Hij werd 79 op 9 oktober j.l. Dat iemand van die leeftijd veel heeft meegemaakt is vanzelfsprekend, maar dat geldt voor sommige mensen meer dan voor anderen. Voor Abdullah is het niet alleen dat hij de geschiedenis heeft meegemaakt, hij heeft er ook vorm aan gegeven. Geboren in 1934, midden in de “apartheid”, begon hij als pianist onder de naam Dollar Brand, zijn geboortenaam was Adolphe Johannes Brand.

In die omstandigheden werkte zijn bekendheid meer tegen dan voor hem. Hij verliet Zuid Afrika in 1962; onder de hoede van Duke Ellington vertrok hij naar de States. Dat hij speelde tijdens de inauguratie van Nelson Mandela na het tijdperk van de apartheid was eigenlijk meer dan logisch. Abdullah creëerde zijn eigen stijl, zoals beschreven door Konrad Heidkamp (Die Zeit) : Ibrahim is een tovenaar van de herhaling en er schuilt een compleet landschap achter iedere noot. Dit gegeven herhaalt zich op al zijn platen, of het nu is als solist , in duet (zijn album met Archie Shepp uit 1978 is legendarisch), met zijn band Ekaya, of met een Big band, maar zijn opnamen met een kleine bezetting blijven de grootste sensatie

De invloeden van Ellington en vooral Monk blijven altijd hoorbaar in zijn muziek. Hij maakte een fantastische reeks muziek op het label Kaz Records met als hoogtepunt “Blues for a Hip King” en ook als medemuzikant van de Jazz Epistles en daarna een hele reeks opnamen onder zijn eigen naam, met als één van de uitschieters de film muziek bij “No fear , no die (sén fout la mort)”, stuk voor stuk meesterwerkjes. Op deze cd vertelt deze legende(zo mogen we hem uiteindelijk wel noemen) het verhaal van zijn leven, solo, in duet en een trio. De titel geeft het al aan, Mukashi is de Japanse vertaling van “Once upon a time”, oftewel ooit, een terugblik met herinneringen die je niet altijd vrolijk stemmen, maar eerder neigen naar melancholie en droefenis.

Dat zal ook zeker te maken hebben met het overlijden van zijn vrouw in de zomer van dit jaar. Dat alles geeft deze cd een enorme geladenheid, maar met een rijkdom aan ingetogen kracht die je ontzettend aangrijpt. De man heeft al zoveel meesterwerken achter de rug, maar deze verbaast wederom, wereldklasse. Abdullah is hier te horen natuurlijk op piano, maar ook op fluit en vocaal, hij wordt bijgestaan door Cleave Guyton (fluit, clarinet, sax), Eugene Bazijan (cello) en Scott Roller (cello).

Jan van Leersum