|
|||
Het verhaal van de Shiner Twins is genoegzaam bekend bij de rootsliefhebbers. Shiner Twins is misschien wel ‘de beste rootsband die Nederland ooit heeft gehad’. Spil en drijvende kracht is Jack Hustinx, songschrijver, zanger en muzikant in hart en nieren die al jaren met een zekere regelmaat over en weer pendelt tussen Eindhoven en zijn tweede thuisbasis Austin,Texas. Na de onverwachte dood van bassist Dick Wagensveld komt alles in een ander perspectief te staan en beseft Jack meer dan ooit dat zijn hart en zijn zieleroots definitief in Austin liggen. Jack heeft er 2,5 jaar over gedaan om songs te schrijven, gelijkgestemde bevriende muzikanten tegen te komen en met die muzikale soulmates een solo album ‘Over Yonder’ op te nemen en te produceren. Dat album is er nu, samen met een korte Nederlandse tour met een samengestelde band van de Amerikanen Harry Bodine (slide gitaar) en Malford Mulligan (zang) en de Nederlanders Roelof Klijn (bas), Nicky Hustinx (drums) en Roel Spanjers (toetsen, accordeon). Een nieuwe samenwerking met de Shiner Twins leek niet meer mogelijk. Een bijzondere plaats in heel het Amerikaans verhaal en avontuur van Jack Hustinx vormt zanger Malford Mulligan die aan de wieg stond van de Shiner Twins doordat de groep en de naam ontstonden toen zij als backing/touring band fungeerden eerst in Austin en daarna ook in Nederland na de opname van Malford Milligan’s album ‘Sweet Cherry Soul’ (2002) waarvoor Jack ook de productie deed. In die 13 jaar is de band tussen Jack en Malford alleen maar hechter geworden én zijn de rollen als je wil vandaag omgedraaid met Jack op het voorplan en Malford als begeleider/zanger ofschoon Malford zowel op plaat als live op vier songs de hoofdzang voor zijn rekening mag nemen en in de 2de set zo goed als volledig de leadzanger is. Wie eenmaal Milligan heeft gehoord weet dat je niet om hem heen kunt. Milligan is een fantastische soulzanger in de categorie Sam Cooke, Otis Redding en Al Green. Hij is een albino met een zwarte ziel die de blues zingt met veel soul, behept met een fluwelen stem voorzien van een gekartelde rand met een indringende toon. Dat Jack Hustinx in Nederland met zijn solo plaat zou gaan touren samen met 2 gerenommeerde Amerikaanse muzikanten die hun stempel drukten op de plaat is een gebeurtenis waar hier in zijn eerste hometown Eindhoven met meer dan gewone belangstelling wordt naar uitgekeken. Het concert is dan ook al weken uitverkocht en het wekelijks op maandagavond omgebouwd Meneer Frits cafe zit bomvol om Jack Hustinx & The Southern Aces hier warm te verwelkomen. De eerste set is volledig voorbehouden voor de nieuwe plaat die grotendeels in Austin (2de hometown) werd opgenomen. Van de Amerikaanse Southern Aces zijn alleen Harry Bodine en Malford Milligan overgevlogen. Zij worden uitstekend aangevuld door bassist Roelof Klijn en drummer Nicky Hustinx, beiden oudgedienden bij Shiner Twins én Roel Spanjers, Nederlands’ beste toetsenist die meespeelde op de plaat en slechts bij enkele optredens zoals vanavond present geeft. In Amerika worden Jack, Malford en Harry aangevuld met John Magnie (orgel, accordeon, toetsen) en Steve Amedée (drums) van The Subdudes, Mike Roeder op bas en Sheree Smith (zang), een bezetting die te horen is op drie nummers van ‘Over Yonder’. Al bij het eerste nummer “Crawlin’ up to the surface “ grijpt Milligan je bij de keel met zijn intense soulstrot. Jack geeft de aanzet voor wat een midtempo gospelsoul nummer wordt met een eerste pittige gitaarsolo van Harry. Malford Milligan verdwijnt even en toetsenist Roel Spanjers maakt zijn intrede voor “Good While It Lasted”, een knappe song met een losse westcoast feel, goed gezongen door Jack en met topgitarist Harry Bodine die schittert op de slide. “Welcome To San Antone” is een leuke ode aan wijlen Doug Sahm in de beste Texas Tornados tex-mex traditie met Roel Spanjers in de rol van Flaco Jiménez aan de accordeon. Dat de plaat bijna evenveel stijlen als nummers bevat zorgt voor een variatie die live nog beter werkt. Na de party sfeer mag Milligan terug zijn stembanden lenen voor “My Soul – My Inspiration” een werkelijk prachtige gospel-soulballade gekleurd met de mooie samenzang van JH en MM, de Hammond van RS en de geweldige slide van HB. “I Won’t Surrender” opgenomen met The Subdudes is een stevig stampende rocker met snijdende slide en een aanstekelijke titel die Jack en Malford herhaaldelijk crescendo met en tegen mekaar op zingen. “Walkin’ Waste Of Time” ook opgenomen met The Subdudes is een goed onderbouwde stevige blues op basis van een gitaar riff, pianospel en op het eind nog wat accordeon. De scheidingslijn tussen country en soul komt mooi naar voor bij “Why Do I Keep Loving You”. Jack zingt hartverwarmend en krachtig en de slide van Harry en het orgel van Roel doen de rest. Van country naar rock ‘n’ roll a la Rockpile, Graham Parker of Tom Petty is maar een stap. Gitaar, bas drums trekken hun streng in het piano gedreven “That’s Where I Draw The Line”. De meeste songs hebben een persoonlijke insteek zo ook “Down The Road” dat Jack schreef samen met Harry en handelt over een vriendschap die is uitgedoofd omwille van andere vreemde ideeën wat bij Jack de gedachte oproept “Somewhere down the road you’ll find your peace again” een spirituele zalvende song die wat haaks staat op de harde slide gitaar. Voor het lekker R&B swingende “True True Love” worden de intro en de gitaarlicks “Boom-Bapa-Boom” gewijs bij Jimmie Vaughan gehaald (cfr. Cd: Strange Pleasure uit 1994 waaruit ook in de 2de set “Don’t Cha Know” komt) maar het resultaat mag er zijn met aanstekelijke zang/backings en een rock ‘n’ roll piano. De fraaiste song van de eerste set zit helemaal aan het eind. “Life Will Humble You” is zoals zijn titel een deemoedig nummer dat handelt over de vergankelijkheid van het leven. Malford laat eens te meer horen wat een formidabele soulzanger hij is, krachtig maar tegelijk teder. Een geweldige afsluiter en op naar set 2. Het was een avondje met onvervalste Americana in de breedste zin, een aanrader voor iedere blues/roots liefhebber. Samengevat: vakmanschap, spelplezier, vriendschap, vanuit het hart, hometown, meer moet dat niet zijn! Set 2 Marc Buggenhoudt
|
|||
|