|
||||||||
Matt Woosey (°1984) werd geboren in de heuvels van Malvern, Worcestershire, in de Britse West Midlands. De muzikale carrière van Matt begon in Bristol erg vroeg, toen hij vijftien was. Het was in een auditie van een musical, waarin muziek gespeeld werd van de Ierse hardrockband “Thin Lizzy”. Iedereen kent deze groep en vooral de gitarist (“Still Got The Blues”) Garry Moore. De rol die men in de musical zocht en die Matt door veel zelfstudie onder de knie kreeg, was deze van de drummer van de band. Zijn Engels accent was toen geen pluspunt en past ook niet in de country blues rock muziek, die hij ondertussen al jaren brengt. Matt Woosey speelt akoestische gitaar en gebruikt een erg explosieve ‘pick’ stijl. Vergelijk het met het fingerpicken van de East Coast Blues gitaarstijl, die o.a. Little Joe McLerran op zijn album “FaceBook Blues” gebruikt; waarbij de muzikant een ploppend geluid maakt, door de snaren te plukken met duim (bas / ritme) en wijsvinger (hoge tonen / melodie). Vanwaar zijn interesse in de blues muziek? Het was niet de muziek van Led Zeppelin van zijn jeugdtijd waarmee hij opgroeide die hem boeide, maar wel de herkomst en de invloeden van deze metal blues sound. Hij wou deze muziek grondiger kennen en zelf gaan gebruiken. Door deze interesses belandde Matt bij de muziek van de Ierse blues rocker Rory Gallagher en van de Engelse gitarist en zanger John Martin. Rory Gallagher vormde in 1966 in Cork, samen met drummer Norman Demery en bassist Eric Ketteringham, de groep “Taste” en John Martin was bekend van zijn “Smiths” periode. Vrij jong leerde Matt ook gitaar spelen en schreef hij al wat songs voor plaatselijke groepjes als “Violet Iris” met Rob O’Neil en, waar hij de bassist Adji Shuib leerde kennen. Hier kon hij spelen en hier kon hij de nodige muzikale ervaring opdoen voor het eigen werk, later… Met deze basis werd hij, na een korte tijd solo te hebben opgetreden, uiteindelijk in 2011 zanger en gitarist van een trio “The Matt Woosey Band”. In 2008 debuteerde hij solo met het album “Old Smithy” en ondertussen bracht hij al acht solo studio albums uit. Matt Woosey’s recente (zijn achtste) studio album “Desiderato” is, gezien de omstandigheden, een bijzonder album. Matt werd ondertussen dertig, verhuisde naar een klein dorpje in Duitsland en zijn vrouw beviel onlangs van Marley, hun eerste kindje (wat zijn Duitse tak van de familie zeker zal “liken”); wat allemaal op zijn minst hectisch te noemen is. In de studio zat Matt samen met bassist Clive Deamer (Radiohead / Robert Plant), bassist Danny Thompson (John Martyn / Richard Thompson) en pianist Bruce O’Neil. Met het kiezen van deze bijzondere artiesten zet Matt een belangrijke nieuwe heel creatieve stap in zijn carrière. De inspiratie voor (de titel) “Desiderata” vond Matt in een gedicht van Max Ehrmann’s uit 1927 (dat op het toilet van zijn ouders hing en dat hij vak kon lezen…): You are a child of the universe, De opener ”Always Be The One” (opgefleurd met wat pedal steel gitaar) geeft ons een beeld van Matt’s dualiteit, in een weemoedige liefdesverklaring aan zijn geliefde. Uit zijn éérste album heeft Matt ”Million Miles” opgevist. Het is een nummer, dat maar weinig gekend is, omdat de CD in eigen beheer uitgebracht is en beperkt (lees via enkel late tooghangers) verkocht werd. De gelukkige bezitters zullen Matt’s gitaar solo op het einde en zijn vocale harmonieën zeker herinneren. ”Who Do You Love?” staaft dan weer Matt’s “pluktechniek” als hij akoestisch speelt. Wat hierna volgt is een totaal andere Matt Woosey. ”Mystified” is een intrigerende song op klassieke gitaar, die je interesses aanwakkert. Het meest poëtische nummer en het nummer, dat het meest (en het langst) aanleunt bij zijn inspirator Ehrmann (die het heeft over de waarden in het leven), is ”Lighthouse”. In ”One Love” is de songwriting ook erg belangrijk. Het had wel een statement kunnen zijn: “If all you ever do is follow those in front of you, you’ll be living a lie…” Na nog meer raad in ”You And Me” als“celebrate your lover, tell her you love her…”, is er de reguliere afsluiter ”Lovin’ Me Ain’t Easy”, voor mij zo wat de sterkste ballade van het album. Begeleid door Bruce O’Neill op piano denkt Matt terug aan de voorbije dingen: “Loving me ain’t easy!... I made you cry a thousand times…”. Matt Woods is op de eerste plaats een roots muzikant en dat bewijst hij met “Desiderata” opnieuw. Woods zoekt zijn weg in nieuwe stijlen, die de veranderingen in bepaalde fasen in zijn leven volgen. Met “Desiderato” kijkt hij naar de toekomst, neemt hij ons mee op reis. Het is een erg interessante reis, die ik iedereen adviseer zeker te doen! Voor zijn ‘Desiderato Tour’ die Matt Woosey momenteel (enkel) in de UK doet, zal hij vergezeld zijn door bassist John Parker. “My music has to be creative and artistic. It has to keep pushing things forward. Eric Schuurmans
Album track list: Side 1: 1”Always Be The One” - 2”Million Miles” - 3”Who Do You Love?” - 4”Mystified” - Side 2: - 5”Lighthouse” - 6”One Love” - 7”You And Me” - 8”Lovin’ Me Ain’t Easy”- Bonus Tracks: 9”Lighthouse (demo)” - 10”You And Me (demo)” - 11”One Love (demo)” – Words & Music by Matt Woosey – Produced by Tony Hobden Album Line-up: Discography Matt Woosey: |
||||||||
|
||||||||