Dit kort epistel wordt getypt terwijl ‘The Whisper’ voor de zoveelste keer wordt gedraaid door mijn ouwe, trouwe cd-speler. Dat apparaat heeft al vaak mooie nummers mogen verteren, en god weet dat er ook al menig gedrocht is gepasseerd. Maar zelden zijn het songs van een schoonheid als die van Ian Lang, een Britse singer-songwriter die al wat jaartjes op de teller heeft staan.

In 1997 werd Ian’s eerste solo-album uitgebracht door Nursery Records, een platenfirma die min of meer werd opgericht om Langs muziek aan de rest van de wereld te openbaren. Daarvoor was Ian Lang bekend als frontman van Small Change, een popband die vooral in de jaren tachtig ietwat furore maakte.

Nu is er dus ‘The Whisper’, de opvolger van het in 2003 verschenen ‘Blood On A Pale Moon’ en alweer zijn vierde soloplaat. Op deze cd staan elf akoestische songs waaruit ontegensprekelijk blijkt dat Lang geïnspireerd is door zielsgenoten als Taylor, Waits, Prine en Dylan. En om maar eens een boude uitspraak te doen: met momenten moet Lang niet onderdoen voor zijn grote voorbeelden. Muzikaal laat hij zich bijstaan door een keure gastmuzikanten waarbij menig americanaliefhebber duimen en vingers aflikt. Langs akoestische gitaarpartijen worden aangevuld met meesterlijk gespeelde pedal steel, viool, dobro, mandoline en percussie en de backings zijn prachtige vocale bijdragen van Nancy K. Dillon. Het gekke aan ‘The Whisper’ is dat de plaat zowel in Engeland, Schotland, Canada en de Verenigde Staten is opgenomen. Dat Ian’s gasten resideren in deze landen is daar natuurlijk niet vreemd aan. Het is in ieder geval leuk om te horen hoe muzikale banden door middel van dingen als e-mail en allerhande andere MySpace-toestanden kunnen groeien.

Ian is een begenadigd songschrijver, zoveel is zeker. De verhalen die hij vertelt in zijn songs zijn doorspekt van wijsheid en tederheid. In ‘Between The Bells’ is het een bokser die bijna op rust is die zijn leven overpeinst, terwijl ‘Button’ het verhaal schetst van een soldaat die ver van huis het leven laat en aan zijn meisje denkt. Het donkere en sensuele ‘Roses And Rust’ is waarschijnlijk mijn favoriete song, zowel tekstueel als muzikaal, al zijn alle elf nummers op ‘The Whisper’ sowieso de moeite waard. Geloof mij als ik zeg dat deze verzameling liedjes u keer op keer op de play-knop zullen doen drukken.
Lang woont momenteel in de Engelse Midlands en treedt zowel in Groot-Brittannië en de VS op, afhankelijk van hoe zijn hoed staat. Wij kunnen alleen maar hopen dat de man snel het Kanaal nog eens oversteekt.

(Lewis)