Bij het uitkomen van de film ‘The Butler’ in de Verenigde Staten liep het tijdens het openingsweekend storm. Onder het publiek telde men bij benadering een 39 procent Afro-Amerikanen die geïnteresseerd waren in de emancipatie van de Afro-Amerikaan gekoppeld aan de figuur van de butler die in het Witte Huis onder acht opeenvolgende Amerikaanse presidenten heeft gediend. Of het moest zijn dat zij gelokt waren door de grandioze vertolkingen van de twee hoofdpersonages, waaronder Oprah Winfrey. In België moest je je echter haasten, wilde je de film van regisseur Lee Daniels zien want na twee weken was de film al in de meeste steden afgevoerd. Nochtans misten de trage beslissers niet alleen een boeiende film over het conflict tussen vader en zoon - met als inzet de waardigheid van de butlerambt versus het activisme in de burgerrechtenstrijd - maar ook een mooie gevarieerde soundtrack.

De veertien songs omspannen meer dan drie decennia, de jaren waarin de lotgevallen van het butlergezin uit de doeken worden gedaan, gebaseerd op ware feiten. Aldus worden in deze compilatie songs samengebracht van uiteenlopende zangers/zangeressen als Dean Martin, James Brown, Dinah Washington en Shorty Long. Diens ‘Function At the Junction’ laat de tijd van de Motown muziek herleven en ook ‘Party Is A Groovy Thing’ van de funky band ‘People’s Choice’, die in de seventies hun gloriejaren beleefden, wekken spontane vreugde op. De saxbegeleiding versterkt trouwens die opvrolijkende mood die teruggaat tot in de jaren vijftig. Gospelmuziek hoor je in ‘I’m Determined To Run This Race’, waarin wanhoop doorsijpelt. Ook de gevoelvolle slowblues ‘Hurts Me To My Heart’ van Faye Adams herinnert aan de jaren zeventig, waarbij de romantiek hoog kon oplaaien met lieflozende saxbegeleiding.. De retro-feeling loopt parallel met het tijdsverloop waarin het historisch kader of de familiegeschiedenis zich ontwikkelt.

Alleen Rodrigo Leão, die instaat voor de intro en de eindgeneriek, - waarin alle tragiek en passie nog eens worden samengebald -, is een eigentijdse musicus. Maar ook zangeres Gladys Knight evolueerde met de tijd mee, zoals blijkt uit de twee verkillend mooie versies van ‘You And I Ain’t Nothin’ No More’, eenmaal met piano en naar het einde toe orkestraal. In het Afro-Amerikaanse plaatje zit nog een andere verrassing. Een van de aangrijpendste songs in de compilatie is het soulvol gezongen ‘In The Middle of the Night’. De zangeres is Fantasia Barrino, winnares van de Amerikaans idool competitie in 2004 die met haar debuutalbum destijds voor een Grammy Award werd genomineerd. Zij vertolkt deze song als het ware als een hymne, alsof zij symbolisch alle ketenen van zich afsmijt. De soundtrack is niet alleen een muzikaal tijdsdocument maar bewijst ook eer aan al die zangers en groepen die via de muziek een emotionele stem lieten horen, thans een kleurvolle omlijsting bij de gevoelsturbulenties van de filmpersonages.

Marcie