Nu is het de beurt aan The Parlor Soldiers, een alt-country band uit Fredericksburg, Virginia, een tweetal dat we hier bij Rootstime met open armen ontvangen. Hun debuutalbum "When The Dust Settles" bevat een goed dozijn aan minimalistische en onthaastende country/folk songs. Soms heeft het iets weg van de succesvolle samenwerking van Richard & Mimi Farina, of Holly Golightly and the Brokeoffs, zelfs heel soms weerklinkt de met elkaar verweven emotionele band met de Civil Wars door in hun songs. The Parlor Soldiers omhullen zich in soberheid, kale maar o zo meeslepende composities, simpel artwork en een instrumentarium dat op enkele vingers te tellen is. Spaarzaam wordt er gebruik gemaakt van Dan Dutton’s opvallend diepe dubbele bas, maar de akoestische gitaar en de prachtige emotievolle en indringende stemmen van Alex Culbreth en Karen Jonas lijken hun grootste vrienden op deze plaat. Vooral de vocale lijnen zorgen voor een stemmige en pakkende overdracht. Subtiele samenzang, breekbare solo-intermezzo's en waar nodig een snik of een zucht.

De aftrap "Shallow Grave" is briljant te noemen, een meer voetstampend nummer met een misdadig verhaal doordrenkt met meeslepende melancholiek en het daaropvolgende "When The Dust Settles", de titeltrack, dat een iets vrolijkere noot aflevert, al gaat deze bluesy song over de tumultueuze nasleep van ontrouw. Het derde nummer "Crazy" is meer humoristisch, het gaat dan ook over de liefde. Eerder een eerbetoon aan Johnny Cash, hetgeen ze dan ook brengen in een Johnny & June stijl met Karen's terugkerende speelse slagzin, "you’re no Johnny Cash". De volgende liedjes van het album zijn variërend van gevoelige ballads tot invloeden uit de Appalachen folk, rootsy liedjes over sheriffs, outlaws, moord, hoeren en whisky. Als ballads willen we graag de murder ballad "Sinner", met Karen's krachtige stem in de hoofdrol en de trage, melodieuze ballad, "Body in the Quarry", met het donkere verhaal van een verdronken jongen en de twee geliefden die zijn lichaam vinden en overwegen om ook een einde aan hun leven te maken, vermelden. Maar, niet alle van The Parlor Soldiers dertien nummers zijn moorddadige verhalen of verhalen van de dood, er zijn ook liedjes over liefdesverdriet en eenzaamheid als "Mess" en over wanhoop en aanmoediging zoals in het afsluitende "Don’t Let Your Dreams Get You Down".

De vrijwel geheel akoestische sfeer van het album en de perfect bij elkaar passende stemmen van Culbreth en Jonas in combinatie met de gloedvolle songs zijn echt onweerstaanbaar. Daarbij vult de contrabas van Dan Dutton met zijn lage tonen de songs en hun ideale samenzang goed aan. De sfeer op het album is ingetogen, het draait echt om de stemmen en het fraaie akoestische gitaarspel. Prachtig uitgebalanceerde songs die voor heel veel mensen gelijk een reden is het album aan te schaffen. Lang geleden dat een Amerikaanse alt-country plaat zo sober, en zo ontroerend mooi heeft geklonken. Zonder poespas, zonder muzikale kunstgrepen. Maar alles wat je hoort heeft een functie, alles wat overblijft is de essentie. Op de hele plaat is nauwelijks percussie te horen. Het duurt een paar beluisteringen voor je dat in de gaten hebt, dus missen doe je het niet. "When The Dust Settles" is een droom van een debuutalbum die zo puur, zo sober en vooral, zo ontroerend klinkt. 13 verrukkelijke songs die gelijk beklijven en tegelijk blijven boeien. Het moet dan ook gezegd worden: het is een juweel van een plaat.