De naam van de band “Dynamite Daze” hebben ze van het meesterlijke album van de door ons betreurde Kevin Coyne. De Duitsers hebben zo een gezonde soort “je m’en foutisme” waar wij wel oor naar hebben. Ook op deze nieuwste uitgave “Tango With The Devil” is het andermaal raak. De ruige stem van Didi Dynamite zal wat gewenning vragen van de luisteraar die niet zo eigen is met de band. Het is een, zeg maar , smakelijke mengeling van de aangehaalde Coyne en Tom Waits. Eens daaraan gewend bots je op tien songs die bulken van de geniale teksten en sterke muziek.

De nummers die de heren brengen situeren zich voornamelijk aan de lagere treden van de sociale trappen. De fantastische opener “A Picture Of Downtown Kingston “ is wat dat betreft het perfecte voorbeeld. Artiesten die met zinsneden als “The Salvation Army Pays For A Round At A Party With The Devil In The Underground. A Lonely Bastard Takes Bad Herion, A Cold Shot In A Hot Bed Of Sin” komen aandraven kunnen steevast op onze volle aandacht rekenen.

De dreigende gitaarlijnen van co-auteur Martin Czemmel onderstrepen het zwarte karakter van de song waarin verder nog oude hoeren en dronken matrozen opdraven. Fantastisch nummer dit ! Het hoge niveau van de opener wordt aangehouden op “15 Miles To Mexico”. De gitaarlijnen zou je kunnen gaan situeren bij het betere rootswerk van pakweg “Bradley’s Circus”, het donkere stemtimbre van Didi Dynamite doet de rest.

Muzikaal gezien zijn we redelijk wild van “A Satisfied Mind” met die huilende snaren erin. Een pure bluessong met toch weer dat persoonlijke cachetje van de band eraan. Prima passend mondharmonicawerk erbij van Didi, alweer smullen. De baslijnen van Andrea Tognoli vallen ook voor het eerst, maar niet voor het laatst op. De stuwende drums van Colin Jamieson worden op “Bertram Reloaded” plots afgelost met een snarensolo van voormelde Tognoli. Eigenzinnig zijn ze wel de heren. Lak aan een vaste structuur in de song zou je het ook kunnen noemen, wij wijten het eerder aan hun eigenheid.

We zouden hier gerust alle songs apart kunnen gaan belichten maar het is zéér de vraag of u daar een boodschap zou aan hebben. Je moet de plaat als geheel beluisteren en bekijken. De songs an sich willen wel wat variëren en ja zelfs verrassend uit de hoek komen. Het aangenaam grappige “Jezus Redemptor” illustreert dit volkomen of vind je het normaal dat ruwe bolster Didi Dynamite klaar staat om je ziel te redden ? hier zou een smiley achter moeten maar wij laten het de lezers van deze recensie liefst zelf ontdekken. Je kan dit betere tekstwerk trouwens makkelijk volgen in het verzorgde bijhorende booklet.

De band brengt ook een fantastisch eerbetoon aan Louisiana Red. Een heerlijke slowblues waar het alweer smullen is van de tekst en waarop de muzikanten èn zanger hun volle talent demonstreren. Het afsluitende, Latijns Amerikaans aandoende, titelnummer herbergt alweer, hoeft het nog herhaald te worden, fantastisch tekstgeschrijf. De jammerende gitaar krijgt ook weer een fijne rol toebedeeld. Dit is geen muziek die voor voor doetjes bestemd is, maar wij vinden dit een hoogstaande plaat van een eigenzinnige band die wij u alleen maar kunnen aanraden.

Luc Meert