De nieuwste (en spijtig genoeg ook allerlaatste) verzamel-cd uit de BAR reeks (Blues And Roots) die een overzicht geeft over wat er down under op rootsgebied omgaat heet heel toepasselijk "Bar Closed". Het was altijd aangenaam om deze verzamelaars, meestal voorzien van een hoes met een boom tegen een karmijnrode zonsondergang, te ontvangen. Op die manier leerden we sterke bands uit het verre Australië kennen, zoals o.a. Danny Cowan, en de Elmore James volgelingen Mississippi Shakedown. Australië blijft op muziekgebied toch nog altijd een wat onontgonnen gebied.

Deel 7 is het ondertussen al die we mogen bespreken, gevuld met een evenwichtige afwisseling van blues, singer-songwriters, kortom alles wat onder de noemer "roots" valt. Natuurlijk zijn ook weer de ondertussen bekend geworden namen van de partij zoals de bovenvernoemden, maar elke cd bracht ons toch weer een nieuwe verrassing met minder bekende acts.

Ook deze keer is er weer zo een onbekende die er uitspringt, en zoals ook voorheen dikwijls het geval was is dat ook nu weer een "one man bluesband", een genre dat in Australië erg populair blijkt. Ian Collard is een bluesartiest die in de traditie van Dr.Ross en de Engelse Duster Bennett, in zijn eentje zorgt voor gitaar, mondharmonica en percussie. Zijn "Can't Take It" is het nummer wat er uitspringt. Ook Mark Hall lijkt me een naam om te onthouden. Een nummer als zijn "My Baby", knap gezongen en voorzien van het nodige spetterende gitaarwerk is erg knap.

Natuurlijk zorgen ook de groten als Andy Cowan en Dutch Tilders voor sterke bijdragen maar het zijn de nieuwe bands zoals onder meer de West-Australische "Kontraband", die dit soort cd's interessant maken voor ons. We zullen ze dus missen, deze reeks, maar wie weet heeft bezielster Jillian Jake wel wat nieuws voor ons in petto om de Australische rootswereld te promoten.

(RON)