|
||||||||
“ Three blues giants, reinterpreting obscure and classic songs… “ Vaak ontstaan uit “samenwerkingen” mooie dingen. Wanneer muzikanten de handen in elkaar slaan krijg je dikwijls die “extra’s”, die je van solo artiesten niet krijgt. Grammy winnaar en gitarist Joe Louis Walker, pianist Bruce Katz & de Britse “next-generation” blues harpist Giles Robson, de artiesten waar ik het hier verder over ga hebben, doen dit op ‘Journeys to the Heart of the Blues’ volledig akoestisch en op hun wijze, rondtrekkend in de wereld van de traditionele blues. Het idee groeide in 2016 na een jam van Walker en Robson, tijdens een festival in Nederland. Van het trio is de bijna zeventigjarige Joe Louis Walker als oudste. Singer-songwriter, gitarist Joe Louis Walker groeide in San Francisco op in een muzikaal gezin. Al jong leerde Joe gitaar spelen en rond zijn zestiende stond hij al op een podium in SF en werd hij de huisgitarist in The Matrix, waar beroemdheden als Lightnin’ Hopkins, Jimi Hendrix en Thelonious Monk optraden. In 1968 ontmoette hij Joe Michael “Mike” Bloomfield (1943-1981), met wie hij bevriend geraakte. Door Bloomfield werd Walker’s stijl meer rock getint. Van 1975 tot 1985 trad Walker nog enkel op als gospel zanger van The Spiritual Corinthians. In 1986 kiest Walker met de Boss Talkers opnieuw voor de blues en brengt hij zijn debuut ‘Cold Is The Night’ uit. Tussen 1988 en 2009 bracht Walker drieëntwintig albums uit en tourde hij wereldwijd. In 2012 tekent hij bij Alligator Records en brengt hij ‘Hellfire’ uit. Walker kreeg een Grammy, meerdere Blues Music Awards en is lid van de Blues Hall Of Fame. Achter de piano zit een tweede veteraan Bruce Katz. Als kind speelde Bruce al piano vanaf zijn vijfde. Na zijn studies aan het Berklee College of Music, speelde hij, in het begin van zijn muzikale carrière, piano en bas in verschillende bands in Baltimore. Hij is zich later in Boston gaan concentreren op piano en Hammond orgel en vooral op blues en jazz muziek. Door omstandigheden kon Katz als bassist spelen in de band van Big Mama Thornton. Dit doet hem definitief kiezen voor de blues. Hierna speelt hij met Barrence Whitfield & the Savages, met wie hij in Europa en de States tourt. Katz blijft piano en orgel spelen en schrijft ook nummers voor o.a. Ronnie Earl & the Broadcasters. Hij is daarom als gast of sessie muzikant te horen op albums van meerdere collega artiesten. Daarnaast is Katz ook bezig met zijn eigen band, met wij hij tourt en opneemt voor het Sledgehammer Blues (ex-AudioQuest Music) label. In 1997 verlaat hij de Broadcasters van Ronnie Earl, om zich meer te concentreren op zijn Bruce Katz Band. Met hen tourt hij en brengt hij zeven albums uit. Tussendoor werkt hij ook nog samen met o.a. Delbert McClinton, Duke Robillard, Joe Louis Walker, Debbie Davies, David "Fathead" Newman en John Hammond. Tussen 2007 en 2013 maakt Katz regelmatig deel uit van de Gregg Allman & Friends, In 2011 speelt hij met de Delbert McClinton’s Band, het John Hammond Quartet en de Jaimoe's Jasssz Band. Vanaf 2014 tourt Katz vooral met zijn eigen band. In 2014 brengt Katz het album ‘Homecoming’ uit, met als gasten John Hammond, Randy Ciarlante, Jimmy Bennett, Marty Ballou en Peter Bennett. Als mondharmonicavirtuozen als Sugar Blue en Paul Jones je omschrijven als één van de grootste bluesharmonicaspelers, dan weet je het wel. Giles Robson behoort tot het kruim van de huidige bluesgeneratie. Uiteraard heeft hij goed en veel geluisterd naar mentors als Little Walter en James Cotton, maar toch is hij er ondertussen in geslaagd om een eigen stijl te ontwikkelen. Giles Robson is geen imitator, hij schrijft zijn gehele oeuvre zelf. In 2016 debuteerde hij met ‘For Those Who Needs The Blues’. Op ‘Journeys to the Heart of the Blues’ staan elf zorgvuldig uitgekozen “stripped-down” versies van onvervalste, zeldzame en klassieke blues nummers en een nieuw geschreven instrumental (“G & J Boogie”). Voor de distributie buiten Europa zorgt i.s.m. Munich Records, het eerste blues label in de wereld, Chicago’s legendarische Alligator Records. Het trio graaft diep in oeuvre van o.a. Sonny Boy “Rice Miller” Williamson, Jazz Gillum, Blind Willie McTell, Smiley Lewis, Papa Lightfood, Albert “Sonnyland Slim” Luandrew, Robert “Washboard Sam”, Roosevelt Sykes Brown and Big Maceo Merriwather. De trein die hoor je letterlijk stoppen op Papa Lightfoots “Mean Old Train” en op ”It's You, Baby”,kan Walker vocaal eens goed uithalen. ”I'm A Lonely Man” van Sonny Boy "Rice Miller" Williamson is wat men noemt een slow blues à la lettre, met Giles Robson en een onopvallende Bruce Katz in de hoofdrollen. ”You Got To Run Me Down” van Robert "Washboard Sam" Brown is een boogiewoogie en Roosevelt Sykes’ ”Feel Like Blowin' My Horn” rustige piano blues, hier uiteraard geleid door Katz. Van Big Maceo Merriwather volgen er dan ”Poor Kelly Blues” en ”Chicago Breakdown”, met in het laatste nummer opnieuw Katz als top entertainer. Van Son Bonds volgt er dan, met veel harmonica groove, ”Hard Pill To Swallow” en om af te sluiten, van trompettist en componist Dave Bartholomew, ”Real Gone Lover”. “ Joe Louis Walker, Bruce Katz & Gilses Robson chose for their album ‘Journeys to the Heart of the Blues’ songs of old masters, but the recordings are fresh and lively. Walker's vocals and guitar have never sounded so soulful. Katz's virtuoso piano playing adds texture and depth, while Robson's harmonica lifts the music to even greater heights. 'Journeys to the Heart of the Blues' is indeed blues from the heart of three top musicians… “ - www.rootstime.be Eric Schuurmans
Album track list: Album line-up: Discography JOE LOUIS WALKER, BRUCE KATZ & GILES ROBSON:
|
||||||||
|
||||||||
 (2).jpg)
.jpg)
