Tussen zijn eerste LP ‘A Tune For You’ uit 1971 en zijn laatste Cd ‘Never Enough’ uit 2008 ligt een productieve en veelzijdige muziekcarrière van de veelbesproken seniorbeatnik Roland Van Campenhout. Op papier en in live shows, waar hij maar kan, verzet deze rebel zich tegen statusvorming en wil hij liefst niet als een bluesman geëtiketteerd worden. Toch is het in de bluesbakken dat zijn vijfentwintig Cd’s en Lp’s ooit te vinden waren tot op de dag van vandaag. Ergens maakt men dan toch een link met een zwarte ziel of hellehonden.

In deze compilatie, verspreid over twee Cd’s, met een gevarieerd gamma van folk, blues, wereldmuziek en soundtrack, hoor je hoe Roland als wereldburger inderdaad nooit in een kastje te vangen was en telkens weer ontsnapt als een vogel die zich niet laat ringen. De zanger/gitarist die zowel in het Leuvens ‘Nest’, in de Brusselse ‘Music Village’, in de Antwerpse Bourlaschouwburg, op de Gentse feesten, in muziekcafés en culturele centra zijn fanschare zag groeien, trok nog verder naar Afrika, India en China om er zijn muzikale horizon te verbreden. Van al die landschappen en landen bracht hij zowel in zijn hoofd als in zijn gitaarkoffer exotische muziek mee terug, die als stevige bakstenen het Roland bouwwerk stutten, Belgische Brickblues à la Roland, waarvan er maar één exemplaar bestaat.

Cd 1 zet al dadelijk in met het pakkende ‘Moonlight Lady’ uit het album ‘Waltz!’ met strijkersarrangementen van Wouter Van Belle, die samen met Wigbert in de begeleidingsband zat. Van dat album vinden er nog twee nummers onderdak op Cd 1, evenals drie uit het magistrale ‘The Last Tribe’ uit 1990. Daarnaast nog tracks uit theater en soundtrackfilms. Op ‘Keep From Keepin’ On’ hoor je de briljante sax van John Ruocco.
Ook de drie Live uitvoeringen met harmonicaspeler Steven De Bruyn, tijdens een clubconcert in de AB, zijn fantastisch. Het mysterieuze ‘Way Beyond the Moon’ evoceert landschappen en passanten die Roland met zijn geestesoog ooit waarnam en waarmee hij nu de luisteraar fascineert. Het obsederende ‘The End Is Not In Sight’ staat op de ‘Waterbottle’ Cd met El Fish. Voor hen die al alles van ‘den Roland’ in huis hebben zijn er weinig verrassingen of het moest het desolate ‘Chinese Swans’ zijn, waarover een ijzige wind blaast. Maar met ‘Last Letter Home’ en het sublieme ‘Nice Wind On Anson Road’, - met Cesar Janssens als de immer crimineel goede drummer -, nu tezamen op één album, voel je je de koningin te rijk.

Op Cd 2 koos Roland voor drie songs uit ‘The Great Atomic Power’ uit zijn Afrikaanse periode met bassist Musa Malambu en de jubelende saxofoon van George Mae. Verrassing is het geheimzinnige ‘Love And Devotion’, dat zich op de tonen van Jeroen Van Herzele’s sax, openbaart als een zich langzaam voltrekkend instrumentaal wonder negen minuten lang. In ‘Vilvoorde’ hoor je nog de troubadour Wannes Van De Velde en in het chaotische ‘Believe No More’ uit ‘Te Gek?!’ Pieter-Jan De Smet. Roland eindigt met vijf songs uit ‘Never Enough’ met Tom Van Laere, ‘unplugged’ opgenomen in de Marconi studio van Radio één. ‘Midnight Star’, een donkerder versie met gevoelvol gitaarspel, onthult een breekbaarheid die akoestisch nog schrijnender wordt. En wanneer Roland in ‘In My Time’ weeklagend zingt en Tom met piano begeleidt, bespeur je de quasi genialiteit die beiden verbindt.

Het geheel van al die verschillende namen geeft aan hoe Roland in de loop der jaren met vriend, kameraad, strijdmakkers samen gemusiceerd heeft, het podium of de studio als een tweede thuis herscheppend. Alle genres muziek heeft hij zoal in zijn repertorium opgenomen: low down blues, calypso, soundtrack, wereld- en stemmingsmuziek, een Brusselse evergreen als ‘Pieter Breughel’ naast Bukowski beat, improvisaties en nieuwe arrangementen van oude klassiekers. Geen doos van Pandora sleept hij mee, maar wel een geheime grot van Ali Baba, waarvan hij alleen het magisch ontsluitingswoord kent. Zijn inpalmend gitaarspel of roestig stemgeluid houdt het allemaal bijeen.

Deze dubbele Cd, geen Anthologie, maar eigen keuzes van de artiest, kan je zien als een aanloop op de dubbelaars die mogelijk nog kunnen of zouden moeten volgen. Hoogtepunten zijn er bij de vleet. Maar elkeen zal zo wel zijn eigen top tien of gekoesterde High Five hebben. Sommige staan al op deze verzamelaar, anderen wachten geduldig op een ‘hunker’ lijstje. Voorlopig kan je je al verdiepen in de wereld van Roland, van wie de gevleugelde woorden ‘ieder ogenblik is anders, in mijn hoofd’ en dus evenzo zijn muziek.

Marcie