Greg Koch (°1966) is een gitaarheld uit Milwaukee, WI, waar hij opgegroeid is, niet ver van de geboorteplaats van de legendarische gitarist, gitaarbouwer, uitvinder en songwriter Les Paul (1915-2009); alias Lester William Polsfuss. Les Paul was één van de pioniers bij de ontwikkeling van de elektrische gitaar met een massieve body. Greg Koch is een erkend technisch specialist zes-snaren-gitaren, van de gitaren gigant Fender. Koch komt uit een gezin van zeven kinderen, waarvan vijf meisjes. Hij is muzikaal het meest beïnvloed, door zijn oudste broer en later door Jimi Hendrix, “Cream”, Clapton, “The Beatles” en de “Stones”. Als tiener maakt Koch de Fender Stratocaster® uit karton, waarbij de pedaal van de naaimachine dient als wah-wah. Koch studeert vier jaren jazz gitaar aan de universiteit van Wisconsin-Stevens Point. Zijn eerste muzikale prijs krijgt hij in 1989 tijdens de ‘Bluesbreaker Guitar Showdown’, waar blues icoon Budddy Guy in de jury zit. Kort hierna in 1990, richt hij de “Greg Koch & The Tone Controls” op (met drummer John Calarco & bassist Tom Good). Met deze band wint Koch vijf ‘Wisconsin Area Music Awards for Blues Artist of the Year’ (‘93, ’95 -‘98). Koch wint zelf ook zeven ‘WAMA Awards’ als ‘Guitarist of the Year’ (‘92, ’94-‘99). Koch als Fender specialist, schrijft een reeks instructieboeken voor gitaar en neemt enkele instructie Dvd’s op. Zijn bekendste boek / DVD is ‘Guitar Clues’ & ‘Guitar Gristle’. Zijn platen deal met het label ‘Favored Nations Entertainment’ van gitarist en top producer Steve(n Siro) Vai (ook bekend van zijn samenwerking met Frank Zappa) en Ray Scherr  (Johnny A, Eric Sardinas, “The Yardbirds”, Steve Lukather, Marty Friedman…), is een mijlpaal in zijn carrière.

Het twaalfde album van Greg Koch is een samenwerking met zijn maat uit Milwaukee en co-schrijver van de songs, John Sieger. Op de tien tracks spelen een rij van uitgelezen muzikanten mee, als gitarist Paul Barreré, bassist Roscoe Beck (ex Stevie Ray & Jimmie Vaughan), Joe Bonamassa, New Orléans blues pianist Jon Cleary, gitaristen Robben Ford (ex Miles Davis) & John Sieger en drummer Brannen Temple. De begeleidingsband bestaat uit (Greg’s zoon) drummer Dylan Koch, keyboardspeler Theo Merriweather en bassist Eric Hervey.     De opener van het album 1”Simone” is er een met (een) naam[Na een typische wat bombastische Koch-intro met gecombineerde intervallen, vervoegt BB King’s protegé Joe Bonamassa en gaat hij het bluesy rock duel om Simone aan… zie video- ] – Op de tracks 2, 5 en 6 speelt Koch samen met het trio Robben Ford (gitaar), Roscoe Beck (bas) & Brannen Temple (drums), de nummers: 2”Walk Before You Crawl” – 5”Sho Nuff” & 6”What You Got To Lose” [Dank zij de unieke en verfijnde, wat jazzy inbreng van gitarist Robben Ford, wordt “Walk Before The Track”, m.i. de sterkste track van het album; die velen –zeker qua zang- even aan zijn grote voorbeeld Jimi doet denken] –  Met toetsenman Jon Cleary horen we Koch in de track 3”Spanish Wine” [Deze track is een nieuw hoogtepunt op dit album, mede door het betere pianospel van Jon Cleary] – Dan blijven er nog de vier tracks met gitarist Paul Barreré: 4”This Whole Town Has A Broken Heart”  –7”Whiskey Rainstorm” – 9”Night Owl Now” & 10”Hey Godzilla” [Paul Barreré is een getalenteerde gitarist en singer-songwriter. Hij is ooit lid geweest van de LA- jazz rock band “Little Feat” (Lowell George – Bill Payne) en is mede oprichter van de “Bluesbusters” / Barreré’s slides passen perfect bij het gitaarspel van Koch / “This Whole Town Has A Broken Heart” is een prachtig rustig en ontspannend soul nummer / “Whiskey Rainstrorm” is even intens flirten met enkele groten van de blues, als Al Green en Albert Collins / In de éérste afsluiter “Hey Godzilla”,laat Koch horen, dat hij ook de meer funky blues aan kan] – 8”Down The Road” – De drie bonus tracks zijn herhalingen en kortere versies van eerdere nummers op dit album, maar nu als radio mix: bonus1 ”Spanish Wine  – bonus2 ”What You Got To Lose” & bonus3 ”Hey Godzilla” [Het fictieve kollossale Japanse dinosaurusachtig Kaijumonster (een Japanse term die letterlijk ‘vreemd beest’ betekent), van de Japanse filmstudio Toho, herleeft op grote voet in de kleine muzikale wereld van Greg Koch].

Op het twaalfde album “Plays Well With Others” van de gitaarvirtuoos Greg Koch, kan je zowel de sound van Memphis, New Orléans en Chicago horen. Greg Koch voelt zich duidelijk goed thuis, in deze ‘extended blues rock band”. De muzikanten zijn top, de productie is goed en de teksten van de songs zijn niet saai en af. Wat moet er hier nog meer zijn? Dit is een absolute aanrader voor alle blues rockers!

Eric Schuurmans

Line up:

Greg Koch: electric & slide guitar, bass (8)
John Sieger: acoustic guitar, vocals (except 9)
Dylan Koch: drums (1,3,4,7,8,9,10)
Theo Merriweather: organ, electric piano
Eric Hervey: bass (1,3,4,7,9,10)
Guests:
Paul Barraré: electric & slide guitar (4,7,9,10), vocals (9)
Roscoe Beck: bass (2,5,6)
Joe Bonamassa: electric guitar (1)
Jon Cleary: piano (3)
Robben Ford: electric guitar (2,5,6)
Brannen Temple: drums, percussion (2,5,6)

Discography:

1993: “Greg Koch & The Tone Controls”
1997: “Double The Gristle” – with “The Tone Controls” (2CD)
1998: “Defenestrator”
2001: “The Grip” (In his self-penned liner notes Koch described his guitaristic approach as) “Chet Hendrix meeting the Kings (BB, Albert and Freddie) at the first annual Zeppelin-Holdsworth Coffee Guzzlers Hoedown”
2003: “Radio free Gristle”
2004: “13x12”
2005: “Days in The South”
2006: “Fossil Poets” – Roger Powell featuring Greg Koch
2007: “Live! On The Radio” – with “Other Bad man”
2009: “Nation Sack” – with Malford Milligam
2010: “From the Attic” – “Greg Koch Trio”
2012: “Strats Got Your Tongue”
2013: “Play Well With Others” – with “Greg Koch Band”