanaf het eerste moment raak. AJ bewoog sensueel op het podium en het opwindende ritme nodigde uit om samen met haar te bewegen. Arie VD Plas blies en zoog zijn longen uit het lijf en mocht op een daverend applaus rekenen en ook Paul Keuzenkamp kwam met een spetterende solo zijn steentje bijdragen aan deze knappe cover. De ritme veranderingen maakten het nummer nog aangenamer. Het slotnummer 'One Good Man' (video) was erg mooi met weer de twee eerder vernoemde jongens aan onze linkerkant in de schijnwerper. Deze tweede Janis Joplin cover kon me wel erg bekoren. AJ zong het nummer op een heel prachtige manier, maar Arie stal voor mij de show, voor de manier waarop hij met zijn bluesharp het hele publiek in de ban hield. Paul nam voor de allerlaatste keer van de avond over van zijn collega met een mooie zeurende solo en daarna was het gedaan voor AJ And The Wildgrooves. Het publiek wilde nog een toegift, maar dat liet het tijd schema helaas niet toe. (foto's)

Daarna was het tijd voor de hoofd act van de avond. Zoals het deze tour de gewoonte is werd er gestart met de ijzersterke single 'Memphis' uit het recentste album 'The Road Chosen'. Een enorme drive en geweldige gitaar riffs vulden De Groene Engel. Nog maar één nummer gespeeld en Ryan had het publiek al helemaal ingepakt. De ritme sectie met Sam Miller op de vijf snaren bas en Logan Miles Nix op drums zorgden er voor dat hun frontman kon schitteren. De energieke Logan was in 2013 al drummer bij Ryan en is er dit jaar na één jaar onderbreking terug bij en dat is zonder twijfel een grote versterking. Ryan heeft drie albums uit en hij heeft dus keuze genoeg om een mooie setlist samen te stellen. We kregen stomende bluesrock in 'Blues Knockin' At My Door', waar de gitarist puik werk etaleerde met de bottleneck rond zijn vinger en in 'Downright Insane' stond de frontman met de benen ver uit elkaar een spetterende en splijtende gitaar solo te spelen op de rand van het podium. Het was een lust voor het oog en het oor om dit trio bezig te zien en te horen. Als Ryan op het podium staat, dan straalt hij iets speciaals uit. Voor het optreden had ik nog een interview met hem en dan is hij een heel andere Ryan dan tijdens een concert. Eenmaal op het podium ondergaat deze sympathieke Amerikaan een gedaante verwisseling. Ryan begon zijn optreden met een Gibson, maar hij wisselde ze nu voor zijn Fender Stratocaster. De band bleef met 'Starry Night' bij het tweede album 'Redefined'. Gierende gitaren, aanjagende drums en dito baslijnen smolten samen tot één fantastisch geheel. In het interview vertelde Ryan dat hij al heel wat nummers geschreven had voor een nieuw album en dat deze cd er misschien wel heel vlug zou kunnen zijn. Hij wilde er alvast geen datum opplakken. Het enige wat hij daarover kwijt wilde was dat hij In Oss een paar van die nummers ging brengen, om te kijken hoe ze zouden aanslaan bij het publiek. Voor 'Shoulda Known Better' hoeft hij zeker niet te vrezen als we het applaus van het publiek in Oss als waarde meter nemen. In dit trage, slepende blues nummer volgde na elke gezongen zin een erg sterke gitaar riff. En tijdens de solo liet de jonge Amerikaan zien dat hij over vlugge vingers beschikt. Na deze erg sterke nieuwe song werd het ritme weer wat de hoogte ingejaagd met 'Wish I Was Your Man'. Daarna werd het gaspedaal helemaal ingeduwd voor het instrumentale 'Firework Eyes'. Logan gaf van jetje op zijn drums en Sam plukte aan zijn vijf dikke snaren. Dit zijn de songs bij uitstek, waarin de frontman aan zijn publiek kan tonen hoe snel zijn vingers wel zijn en daar twijfelt sinds 29 mei niemand meer aan in Oss. Voor de band aan een lange versie van 'Prove Myself' begon, nam de frontman de tijd om uitgebreid zijn band voor te stellen. Dit psychedelisch bluesrock nummer gaf de frontman nogmaals de gelegenheid om al zijn troeven als gitarist te tonen. Hij is niet voor niets in 2014 verkozen als beste gitarist op de Europese Blues Awards. Knap en oordeelkundig maakte Ryan gebruik van de Wah Wah pedaal om de speciale sound nog wat te versterken.

De fans van het eerste uur kennen 'Texas Special' al langer. Deze super snelle instrumentale shuffle komt uit het uitstekende debuut album 'Forward In Reverse'. Mensen die Ryan voor de eerste keer zagen stonden verbaasd te kijken hoe snel en precies de vingers van Ryan over de hals van de Fender bewogen. De zaal reageerde dan ook heel uitgelaten. 'Pennies' is een typisch Ryan McGarvey nummer dat spijtig genoeg niet zo dikwijls op de setlist staat, dus reden genoeg om er in De Groene Engel met volle teugen van te genieten. Het begin van 'Goodbye Blues' was heel rustig maar even later barstte de hele song open en ging de band verschroeiend te keer. Liefde en relaties zijn regelmatig de onderwerpen in de songs van McGarvey en zo kom je natuurlijk aan mooie en emotionele teksten. Een mooi voorbeeld is de volgende song 'My Heart To You'. Deze tragere love song zorgde in De Groene Engel voor een mooi rustpunt. De tweede nieuwe song had de naam 'BreaK My Heart' mee gekregen. Logan en Sam moesten weer vol aan de bak in deze kolkende en stuwende bluesrock song. Logan is een drummer die veel variatie in zijn spel legt en veel gebruik maakt van zijn cimbalen en dat was ook in dit nummer goed te horen. Toch trok de frontman als een magneet alle aandacht naar zich toe met zijn spetterend gitaar werk. Ryan maakte goed gebruik van het ruime podium en stond regelmatig op de rand van het podium om zijn solo's te spelen. Spijtig genoeg kondigde de band het laatste nummer aan en wie Ryan McGarvey een beetje volgt weet dan al welke song er gaat komen. 'Mystic Dream' uit zijn debuut album ontbreekt zelden op de setlist en ook nu in Oss was het de afsluiter. Instrumentale psychedelische bluesrock van heel hoog niveau. In De Groene Engel duurde de versie bijna twintig minuten en daar is geen seconde bij dat de muzikanten wat kunnen rusten. Hier moesten Ryan, Logan en Sam alle registers opentrekken, maar het was elke seconde waard. Wat een geweldig nummer is dat toch. Het was al laat maar het publiek wilde uitdrukkelijk nog een toegift. Eerst kwam er een knappe energieke drumsolo van Logan Miles Nix en daarna nog een stomende rockende versie van 'Joyride'. Meteen het einde van een fantastisch concert. Ryan McGarvey is dit jaar nog drie maal te gast in België . Op 9 juni is hij in de Spirit Of 66 in Verviers, op 22 oktober in zaal Edma te Vorselaar en op 25 oktober in de Momartre in Brussel.

Walter Vanheuckelom

Foto ©  Walter Vanheuckelom

meer foto's ©  Walter Vanheuckelom