Wat krijg je als je een volledig album creëert rond het toch wel universele thema ‘Liefde”? Michael Hardie waagde zich eraan en het resultaat valt nu te beluisteren op zijn album “Real”.
Hardie is een songwriter die in zijn songs voor al zijn Texas Roots laat doorsijpelen. Op zijn nieuwste album is dit niet anders en met wisselend succes weet hij het aangehaalde thema te vertalen naar diverse songs.

Eigenlijk begon het voor Hardie allemaal toen Wolfgang Doebling, de redacteur van het Duitse Rolling Stone Magazine zijn album “Houston Blues” hoorde in 1991. De man nodigde hem prompt uit naar Berlijn voor de B.I.D. Music Conference. Die eerste trip naar Europa was meteen de basis voor een craetieve periode van songwriting die hem uiteindelijk deed verhuizen naar Berlijn. Tiens, waar hebben we dat nog gehoord ?

Niet te vergeten uiteraard dat Michael begin jaren ’70 op 19 jarige leeftijd al geopend had voor giganten als Lightnin’ Hopkins en in de jaren ’80 voor ondermeer Buddy Guy en Junior Wells ! zijn nummers nam hij op met andere helden als Jesse Ed Davis ( John Lennon’s favoriete gitarist). Uit die periode dateert ook zijn samenwerking met Milton Hopkins, neef van Lightnin’ en later eigelijk de mentor van Hardie.

Maar nu “Real” dus waarop Hardie alle facetten van de liefde verkent en weergeeft op ondermeer het uitstekende titelnummer dat de plaat opent. Acht originele nummers met titels als “Please, Don’t Call It Love”, “You Hurt Me, Baby”, “A Love LIke Mine” zijn even veelzeggend als hij ze muzikaal weet te vertalen. Twee covers op de plaat, een zéér verdienstelijke versie van Neil Young’s “Heart Of Gold” en een al even knappe versie van Robert Johnson’s “Kind Hearted Woman Blues” vervolledigen de plaat.

Enkel het, nu toch zéér toepasselijke “War No More” laat een andere kant bewonderen van de man. Op dit nummer valt er trouwens inlevend achtergrondzang van Myla Hardie te beluisteren. Dat de man zelf een prima gitarist is valt niet alleen op dit nummer te bewonderen maar evenzeer op het Zydeco gekruide “Cajun Music Saved my Life Tonight”. Milton Hopkins is ook weer van de partij en ’s mans bluesgitaar werk op het eerbetoon aan Johnson is indrukwekkend.

“Real” is een zéér persoonlijke plaat geworden. Zelf zegt hij over het album: I Created This WorkFfor A Woman I Love Who Lives Across The Ocean On Another Continent. I Made This Record To Remind Her, Myself And Everyone Who Will lLsten That True Love Never Dies. Het is om het even, het is een genietbare plaat en dat is het voornaamste, toch?

Luc Meert