De in New York City wonende singer-songwriter Kris Gruen is met het album “New Comics From The Wooded World” aan zijn derde volwaardige studioplaat toe. Eerder werk dateert uit 2003 met zijn debuutplaat “Lullaby School” en het in 2010 verschenen album “Part Of It All”. In de Amerikaanse vakpers wordt zijn werk wel eens vergeleken met dat van Andrew Bird, Jesse Malin en Ryan Adams.

Daar valt trouwens heel wat voor te zeggen want in een aantal van de negen liedjes op deze derde plaat horen wij ook de intelligentie en het zangtalent van deze vernoemde zangers-songschrijvers terug. In zijn songteksten is Kris Gruen een echte verhalenverteller, zoals al mag blijken bij het grappige openingslied “Who’s Gonna Watch The Baby” waarin de hamvraag is wie op hun kind zal letten als hij en zijn vrouw beiden in de groep op het podium zullen staan.

Kris Gruen heeft die door ‘Hooverphonic’-frontman Alex Callier zo geroemde ‘grain’ in zijn stem en weet de aandacht van de luisteraars voor zijn liedjes van meet af aan vast te grijpen om daarna niet meer los te laten. Het ritmische “Don’t Be Shy” en het maatschappijkritische “Company Man” zijn klassiek opgebouwde, doch moderne songs die je na een eerste beluistering best wel een aantal keren opnieuw zou willen horen.

In het lijstje van aan de cd-opname bijdragende muzikanten vinden we o.a. Jason Goforth (lapsteelgitarist bij ‘Over The Rhine’), Butch Norton (drummer bij Lucinda Williams en ‘eels’) en de fantastische folkzangeres Anais Mitchell terug. Zij zingt harmony vocals op de song “Morning Glory” en brengt een zeer knap duet met Kris Gruen in het liedje “Anchors”.

Onze favoriete song op “New Comics From The Wooded World” is het uiterst catchy gebrachte “Looking Back” dat Kris Gruen ijzersterk zingt en waarop de zusjes Sarah en Claire van ‘The Bowmans’ en Lauren Molina voor schitterende harmony vocals zorgen. Het intieme en sober gebrachte afscheidsliedje “Cemetery” wordt maar heel nipt tweede in onze klassering van favoriete tracks uit deze plaat. En plaats nummer drie op het podium is voor de als akoestische pianoballad gepresenteerde slotsong “Little Again” (zie video).

Dit mooie album van Kris Gruen is een absolute aanrader om beluisterd te worden bij het vallen van de avond en van de herfstbladeren, nu dus. Hij is een begenadigd songschrijver en uitstekende zanger die hier door ons een mooie toekomst in de muziek in het vooruitzicht gesteld krijgt.

(valsam)