EVA DE ROOVERE - OPENLUCHTTHEATER RIVIERENHOF DEURNE - 6 AUG.2008

.

Eva De Roovere heeft al een behoorlijk parcours afgelegd: gestart in de folk bij groepen als Kadril en Oblomov is zij gaande weg haar eigen stijl gaan ontwikkelen: eerst met Gerry De Mol aan haar zijde, ‘Kleine Blote Liedjes’ zingend (2 cd’s), heeft zij sinds 2006 meer haar eigen smaak gevolgd door een cd met eenvoudige popliedjes op te nemen én op eigen benen te gaan staan als frontvrouw van haar groep. Na het succes van die cd ‘De Jager’ is sinds april haar nieuwe cd ‘Over en Weer’ uit. Ik heb haar de afgelopen jaren bij elke nieuwe release live zien evolueren. Benieuwd hoe het dit keer gaat zijn.

.

Op deze zwoele woensdagavond is er redelijk wat opkomst in het Rivierenhof. Het is een dubbelaffiche met Isabelle A waarbij Eva De Roovere blijkbaar als eerste optreedt. Ineens verschijnt Eva in roze coctailjurk op het podium enkel vergezeld van haar gitarist. Nauwelijks bekomen van haar verschijning pakt zij onmiddellijk de aandacht door een uitgepuurde versie van het titelnummer van haar vorige plaat “De Jager”. Even later komen ook de vier andere muzikanten erbij: een saxofonist, een backing vocaliste, een drummer en een bassist. De ravissante uitstraling van Eva samen met de klankkleur van saxofoon zouden garant staan voor een zomers avondfeestje. Uit diezelfde plaat komt “Fantastisch Toch” met kleine xylofoontikjes van Eva. Waarna een ruime keuze volgt uit de nieuwe cd ‘Over En Weer’, te beginnen met het wat aparte titelnummer. Onmiddellijk valt op hoe vorm instrumentatie smaakvol in mekaar passen. De nieuwe single “Zomer In Brussel” gaat al klappend van start maar blijkt een zwoel meerstemmig gezongen zomers up-tempo nummer met een leuke tekst. Het vloeit over in het jazzswingende “Niemand Zoals Wij” met een fraaie saxofoonintermezzo. “Lisa” op verzoek van Eva te beluisteren in de sfeer van …je ontmoet het nieuw lief van een vriendin waarin je geen goed oog hebt…, heeft inderdaad een bijpassende melodie. “Ingebeelde Vriend” is een muzikaal knap opgebouwd jazzy nummer met alweer de saxofoon in een prominente rol; ook Eva laat zich opmerken, nog wel op klarinet!

.

Op “Mis Je” konden we ook een dansje plaatsen. Volgt “Slenterblues” met een nieuw arrangement op banjo en melodica geborduurd rond Eva’s stem: eenvoudig maar mooi, een hoogtepunt. “Als Het Meezit” is percussiegedreven met goede backing vocals. Zoals in meerdere liedjes lijkt de instrumentatie opgewekt maar is de zangtoon eerder melancholisch, aansluitend bij de diepere inhoud van het lied. “Mijn ogen toe” een vertaling van “I Close My Eyes” van de altcountryband ‘Shivaree’ heeft een meezingbaar refrein en groeit uit tot een stevig popnummer dat muzikaal gensters slaat. Vanaf dan ging het crescendo: eerst met “Anoniem” prachtig hoog gezongen, vervolgens “Orpheus” live onweerstaanbaar swingend met zeepbelletjes die naar beneden dwarrelen en Eva die verleidelijk danst en ons aanport tot meezingen. Tenslotte het naar “Je Suis Venu Te Dire Que Je M’en Vais” verwijzende “Zoals in dat ene liedje” dat zowel tekstueel als muzikaal imponeert, schitterend! De bis “13” is een 13de nummer dat tegen betaling als extraatje kan gedownload worden en waarvan de opbrengst gaat naar een goed doel nl. een school in Dakar zodat mensen in Senegal minder zouden aangespoord worden tot vluchten maar in hun land zouden kunnen blijven voor onderwijs. Applaus en niets dan tevreden gezichten.

.

Van een heel ander kaliber is Isabelle A. Isabelle A, in haar jonge jaren vooral bekend geworden door de Vlaamse hit “Hé Lekker Beest” heeft sindsdien als volwassene vergeefs geprobeerd om een nieuwe carrière op te starten. Waarom dit met behulp van het kruim van de Belgische popmuzikanten nu wel zou lukken is mij een raadsel. Voor haar nieuwe dit keer Nederlandstalige cd kon zij rekenen op allerlei gerenommeerde songschrijvers als daar zijn: Alex Callier, Luc De Vos, Sarah Bettens, Mauro, Sioen, Stijn Meuris,…Bovendien kon zij zowel op plaat (in productie van Alex Callier) als live beschikken over Belgische topmuzikanten als toetsenist Tom Pintens (Zita Swoon) , Patrick Riguelle (alleen op plaat), bassist Alex Callier (Hooverphonic), gitarist Ruben Block (Triggerfinger), drummer Mario Goossens (Triggerfinger) en Rodrigo Fuentealbe (Novastar). Zijn op plaat de nummers goed uitgebalanceerd en weet de stem van Isabelle enigszins te bekoren live kan Isabelle niet optornen tegen het te harde geluid. De band speelt professioneel doch weinig geïnspireerd voor een supergroep. Alle nummers van haar nieuwe cd “Macht der gewoonte” komen aan bod (12). Zijn geslaagd: “Je Bent Niet Alleen”, “Komen En Gaan”, tragere nummers waarin de stem van Isabelle vooraan zit in de mix en de instrumentatie het nummer accentueert. Ook de nieuwe singel “Karavaan” en het laatste nummer “Zonder Het Te Weten” laten wél de klasse vermoeden van de muzikanten. Doch tegen die tijd hebben al heel wat mensen het openluchttheater verlaten. De blijvers krijgen nog als bis het vermaarde “Hé Lekker Beest” dat gelaagd atmosferisch begint maar zich dan verder ontwikkelt tot een krachtige ballad: Isabelle van haar kant tracht nog wat goed te maken en klimt over het dranghekken tot bij het publiek dat verrast lekker meezingt. Een teleurstellend concert: een te beperkte zangeres ondanks de grote middelen.

Marc

Meer foto's: Kris Kellens