Lou Dominguez is een singer-songwriter van Cubaanse afkomst uit Vienna, Virginia die in 2008 zijn eerste plaat “As Good As You Want” heeft uitgebracht onder de artiestennaam ‘Brother Lou’, gevolgd in 2010 door een tweede plaat “The Devil In Me”. Beide door John Jay Martyn geproduceerde albums werden destijds al door ondergetekende gerecenseerd en goed bevonden.

In de voorbije jaren kampte Lou Dominguez echter met een zogeheten ‘writer’s block’, een mooie naam voor een songschrijver waarvan de inspiratiebron helemaal opgedroogd lijkt te zijn. Heel wat van zijn vroegere liedjes waren politiek georiënteerd en vormden vaak een aanklacht tegen allerlei onrecht in de wereld.

Voor zijn eerste onder eigen naam uitgebrachte plaat “We The People” heeft Lou Dominguez zich opnieuw laten inspireren door de actualiteit van elke dag en door de gebeurtenissen in zijn thuisland Amerika, waar de eerste zwarte president er heeft voor gezorgd dat er heel wat hoop in de harten van de Amerikanen is gekomen. Tegelijkertijd is hij zich bewust van de haast onmogelijke taak voor Barack Obama om al die hoge en soms onrealistische verwachtingen tijdens zijn tot 8 jaar beperkte ambtstermijn in te lossen.

In openingsnummer “Citizens United” brengt hij dan ook meteen een protestlied tegen de PAC’s, de ‘Political Action Committees’ die als paddenstoelen uit de grond groeien om tegen alles en nog wat hun ongenoegen te uiten in plaats van positief tegenover veranderingen te staan. In “Cornelius Dupree” brengt hij het ongelooflijke verhaal van de gelijknamige onschuldig ter dood veroordeelde gevangene die pas 25 jaar na zijn arrestatie voor moord op basis van zijn onschuld bewijzend DNA-materiaal moest worden vrijgelaten.

In de song “Record Store” beschrijft Lou Dominguez hoe hij in zijn jeugdjaren de vele platenwinkels exploreerde op zoek naar zijn lievelingsmuziek op vinyl. Daarbij uit hij in dit lied zijn ongenoegen over het feit dat al die winkels nu werden gesloten omdat de muziekindustrie tegenwoordig enkel nog teert op de cd-verkoop via grote winkelketens en de muziek meer en meer in ‘mp3’-vorm wordt gekocht of zelfs ongestraft kan worden gekopieerd.

Nog zo’n aanklacht zit vervat in het liedje “Gun Country” waarin hij de Amerikaanse liberale wapenwetgeving op de korrel neemt naar aanleiding van de moordpartij die op 14 december 2012 plaatsvond in de school van Newtown, Connecticut en die in totaal 28 doden als tragische balans had. In “All The Way To Iraq” gaat het over zijn twee moeilijke missies als soldaat tijdens de oorlog in Irak en in “The Facebook Song” (zie video) brengt Lou Dominguez een cynisch en spottend verhaal over de dwaze strijd om zoveel mogelijk ‘Facebook’-vrienden trachten te verzamelen.

Dan vinden we met “Hey Jesus” (over het religieuze fanatisme van sommige zogeheten godsdienstige groeperingen) en “Tonight” (over de honger naar geld en macht in de politiek) twee songs terug op de tracklijst van “We The People” die ook al op zijn eerste ‘Brother Lou’-album “As Good As You Want” stonden. Waarom dat zo is wordt nergens verklaard en dus moeten we dit misschien gewoonweg onder de algemene noemer protestsongs klasseren, waarvan hij vindt dat ze op deze geëngageerde plaat “We The People” thuis horen.

Afsluiten doet Lou Dominguez met het alles relativerende “Weight Of The World” waarin hij stelt dat we ons eigenlijk niet alle problemen van de wereld persoonlijk hoeven aan te trekken. Daarmee geeft hij de luisteraar toch nog een geruststellende conclusie waardoor we de ogenschijnlijk zware songs op dit door veelvoudig ‘Grammy Award’-winnaar John Jennings (o.a. Mary Chapin Carpenter, Indigo Girls en John Gorka) geproduceerde album toch wat beter in het juiste perspectief kunnen plaatsen.

(valsam)