RUSTY ROOTS CD- VOORSTELLING ‘ELECTRIFIED’
MUZIEK-O-DROOM 14 FEB.2008

In Hasselt is veel gratis, soms ook eerste cd-voorstellingen. Maar zelfs indien er inkom was gevraagd in de MOD dan nog waren de Limburgers massaal op Rusty Roots afgekomen. Want deze band stelde na hun eersteling ‘100 Miles’ daar hun tweede cd voor, ‘Electrified’, uitgebracht op ‘Nakedproductions’ en opnieuw geproducet door Marc Thijs. Voldoende garantie dus voor kwaliteit. Vooraf mochten Big Dave, bluesgitarist Stanson Aarts en drummer Frederik Van den Berghe nog met akoestische instrumenten voor sfeer zorgen. Nooit geweten dat de Rotterdamse gitarist Stan Aarts met zijn slidetechniek en bluesy stem zo’n nauwe spirituele band onderhield met de Deltablues, want ik stond verbluft door de authenticiteit die hij uitstraalde zowel qua stem als delicaat gitaarspel. De act van het trio begon voodoo-achtig waarbij Big Dave zoals gewoonlijk alle gevoelsschakeringen via zijn mondharmonica wist in- en uit te blazen. Drummer Frederik toonde zich de ideale begeleider om de stemmen van Dave en Stan te omlijsten, die afwisselend de zangpartij op zich namen. Hij slaagde erin om de sfeer nog wat zwoeler te maken, soms in trage cadans met discrete shuffle, dan weer ritmisch versterkend. ‘Nine Below Zero’, ‘Mighty Long Time’ en het gevoelvolle ‘Goin’ Down’ werden afgewisseld met enkele up tempo’s. Want als Big Dave zegt ‘we gonnna boogie’ dan gebeurt dit ook. Voor mij had deze intieme set nog lang mogen uitlopen, maar het publiek in de inmiddels volgelopen zaal wachtte op Rusty Roots.

.

De bluesband ‘Rusty Roots’ was voor de gelegenheid aangevuld met Marc Thijs zelf, hun platenproducer die op conga’s en soms met gitaar zijn muzikaal support fysiek kwam bevestigen. Zanger Mr. BeeJee was aangenaam verrast door de opkomst en vloog er dadelijk in met ‘Can You Dig It’, één van hun eigen nummers. Rusty Roots wierp de volgorde van de cd-songs wat dooreen, zodat de opbouw verrassingen inhield. Hierdoor beëindigde Rusty Roots de set met het explosieve ‘I Found My Soul Last Night’ met het Hammond Orgel als lijfelijk orgelpunt en alle muzikanten in soulextase. Daartussenin een goed gedoseerde mix van West-Coast Blues, wat disco, soulgeoriënteerde blues en een enkele soulballade. Hoogtepunten waren: ‘On Top Of The World, waarbij JJ Louis lustig mocht soleren en het meeslepende ‘I’ve Grown’ dat crescendo naar een climax toewerkte. Maar het sublieme ‘Come Back Baby’ van Little Walter was de absolute topper, waarin alle spelers elkaar in de juiste groove vonden. Zodat het publiek wild werd. Drummer Mr. Tutt slaagde erin om zijn muziekmaten nog wat aan te porren. Overigens had deze van mij wat meer mogen soleren, nu was dit grotendeels aan JJ Louis voorbehouden en een enkele keer voor gitarist Mr. Bob. Spijtig ook dat Mr. Body oftewel Stefan zijn staande bas had thuis gelaten, want ik hoor en zie hem daarop graag spelen. Ter compensatie werd Willie Dixon’s ‘Hidden Charms’ als Valentijn-attentie aan de lady’s opgedragen. In het bisnummer ‘Don’t Cry No More’ werden alle touwen losgegooid zodat alle muzikanten voluit konden gaan. En bij de afsluiter vonden alle ‘souls’ elkaar, waarbij BeeJee en Tee’s stemmen elkaar harmonisch vonden, wat vonken gaf. Van mij mag Rusty Roots al aan hun derde cd beginnen en hopelijk staan Stanson Aarts, Big Dave en Frederik dan weer in het voorprogramma.

.

Foto's: Blowfish

Marcie