“ THAT, is Rock N' Roll and THAT'S what I wanna do! I wanted to be THAT guy! "

Singer-songwriter / gitarist en frontman Harlis Sweetwater uit Huntington Beach, CA, is letterlijk en figuurlijk géén kleine jongen. Hij heeft al op het podium gestaan met hele ‘groten’ uit de muziekwereld als Jimmie Vaughan, “Everlast” (a.k.a. Whitey Ford, frontman van de rap band “House Of Pain”), Chris Shifflet (de gitarist van de “Foo Fighters”), “ZZ Top”, “Los Lobos”, Brian Setzer (zanger en frontman van de “Stray Cats”) en verder ook met R&B/Blues/soul legendes Etta James, James Cotton en Wilson Pickett, om er enkelen te noemen. Begin 2012 vormt Harlis Sweetwater een groep om terug te gaan naar de blues / soul muziek, waar zijn roots liggen. Hij contacteert drummer en streekgenoot Jimmy Sena en bassist Jason Holser, omdat ze beiden heel ervaren muzikanten zijn en goed in zijn stijl passen. De band treedt vaak op met een driekoppige blazerssectie, de "Voodoo Horns", die bestaat uit Geoff Yeaton (sax), Jed Thurkettle (trombone) en Ken Effrem Shaw (trompet).

Harlis krijgt al, vanaf zijn vijfde, via de lievelingsmuziek van zijn moeder (als ze zelf niet zong of piano speelde) Chuck Berry en Elvis Presley met de paplepel opgediend. Als hij zeven is, mag hij van zijn moeder het dubbele album “Greatest Hits Vol. 1” van Chuck Berry vasthouden. Als hij op het album de foto van Chuck Berry ziet, ziet hij het licht: Chuck Berry die in de spots staat en naar zijn gitaar kijkt, terwijl het zweet op zijn gezicht parelt… Harlis’ besluit ligt vast: “THAT, is Rock N' Roll and THAT'S what I wanna do! I wanted to be THAT guy!"

Harlis' eerste band aanvang jaren ’90 heet de “Barrelhouse O.C.”. Het is een soul band die vooral in de regio van LA optreedt. De line-up bestond uit een driekoppige blazerssectie, piano, 2 gitaren, bas en drum en Harlis’ zang. Ze brengen met de band drie albums en een EP uit. De band split in 2001. Na wat experimenteren in andere stijlen en genres, vormt Harlis in 2012 “The Harlis Sweetwater Band”.

Het debuutalbum “Lights Goin’ Down” van “The Harlis Sweetwater Band” kwam uit in het najaar van 2012. Als bassist speelt Chris Lou mee op dit album. Enkele extra gasten als Katina Morris (zang), Sasha Smith (Hammond B3) en Ray Booth (gitaar) vervolledigen de album line-up. De opnamen gebeurden in de ‘Ansylum Studios’ in (wat de artiest zelf noemt) ‘mojofonic stereo’. Over hun eerste album schreef ik toen op de Rootstime website in mijn review: “In Harlis’ debuut géén zoetgevooisde Californische West Coast blues, maar wel een mix van soul rock en briljante rauwe Delta blues. Een blues genre dat niet alleen o.w.v. zijn puurheid goed scoort, maar die je tot in de botten voelt. De blues van Sweetwater is soms harder en wordt in stijl nog door weinigen vooraf gegaan. Je mag terecht zeggen dat Sweetwater grip heeft op zijn songs en op de identiteit van de band. Voor de liefhebbers van blues rock met een ruw kantje, is dit een absolute aanrader, ondanks één opmerking die ik nog heb: met slechts zeven songs (34’), is dit debuut album véél te kort!” Ondertussen, twee jaren later is er al een nieuwe release: “Put It In Dirt” (met 11 tracks, goed voor 52 minuten muziek – wat zeker al langer is!). 

Album tracks: 1”Goin’ Up The Mountain” - 2”Anna Lee” - 3”Coolant Blues” - 4”Cornbread Blues” - 5”Don’t Keep Me Waiting” - 6”Can You Feel It Too” - 7”Can’t Make You Love Me” - 8”Crosstown Woman” - 9”Muddy Water” - 10”Evil Spirit” - 11”12th Street Lonesome Blues”

Al vanaf de opener van het album 1“Goin’ Up The Mountain”, zet Harlis zijn stempel. Hij begint even solo met alleen zang en akoestische slidegitaar, maar al snel valt de band in en volgt er pure energetische blues rock. Op track 2“Anna Lee” gaat het al wat minder hard. We krijgen een soulful gezongen nummer, waarin we voor het eerst de “Voodoo” blazers (Ken Shaw: trompet - Geoff Yeaton: sax & Jed Thurkettle: trombone) te horen krijgen. Het nummer begint traag en eindigt in Southern rock stijl, met heerlijke harmonieën. De overige songs op het album variëren tussen rockers (5“Don’t Keep Me Waiting”, 6”Can You Feel It Too” – harmonica blues rock & 7”Can’t Make You Love Me” - rock met Southern invloeden), pure blues (3“Coolant Blues” – met aardige mondharmonica tussenkomsten van Eric Von Herzen  & 4“Cornbread Blues” – een portie akoestische Delta blues met veel steel gitaar van Harlis), soul blues (8“Crosstown Woman” – de funky kant van de band) en zelfs wat melancholische country (11“12th Street Lonesome Blues” – de afsluiter van het album, met de lap steel gitaar van Gary Brandin). Blijven nog over: 9”Muddy Water”, een akoestisch nummer en singer-songwriter track, dat de stemkwaliteiten van Harlis etaleert en de langste track van het album 10”Evil Spirit”; dat piekt door de kijvende grooves van de harp van Eric Von Herzen, de gitaar solo’s van Harlis, de piano riffs van Sasha Smith en zijn niet stoppende boogie drive.

Harlis Sweetwater bevestigt met zijn tweede album “Put In Dirt” dat hij niet is blijven stil staan. De band heeft zijn identiteit behouden en brengt ons opnieuw een mix van soul / rock en briljante rauwe Delta blues. Harlis en zijn band brengen een blues genre, dat niet alleen o.w.v. zijn puurheid goed scoort, maar die je tot in de botten blijft voelen.

Eric Schuurmans

10 cd's te winnen! Wil je daar kans op maken, dan mail je ons gewoon even: je naam, je adres en de vermelding: HARLIS SWEETWATER BAND Binnen een aantal weken wordt uit alle inzendingen de gelukkigen getrokken. Wij hopen dat u massaal Rootstime hier zult mailen De winnaars worden per mail verwittigd.

https://itunes.apple.com/album/id869414292

Line-up:

Harlis Sweetwater: guitar, vocals
Jimmy Sena: drums
Jason Hasler: bass
& “The "Voodoo Horns": Ken Shaw: trumpet - Geoff Yeaton: sax & Jed Thurkettle: trombone
Special guests:
Eric Von Herzen: harmonica
Sasha Smith: piano, keyboards
Gary Brandin: pedal steel

Discography:

2012 : “Lights Going’ Down”
2014 : ”Put It in Dirt” – Produced by Harlis Sweetwater & Mike Troolines