Jawel, u leest het goed: Starman Records meent het heel serieus: ze willen noch min noch meer het geheugen van de Belgische muziek zijn of worden en het dient gezegd, ze zijn goed op weg: de Belgian Vaults-reeks is intussen aan haar derde volume toe, Freckleface werd uit de vergetelheid gehaald, Roland's “Snowblind” kwam een paar dagen geleden op de markt en nu krijgen we dus deze verzamelaar voorgeschoteld.

JP Van...bij mensen van mijn platenkopende generatie doet de naam JP Van (Haesendonck) nog altijd kippenvelletjes ontstaan. De man was er zowat in zijn eentje voor verantwoordelijk (in sommige gevallen zelfs aansprakelijk) dat jonge Belgische bands in de jaren '80 en '90 van vorige eeuw een onderkomen vonden. Boom! Records, want zo heette het label, bracht onnoemelijk veel jonge Belgische en andere bands aan de oppervlakte en al werd niet altijd evenveel kwaliteit geleverd, we mogen JP ontiegelijk dankbaar zijn voor het werk dat hij geleverd heeft. Deze CD met 20 tracks, die bijna allemaal in de garagerock en de sixtiespunk geworteld zijn, is een fraaie staalkaart van (een deel van) de productie van het label.

Zelf kwam ik heel vaak bij JP Van over de vloer in een van de winkels die hij bestierde of waar hij achter de toonbank stond en zo is deze CD vooral een heel aangenaam weerzien met singles of lp-tracks van dingen die ik toentertijd aanschafte. En zeg nu zelf, zou ik iets dat ik in de loop van jaren bijeen spaarde, nu gaan afkraken omdat het op één cd bijeengebracht werd? Nee toch? Ik kan met ontzettend veel genoegen groepjes als The Spanks, The Candy Dates en The Pink Flowers herbeluisteren. Evenzeer blijf ik gecharmeerd door de verschillende gedaantes de muzikanten aannamen, die later de toch wel succesvolle Soapstone zouden vormen. Of neem The Softies....hoeveel mensen weten dat die later gewoon Pitti Polak werden?

Een paar bezwaren: JP Van zou JP Van niet zijn, als hij niet zelf een aantal keer op de compilatie figureerde en, eerlijk is eerlijk, ik bewonder erg wat hij voor de Belgische muziek gedaan heeft, maar als muzikant is zijn bijdrage eerder verwaarloosbaar. Het door hem speciaal voor deze compilatie gemaakte slotnummer van de CD is meer dan behoorlijk overbodig. Ik weet zeker dat hij in zijn garage twintig andere opties heeft staan, die wel in het rijtje thuishoren. Verder is de titel een tikkeltje misleidend, aangezien de compilatie niet alleen Belgische bands omvat, maar ook Italiaanse, Franse en Engelse. Mij niet gelaten, maar het wringt me een beetje.

Nu dat gezegd is, wil ik nochtans niet om de realiteit heen: ik denk dat ik zowat alle LP-compilaties van Boom! in huis heb, naast vele tientallen singles en dus bracht de CD mij niet echt veel nieuws. Nochtans mocht ik een paar weken lang ervaren dat dit een CD is, die het erg goed doet in de cd-speler van de auto: geen rit blijft saai, zelfs niet in het herfstweer van de jongste weken. Met andere woorden: dit is een goeie compilatie, die nochtans nog beter had kunnen zijn. Starman zijnde, zou ik daar de nodige aandacht aan besteden: schaarsheid en obscuriteit, OK, maar kwaliteit weegt echt nog zwaarder. Kraak ik de verzameling nu af? Bijlange niet, maar ik vind het gewoon jammer dat ze niet nog beter is geworden.

(Dani Heyvaert)