Zullen we het nog eens hebben over ‘de moeilijke tweede’? Tot vervelens toe wordt dit gegeven aangehaald als een artiest na een puik debuut komt aanzetten met de tweede cd. Miss Quincy, die bij de Canadese burgerlijke stand ingeschreven staat als Jody Peck, bracht een kleine twee jaar geleden ‘Your Mama Don’t Like Me’, een debuutplaat waarover menig recensent zich lyrisch uitliet. Het is haast vanzelfsprekend dat na zo’n start er reikhalzend wordt uitgekeken naar een vervolg.

Dat vervolg is er nu in de vorm van ‘Like The Devil Does’, opnieuw een plaat waarop de sfeer primeert. De verzameling songs op deze langspeler zijn schrijfsels die zich laten omschrijven als een mix van vettige gitaarlicks, heerlijk harmonieuze gospel, swampy grooves en verhaallijnen over de tijd dat er nog niet al te veel politieke correctheid was. Miss Quincy laat zich, nog meer dan op ‘Your Mama Don’t Like Me’, van haar beste kant zien en blinkt opnieuw uit op vocaal gebied. Vooral in de iets rustigere songs, zoals ‘Going Down’, ‘Carmen’ of ‘I Want A Little Sugar In My Bowl’, zijn de kippenvelmomenten legio. Dat laatste nummer is trouwens de enige cover op ‘Like The Devil Does’. De negen andere songs zijn allemaal van de hand van Miss Quincy, waardoor ze bewijst ook over de nodige songschrijverscapaciteiten te beschikken.

Hoe goed de stem van onze jongedame hier ook mag zijn, het zou onkies zijn om het niet te hebben over de muzikanten die Miss Quincy de nodige muzikale steun geven op ‘Like The Devil Does’. Met dit nieuwe album kondigt er zich namelijk ook een nieuwe band aan. The Showdown is een ritmesectie die van wanten weet. De twee dames flankeren hun frontvrouw met verve. Het leuke aan Miss Quincy in combinatie met The Showdown is dat het ‘poppemiegehalte’ ontzettend laag is. De ranzige roots en blues die de dames met momenten uit hun hoed toveren vormt dan ook de perfecte soundtrack bij het beeld dat men krijgt.

‘Like The Devil Does’ is evenwel geen uitsluitend vrouwelijke bedoeling geworden. Daarvoor is de rol van producer Tim Williams te groot geweest. Deze Canadese blues- en rootslegende zat achter de knoppen bij de opnames van ‘Like The Devil Does’ en bepaalde mee het geluid van de plaat. Denk dan gerust aan de typische klank van lampenversterkers en een band die live een nieuw nummer inspeelt, zonder al te veel trucjes. Goede muzikanten die goede muziek spelen, meer moet dat dus niet zijn.

Om even terug te komen op die ‘vervelende, moeilijke tweede’… Sommige acts slagen er niet in om het niveau van hun debuut te evenaren. Anderen lijken daar moeiteloos over te gaan. Miss Quincy maakte indruk met haar eersteling. Met de release van ‘Like The Devil Does’ is het overduidelijk dat dat geen gelukstreffer was.

(Preach)