Ursula Ricks is voor de meesten niet zo’n bekende naam. Ursula Ricks is een singer-songwriter die al twintig jaren tussen NY en Florida knokt, om een plaatsje in de bikkelharde muziek scene te bemachtigen. Haar grote troef, die ze van nature uit mee kreeg, is haar fantastische natuurlijke stem. Passie, kracht en rauwe emoties kenmerken haar stijl. Ursula Ricks is afkomstig uit Baltimore, MD. Als kind zong Ricks vaak. Ze droomde er toen al van om mensen te kunnen entertainen. Samen met haar grootmoeder keek ze graag naar shows, Rodgers & Hammerstein musicals en films. Haar idolen als kind  waren Fred Astaire, Ginger Rogers, Gene Kelly en Shirley Temple. De liefde voor de blues ontdekt ze, als ze haar moeder thuis hoort zingen. Als ze zestien is, schrijft ze haar éérste eigen nummer. Toen ze voorbij de twintig was, vormt ze met andere vrouwen een band (het “Ursula Ricks Project”); die haar nummers zingt en in lokale clubs optreedt. Met haar band opent ze de shows van Johnny Lang in Baltimore en treedt ze op tijdens het alleréérste ‘Baltimore Blues Festival’. Ricks beschrijft haar muziekstijl als 'funk-soul blues', omdat (zo stelt ze) deze muziekstijlen nauw met elkaar verbonden zijn.

Op het album “My Street” zijn bijna alle nummers (behalve twee*) geschreven door Ursula Ricks. Voor de line up kan Ricks rekenen op haar vaste muzikanten, maar ook op de gebruikelijke gasten en de ondertussen bekende ‘Severn Records studio house band’, die ook al hun ding deden op het afscheidsalbum van soul fenomeen Lou Pride: Kevin Anker (keyboards), Steve Gomes (bas); met gasten als Kim Wilson (mondharmonica) en Johnny Moeller (guitar) van de “The Fabulous Thunderbirds” en gitarist “Monster” Mike Welch van “Sugar Ray & The Bluetones”. De surplus, die Lou Pride niet had, zijn hier de vier strijkers, die het album nog sneller naar een hoger niveau tillen. 

1”Tobacco Road” [De opener van het album én de enige track waar we Kim Wilson overtuigend en perfect passend in de sound van Ricks, kunnen horen op mondharmonica] – 2”Sweet Tenderness” [We horen hier de singer-songwriter-Ricks die bewust wat meer op de achtergrond blijft, maar die het nummer heel gevoelig en bloedmooi brengt! De strijkers en backings (Christal Rheams & Caleb Green) maken het plaatje verder af / Keys: Kevin Anker en ongewoon op ritme gitaar Johnny Moeller] – 3”Mary Jane” * [De klassieker van Calvin Carter, Bobby Rush] – 4”My Street” [De titelsong valt op door het ritme, opgelegd door drummer Robb Stupka en bassist Steve Gomes, terwijl Ricks daar met haar zang knap bovenop navigeert] –5”Due” [De violen en cello doen de extra’s in deze sluipende track, met Kenny Rittenhouse en William Dunn op trompet, opgesmukt met de geweldige grooves van het orgel van Kevin Anker] – 6”Right Now” [Moeller (twee keren te horen op dit album!) komt in deze, de meest bluesy track van het album, langzaam uit de hoek met subtiele wah-wah’s; voor hij zich volledig in de strijd gooit] – 7”The New Trend” – 8”Make Me Blue” [Een track met een afgewogen funky ritme, dat je doet meetappen op het ritme en je rustig laat genieten van de zang van Ricks, die gedoseerd maar niet verstikkend is voor de melodie van de track] – 9”Just A Little Bit Of Love” * [Carlos Glover, Curtis Mayfield, Raimundo Thomas / De tweede cover is een Latino soul klassieker, waarin percussionist Mark Marella tijdens de onderbreking snel wat extra kleur inbrengt] – 10”What You Judge” [De funky afsluiter is hot en laat Moeller op gitaar nog eenmaal schitteren tijdens een geweldig riff].

“Ursula Ricks, een dame met een geweldige stem, die ons wat te vertellen heeft”, dit is hoe je de zangeres van “My Street” (haar debuut album) in één zin kunt beschrijven. Neem vooral de tijd om naar Ricks’ teksten te luisteren, want schrijven kan ze! In sommige recensies worden Ursula Ricks’ teksten al vergeleken met werk van Gil Scott-Heron. Gil Scott-Heron (Chicago, 1949 – NYC 2011) was een Amerikaanse dichter, muzikant en schrijver. Hij zong en speelde elektrische piano en gitaar. Scott-Herons muziek werd beïnvloed door jazz, funk en soul en beïnvloedde op zijn beurt weer verschillende generaties hiphopartiesten. Zijn teksten zijn sterk politiek en getuigen van sympathieën met de Black Power-beweging. Ursula Ricks is zelf wat meer gelaten, zakelijker en ‘to the point’.  Ik heb van dit album genoten, nu is het jullie beurt en twijfelen moet je absoluut niet…

Eric Schuurmans

Line up:

Ursula Ricks: vocals
Johnny Moeller: guitar
Kevin Anker: keys
Steve Gomes: bass
Robb Stupka: drums
Mark Merella: Percussion
Christal Rheams: backings
Caleb Green: backings
Special guests:
Kim Wilson: harmonica (1)
“Monster” Mike Welch: solo guitar (5,6)
Pete Kanaras: acoustic guitar (7)
Horns & strings:
Willie Henderson: conductor, arrangements
Kenny Rittenhouse: trumpet
Antonia Orta: tenor & alto sax, flute
Leigh Pilzer: baritone sax
Reginald Cyntje: trombone
Jessica Privler: French horn
Jose Cueto: violin
Netanel Draiblate: violin
Radhi Santos: viola
Fanny Nemeth-Weiss: cello

Discography:

2013: “My Street” – debut album – Severn Records