Tierney Sutton vormt een soort spil in de opeenstapeling van hedendaagse jazzvocalisten, zo hoor je haar invloed in de zang van Gretchen Parlato, Becca Stevens, Renee Yoxon en veel anderen. Haar muzikale pad beweegt zich met traditionele jazz instrumentatie vooral op het gebied van de standards van het Great American Songbook, hier maakt ze een stap naar, wat kan beschouwd worden als het “nieuwe” American (Canadian) Songbook, het oeuvre van Joni Mitchell. De laatste keer dat Tierney een album wijdde aan één artiest, was in 2001 toen ze met “Blue in green” de composities van pianist Bill Evans een stem gaf en daarmee de melodische kant van Evans voor het voetlicht bracht. Hier doet ze hetzelfde en vergroot de draagwijdte van Mitchell’s songs door ze in een nieuwe en verfrissende vorm te gieten. Sutton’s vocale chemie met het werk van Joni is perfect, ze stapt voldoende uit het geëigende jazzframe richting singer-songwriter, echter zonder dat er sprake is van enige vorm van imitatie, deze versies staan helemaal op zichzelf en op gelijke hoogte met het origineel.

Op “Blue”, “All I want”, “Little Green”en “Both sides now”, wordt ze begeleid door het Turtle Island String Quartet met arrangementen van eerste violist David Balakrishnan. Deze vorm van kamermuziek is een ideale omgeving voor de sopraan van Sutton. Op “Big yellow taxi” voert ze een duet met drummer Ralph Humphrey. Op “Court and spark”en “Woodstock”wordt ze begeleid door Larry Goldings op piano, dezelfde rockt met de Hammond B3 op “Be cool” , waarin ook Al Jarreau zijn opwachting maakt. Behalve de reeds genoemde artiesten zijn verder nog aanwezig : Hubert Laws (flt), Peter Erskine (drs), Serge Merlaud (gtr), Kevin Axt (bs). Een bijzonder geslaagde cd, een aanrader en dan niet alleen voor de fans van Joni Mitchell.

Jan van Leersum