| JOE GRUSHECKY – SOMEWHERE EAST OF EADEN | ||||||||
 |
Joe Grushecky (°Pittsburgh, Pennsylvania) is een rock gitarist, singer-songwriter en frontman. In 1976 begint Grushecky met de “Brick Alley Band”. Wanneer hij in 1977 bij ‘Cleveland International Records’ een platencontract tekent krijgt zijn band een nieuwe naam: “The Iron City Houserockers”. Het eerste album dat de band in 1979 opneemt heet “Love's So Tough”. Hun tweede album “Have A Good Time But Get Out Alive!” uit 1980 werd nog een groter success. Rond 1984 zat de albumverkoop in een dieptepunt en de band verloor hun platencontract bij ‘MCA Records’. “The Iron City Houserockers” split en Grushecky terug naar Pittsburgh, waar hij zijn job als leraar heropneemt. Op het einde van de jaren ’80 treedt Joe Grushecky op met een nieuwe band “The Houserockers” en werkt hij ook aan een solo carrière en aan eigen songs. Grushecky's éérste album dat hij in 1989 uitbrengt met “The Houserockers” heet “Rock & Real”. Hierna volgen nog zeven studio albums. Eén van de albums uit 1995 “American Babylon” is geproduced door Bruce Springsteen, voor wie hij ook enkele songs schrijft. Grushecky's recentere albums zijn “Fingerprints” (2002), “A Good Life” (2006) en “East Carson Street” (2009). Zijn nieuwe album (volgens ingewijden: zijn zeventiende album!) heet “Somewhere East Of Eden”. De titel is gebaseerd op de titel van een van zijn oude lievelingsboeken van John Steinbeck. Gitarist Rick Witkowski doet opnieuw mee en dit al sinds 1992. Zijn zoon Johnny is de bassist op enkele tracks. Grushecky wil hem alles leren wat hij leren wil. Op zijn nieuwe album wil Grushecky ons zijn verhalen vertellen. Het verhaal van een man die ouder wordt, over een maatschappij waar mensen iedere dag moeten vechten om te overleven en waar ze voor niets een garantie krijgen. Grushecky wil ons vertellen over kinderen die verwaarloosd zijn en over de vergeten helden… In de titel song 4”Somewhere East Of Eden” heeft Grushecky het over de Irak veteraan en zijn kwellingen en trauma’s, wanneer hij terug keert naar zijn huis in Pennsylvania. In 2”Who Cares About Those Kids” heeft Grushecky het over de spanningen bij kinderen, die opgroeien in een moeilijke omgeving. Grushecky bezingt het prachtig: ”Where the lost boys meet and the dead end begins…” Grushecky die zelf een onderwijzer is, sluit het album akoestisch af met 12”The First Day Of School”, een liefelijk nummer over deze belangrijke mijlpaal. De song is een dubbel verhaal en begint eerst vanuit het standpunt van Jackie, een student die aan zijn nieuw schooljaar begint. In het tweede deel bezingt hij de visie van de leraar, die het opgeeft om muzikant te worden. Een ironische visie over oud worden is het nummer 6”I Still Look Good (For Sixty)”. Grushecky staat voor de Spiegel en denkt met de nodige humor aan wat vroeger was: “being frisky” (dartel) versus wat het nu is… “being risky” (riskant). In dezelfde lijn zit 11”Changing Of The Guard”, waarin hij er ons voor verwittigd, dat als je ouder wordt er jongeren klaar staan om over te nemen. Nog meer slechte vooruitzichten horen we in 10”Prices Going Up”, waarin Grushecky de werkende man in modern Amerika waarschuwt voor de stijgende prijzen. Maar het is niet allemaal bittere ‘depressie blues’, wat Grushecky ons brengt! Grushecky verwijst tussen de lijnen door ook naar de kracht en wilskracht, die er van een land kan uitgaan: “an America that knows how to rock.” Een bewijs hiervan is de openingstrack 1”I Can Hear The Devil Knocking”, waarin een 60-jarige rocker nog een vuist durft te maken en het nummer 9”I Was Born To Rock”. In de resterende tracks krijgen we de andere kant van Grushecky. Er is nog het a capella nummer 3”John The Revelator”, een van mijn favoriete Afrika-Amerika gospel traditionals. "John the Revelator" is een traditional gospel blues, waarin met vraag en antwoord gezongen wordt. Het nummer is door vele muzikanten al gecoverd. Gospel blues muzikant “Blind Willie Johnson” nam het nummer al op in 1930 bij ‘Columbia records’. Het nummer verwijst naar de bijbel, naar het Boek van de Openbaring van Apostel Johannes De Doper. Met enkel wat voetgestomp en zijn stem maakt Grushecky er hier een meesterwerkje van. Heel knap! Met een vleugje latino invloeden is er nog 5”When Castro Came Down From The Hills”, dat op zich ook een verassend nummer is en waarin Grushecky ons zijn vrouw voorstelt. In 1958 was Fidel Castro nog de revolutionaire held en Messias voor vele Cubanen. Let op de Latino trompet tussenkomsten van Joe Herndon. De (enige) cover van ”The Drifters” 8”Save The Last Dance For Me” is heel gevoelig. Overige track: 7”Magnolia”. Met dit album bewijst Joe Grushecky dat hij méér dan alleen de barzanger is. Hij is een muzikant voor alle generaties. Hij is een singer-songwriter die met zijn songs en verhalen naast groten als Bruce Springsteen en Lou Reed kan staan. Voor hen die Joe Grushecky nog niet kennen is dit een onbetwiste aanrader! Eric Schuurmans
Line up:
Discography: “Joe Grushecky & The Houserockers” Joe Grushecky: |
|||||||
|
||||||||
