|
||||||||
“ If the Blues was money, I'd be the richest man in town... “ Mr. Wob, Mr. Who?... zullen er zeker zich afvragen. MR. Wob and the Canes is een Venetiaans trio. Zoals vaak, met jonge formaties, kende de line-up sinds 2012 wat grillen. Voor hun derde album ‘Not Your Negro’ dat ze in februari uitbrachten, vinden we Andrea “MR. Wob” Facchin op zang, gitaar en banjo, Alessandro “Kowalski” Di Vacri op gitaar & Giovanni “Sugo” Natoli op wasbord en drums. Als gasten een voormalig lid van de groep, Alejandro Garcia Hernandez op percussie en ook een zanger, Michela Scabin. “Their blues became voodoo, dancing…” Door het versmelten van de verschillende muzikale achtergronden van de drie (jazz, auteursmuziek, folk) met de basisregels van de blues, wordt door de drang naar meer creativiteit, hun blues voodoo, dansen, de geur van Afrika, liedjes van vrijheid en armoede. Ze probeerden als toen nog jong trio te “herstellen” wat Afrikaans, Haïtiaans, mysterieus en buiten de lijn was. ‘Not Your Negro’ is -na ‘The Ghost of Time’ (2015) en ‘Invitation to the Gathering’ (2014)- het derde studio album van MR. Wob & the Canes. Het is de synthese van een lange weg die eraan voorafging en die de band ertoe bracht, de tribale kleuren van Afrika en de muzikale roots die diep in de Amerikaanse muziek zitten, dichter bij elkaar te brengen in tien songs. “Voodoo Roots Stew…” Het avontuur, dat in 2012 begon en na jaren van experimenteren en onderzoek eindigde in een heel bijzonder genre (stoofpotje), genaamd voodoo roots stew: “een muziek die oude stilistische kenmerken van volksstammen combineert met de roots van vooroorlogse blues, de scherpzinnigheid van de folk, de sfeer van jazz uit de jaren twintig, de energieke kracht van rock en de percussieve bewegingen van Latijns-Amerika…”. De maaltijd is klaar en het is nu tijd om aan te schuiven en te genieten van een portie uit de stoofpot. ‘Not Your Negro’ opent na de worksong-achtige intro met “Old Ford Car Blues”, een ode aan een oude Ford die, vol muziekinstrumenten (een pedaal van een kickdrum, een klokkenspel, een oude gitaar), visnetten, houten kisten en meer, nooit iemand in de steek liet. De oude Ford staat altijd, klaar om de bende te depanneren tijdens stormachtige nachten, om passagiers te verwelkomen met rokerige hoest en om te luisteren naar de songs van deze nieuwe release. Bevroren winters of hete zomers, oneffen asfalt of modderige wegen, vrees nooit: de enige die nog steeds volledig te vertrouwen is, is de oude gehavende Ford. Nog één ronde, nog één race! ## “Blues Pt. 1” is een geagiteerd en gedreven nummer dat de veelzijdigheid van de blues en de alomtegenwoordigheid probeert te beschrijven. Er wordt de vergelijking gemaakt met de levensloop van een sterke grote man, die doorheen obscure straten liep, die met gevouwen benen ergens op een hoek zat en wiens blije grijns iedereen aan het lachen bracht. Met hem spot je niet, hij weet immers wanneer het mis kan gaan. Het is zwart, rood, wit en brutaal, niet eenzaam, niet blij, “it’s nothing but the blues”. Ze danst, zwaait met een ratel, ze huilt windwaarts terwijl eksters rond haar hoofd vliegen. Ze is gracieus, mooi en sexy, maar ook een heks en schelm, “she’s nothing but the blues”. “En nu zit ik op de rand van een enorme vlakke rots en de golven roepen me. Ik wil deze heldere zee niet bevuilen. Het is mijn moeder, het is mijn vader, het is ook mijn geliefde. Het is mijn huis, het is mijn dood, het is niets anders dan de Blues…”. Er zit veel somberheid in het nummer waarin climax bereikt wordt als de percussie stopt en de gitaren het overnemen. Het is een opeenstapeling van personages, gezichten, objecten, gevoelens en woorden die in zichzelf verstrikt raken en bij elke stap struikelen, hijgend en rollend om je te overweldigen. ## “Not Your Negro” opent met de doffe schelle slagen van een rouwklok. Met de titelsong wil MR. Wob ons shockeren, wakker schudden met een resem prangende vragen doorheen de Amerikaanse geschiedenis, stoffige katoenplantages en rokende fabrieken. Verwoord in donkere refreinen en met sterke beelden. Moet de geschiedenis teruggedraaid worden, moeten we terug naar de slavernij toen alles afgenomen werd? Moet mijn zuster opnieuw meid worden, moeten we opnieuw in de fabrieken gaan werken en met bakstenen sleuren? Neen, “I’m not your negro, I’m not that kind of negro, I’m not your negro by me you’ll be only bludgeoned…”. ## “No Man’s Land” is het verhaal van een gestoorde samenleving. Het verhaal van de hardwerkende man en de ongelukkige die zijn verleden wegdrinkt, in een land dat van niemand is. Bezwete mannen met brede schouders om oude gewoontes te kunnen weerstaan, in een land waarin iedereen zijn rol heeft, maar geen rechten hebben of verlossing vinden. “Als je uit het zuiden, westen of oosten komt en je bent een migrant, ben je gewoon onzin en er staat altijd een goedgeklede en hongerige wolf klaar om je vlees te verslinden…”. “No Man’s Land” is een slepende ballade van pijn, verlangen, menselijke corruptie en hebzucht, waarin bij een God die niet bestaat gesmeekt wordt om genade. Er ontbreekt de vriendelijke uitgestrekte helpende hand, er staat een wapenstok klaar om hoofden te splijten en een al triest en berustend geluid te verpletteren. ## Met “Canadian Girl” belanden we met MR. Wob in Sligo, de hoofdstad van het gelijknamige graafschap, in het noordwesten van Ierland. “Sligeach” betekent plaats der schelpen, naar de grote hoeveelheid schelpen die worden afgezet door de rivier Garavogue. Een hevige regenbui, beslijkte broek en schoenen en zijn natte gitaarkoffer zetten hem aan om naar Galway te gaan en de doorweekte blues van Sligo achter te laten. So far, so wet… totdat er in een visioen een roodharig Canadees meisje in een lange witte verschijnt en alles verandert. Ze neemt hem mee naar een warm huis, waar het gezellig is. Als hij aan haar vraagt om mee te gaan naar de Swagman bar waar hij moet optreden, zegt ze dat ze de bus naar Dublin moet nemen. Het nummer begint rustig maar naargelang de sfeer verandert en de verlangens groter worden, geraakt het geluid vol statische elektriciteit. Als na het optreden de pint Guinness leeg is en het tijd is om slapen te gaan, droomt hij ’s nachts nog verder van de mooie Canadese. ## “Baraldi’s Blues” is een eerbetoon aan het personage van de Italiaanse clown Baraldi, die beroemd gemaakt werd door Fabio De Luigi in het tv-programma “Mai Dire Gol”. Het nummer begint weemoedig met een verhaal dat gekenmerkt wordt door een diepe zang. “Mensen kijken me aan, mensen kijken me zo nieuwsgierig aan...” zingt Wob, terwijl hij langs de oever van de modderige rivier loopt. De clown is, net als de melodie, verdrietig en balanceert tussen melancholie en nieuwsgierigheid, tragedie en ironie. In de finale krijgen we nog wat uitbundige uit het Zuiden van de Laars over ons heen. ## “Big Road Blues” is de enige cover op het album. Het is een Tommy Johnson nummer. Tommy was een Amerikaanse zanger en gitarist uit Mississippi die opnames maakte aan het eind van de jaren 1920. Hij was een van de pioniers van de delta blues en stond bekend om zijn heldere falsetstem en subtiele gitaarspel. Zijn nummer “Cool Drink of Water” werd later door Howlin' Wolf bewerkt tot “I Asked for Water (She Gave Me Gasoline)”. Zijn broers LeDell Johnson en Major (of Mager) Johnson waren ook blues muzikanten. Tommy Johnson was géén familie van Robert Johnson. Het trio verjongt het nummer door gitaar te koppelen aan passende percussie. Dadelijk volle gas en dansen op de houten kromme vloer mag! ## “Elegba Too” is een eerbetoon aan de goddelijkheid Papa Legba. Deze god is een mannelijke godheid uit de Caraïbische vodou (in het Engels voodoo). Hij wordt vooral aanbeden in Haïti. Hij treedt op als medium tussen de mensheid en de Loa, de spirituele wereld. Als tijdens een seance van zijn diensten gebruik wordt gemaakt, dan wordt hij altijd aan het begin én aan het eind aanbeden. Hij is immers degene die de deur naar het hiernamaals opent en deze ook weer sluit. Papa Legba wordt meestal afgebeeld met hoornen en een erectie. Het nummer is brede beschermende omhelzing die de luisteraar geruststelt: “We zijn de vissen in de zee, de vogels die je niet vindt, de hagedissen op de muren, de muizen in de grond. We zijn de schaduwen en spoken. Wij zijn kinderen die een bal spelen, wij zijn de vrijheid die je verloren hebt. En als je ons niet ziet, zijn we het blad en de steen. Stop met huilen en piekeren, je bent nooit alleen…”. Afrika zit in iedere noot van dit nummer en brengt de luisteraar dichter bij de kleuren van voodoo en de geluiden van Latijns-Amerika. ## “Dance of the Happy Liar Skull”: “Canes, Canes, Canes, Canes, Canes! Je moet snel zijn, alsof je te laat bent voor school. Spring in de auto, de jongens wachten!...”. De band leveren hier een geluid af dat ritmisch en inherent is aan Afrika. Dans en geniet mee van hun pot Voodoo Roots Stew, die op het podium te pruttelen staat. ## “Down In This Hole” is de langste track (11:19) op het album. Het is ook zowat de traagste track met een gitaar die zichzelf het tempo oplegt. “Beneden in dit gat zijn ze allemaal wild om de wereld te redden en ik heb het groot genoegen naar al deze goede mensen te kijken die ernaar streven, geld uitgeven en goed spreken...”. Het is een lang pleidooi over degenen die zich op hun eigen manier inzetten voor de nieuwe vormen van slavernij, gevormd en aangepast aan de geavanceerde levensstijl van de holbewoner in de eenentwintigste eeuw. “Ik wil niet dat iemand me de waarheid vertelt. Ik wil niet dat iemand komt, laat me hier achter, in dit gat. Ik zal de wonden van mijn weerloze mensen genezen en ondergronds werken om jullie allemaal te bedriegen, goede mensen…”. Het is meer dan elf minuten lang gebalde woede en hulpeloosheid, die de ongunstige vooruitgang en inherente slechte gewoonten samenvatten. Mr. Wob & The Canes maken van hun derde album ‘Not Your Negro’ letterlijk een erg apetijtelijk en geweldig gevarieerd stoofpotje Voodoo Roots Stew. De nummers voeren je terug in de geschiedenis, zijn daarbij relevant voor het heden en, ver over de internationale grenzen. Dan zit je in Afrika, dan in een Ierse pub en nog later in Noord-Amerika. Dat dit door drie mannen, die vaak ronddobberen op de kanalen in Venetië gebracht wordt, is een unicum en een bewijs van grote klasse. ‘Not Your Negro’ was een aangename kennismaking met MR. Wob & the Canes. “ Sig. Wob & The Canes fanno letteralmente il loro terzo album "Not Your Negro" uno stufato molto appetitoso e vario Voodoo Roots Stew. Le canzoni ti riportano indietro nella storia, sono rilevanti per il presente e ben oltre i confini internazionali. Poi sei in Africa, poi in un pub irlandese e poi in Nord America. Che questo sia portato da tre uomini, che spesso fluttuano sui canali di Venezia, è unico e testimonia di grande classe. "Not Your Negro" è stata una piacevole introduzione a MR. Wob & the Canes. “ (ESC per Rootstime.be) Eric Schuurmans
Album track list: Album line-up: Discography MR. Wob & the Canes:
|
||||||||
|
||||||||
 (2).jpg)
.jpg)
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
