Bij het lezen van de ‘Wikipedia’-biografie van de Amerikaanse folkzanger en multi-instrumentalist John McCutcheon uit Smoke Rise, Georgia wordt je als neutrale lezer toch wel even stil. Deze 61-jarige muzikant heeft niet minder dan 36 albums op zijn palmares staan en bewijst met de titel van zijn debuutalbum “How Can I Keep From Singing” uit 1975 hoe profetisch die woorden toen wel waren.

Hij is een meester in het bespelen van het hakkebord (‘hammered dulcimer’ in het Engels), een soort citer en trapeziumvormig instrument waarover heel veel snaren zijn gespannen die met twee vilten hamertjes of met een klepel worden aangeslagen. Hij is een fervent aanhanger van de zogeheten ‘Appalachian Music’, oftewel de heel traditionele folkmuziek. Daarenboven legde hij zich specifiek toe op het maken van muziek die speciaal voor kinderen bedoeld was en zijn gewone platen worden gekenmerkt door hun sociale en politieke songteksten die zijn engagement extra in de verf zetten.

In de laatste 20 jaar evolueerde de muziek van deze zesvoudige ‘Grammy Award’-genomineerde John McCutcheon meer en meer in de richting van folk- en rockballads en dat blijkt vooral uit zijn meest recente albums “Sermon On The Mound” uit 2008, “Untold” uit 2009 en “Passage” uit 2010. Zo ook bij zijn 36e plaat “22 Days” waarvoor de inspiratie gevonden werd in de Balkanoorlog. Op 27 mei 1992 werden daar 22 onschuldige mensen gedood door een bomaanslag terwijl ze in de rij stonden voor brood aan een bakkerij in Sarajevo.

Twintig jaar later vormt deze gebeurtenis de aanleiding tot de songs op dit album, dat dan ook dient beschouwd te worden als een muzikale aanklacht tegen al het zinloze geweld in de wereld en de vreselijke moordpartijen die elke dag opnieuw zoveel gewone mensen en gezinnen treffen. In het openingsliedje “Forgotten” (zie ook video) zingt hij over het 16-jarige meisje Malala Yousafzai uit Pakistan dat op weg naar school door Talibankrijgers in het hoofd werd geschoten omdat ze opkwam voor het recht op onderwijs voor alle meisjes van haar land en de Moslimwereld.

Andere geëngageerde liedjes op dit album zijn het prachtige, door accordeon begeleide “Nothing Like You” over het actuele probleem van de immigratiestromen en “Tonight” dat over het verdriet van een voormalige mijnwerker gaat die zijn werk niet meer kan uitvoeren. Verder gaat het nummer “Fitzgerald” over de stichting van het gelijknamige stadje in de staat Georgia en “Orion’s Belt” over een Australische soldaat die in de eerste wereldoorlog naar het front trekt en zijn geliefde een laatste keer ontmoet onder de vele flikkerende lichtjes van het Orion-sterrenstelsel.

Verder zijn er ook doodgewone liedjes terug te vinden op het album “22 Days” via de song “Heaven’s Kitchen” over zijn voorliefde voor zuiders eten, het zeemanslied “Dry Land Fish” en dronkenmanslied “The Night That Dan Ryan Got Locked In The Pub”. Onze favoriete tracks op deze cd zijn echter “Of An Age” en “Morning” over ouder worden en het aandoenlijke liefdesliedje “She Sings” dat hij opdraagt aan zijn eigen vrouw.

Tot slot willen we ook nog even vermelden dat de legendarische gitarist Duane Eddy, fiddler Stuart Duncan, accordeonist Jeff Taylor, saxofonist Bobby Read en gitarist-pianist John Jennings voor een excellente instrumentale ondersteuning zorgen bij een aantal tracks op “22 Days”. Voor elk wat wils dus op deze 36e plaat van John McCutcheon, een man die blijkbaar elke dag een liedje schrijft zoals wij elke dag een ontbijt nemen: als vanzelfsprekend en toch heel belangrijk om de nieuwe dag door te komen.

(valsam)