In het hele Middenwesten van de VS -de regio in het noorden met grote en belangrijke steden zoals Chicago, Detroit, Milwaukee, Cleveland, Minneapolis en Saint-Louis- entertaint zanger/componist Paul Bonn al meer dan 50 jaar het muziek lievend publiek. The Bluesmen, de band van deze veteraan, met John Higgerson op leadgitaar, Sharon Foehner op bas en Derek Bonn op drums, bestaat uit een aantal van de beste spelers uit de omgeving van St. Louis, met tientallen jaren ervaring op het gebied van optredens over de hele wereld. Hun songbook omvat traditionele blues, soul, R&B en Lousiana klassiekers en originelen.

The House of Blue Lights was de naam die werd gegeven aan een huis -voor velen een spookachtige plaats- in het uiterste noordoosten van Indianapolis. Het was het hele jaar door versierd met blauwe kerstverlichting en was eigenlijk de thuisbasis van de excentrieke miljonair Skiles Edward Test uit Indianapolis. Volgens de plaatselijke folklore werd de overleden vrouw van Skiles gebalsemd in een glazen kist in het huis, omringd door de griezelige blauwe lichten. ‘The House of Blue Lights’ is ook de naam van een r&b-album uit 1969 (Atlantic) van de soulartiest Don Covay & de Jefferson Lemon Blues Band. 

 “Gene Taylor (1952-2021) was an American pianist best known for his boogie woogie style. Over a career spanning more than 50 years he accompanied many great musicians, produced several solo albums and was briefly part of Canned Heat…“ (a small tribute to a little Belgian)

Na de succesvolle release van '50 Years' (2017), verscheen recent ‘Paul Bonn @ the House of Blue Lights’. Ondanks dat het album is opgenomen in de The House of Blue Lights studio in St. Louis/MO, heeft het album een duidelijk Texaans randje, waar de muzikanten die er toen in de studio bij waren, zeker enig debet aan hebben. In de ritmesectie zaten Sal Ruelas op bas en drummer Derek Bonn (die ook verantwoordelijk was voor het opnemen en mixen van het album). Chris Ruest op gitaar, die een van de meest gerespecteerde gitaristen in Austin/TX is, was de gitarist van dienst én “last but not least”, de vijfde man -hij heeft daar waarschijnlijk een van zijn laatste publieke optredens gedaan- de ongenaakbare Gene Taylor, die ook vele jaren in Austin woonde, toen hij (van 1993 tot 2006) 13 jaar pianist van de Fabulous Thunderbirds was. Zijn solo op “Katy” -een van de nummers die de band schreef- zegt genoeg over zijn klasse, maar op de overweldigende instrumentale jump blues “Jump and Boogie” is Gene op zijn best als hij met verve, vuur en een grote dosis humor speelt. Taylor en Ruest speelden jarenlang samen in verschillende ensembles, en de klassieke jump blues en Gulf Coast-gitaartonen van Ruest passen perfect bij de nummers en de stem van Bonn, wat echt diepte aan het geluid bijdraagt.

Wat meer over de gasten. Dat waren RJ Misho, hij is op de Jimmy Reed’s klassieker "Bright Lights, Big City" op harmonica te horen, Mike Buck & Eve Monsees. Zij zijn op vier nummers op drums en gitaar te horen, saxofonisten Frank Bauer & Ian Buschmann en Alice Monroe als backing zangeres.

Op de tracklist staan drie originele nummers en zeven bekende covers, die slechts 34 minuten van je tijd vragen. Met het gekende “Blue Monday”, een typisch Dave Bartholomew nummer, opent het album relaxt, om daarna terug te gaan naar 1951 voor een Jackie Brenston rocker “Rocket 88”, waarin Gene al direct al op de eerste rij zit en Ruest er met zijn solo demonstreert, hoe je aan een nummer iets moois toevoegt, zonder het te breken. Met Monsees op gitaar en Buck achter de drums volgt er eerst “I Can Tell”. Velen kennen Mike Buck nog als drummer van de T-Birds en hun knappe versie van de Lazy Lester-klassieker uit 1980. Later doen Buck en Monsees ook nog “Sugar Coated Love”, een shuffle van J.D. Miller en de afsluiter “Boogie Woogie Country Girl” samen. Er blijven dan van de 34 minuten nog het rustige, bluesy “I Just Got to Know” van J. McCracklin en de originele shuffle “I’m Sorry Baby” over. Bedankt Gene, voor al dit moois!!

Luisteren naar ‘Paul Bonn @ The House of Blues Lights’ -met de ogen toe en het juiste drankje- is alsof je in een rokerige club zit, terwijl een geoliede bluesband klassieke blues nummers speelt en je in de ban houdt door hun vakmanschap en emotioneel kunnen. Sterk aanbevolen.

“Listening to 'Paul Bonn @ The House of Blues Lights' -with your eyes closed and sipping the right drink- is like sitting in a smoky club, while a well-oiled blues band plays classic blues songs and captivates you with their technical and emotional craftsmanship. And, thanks Gene, for all this beauty!…“ (ESC for Rootstime.be)

Eric Schuurmans

Album track list: 01. Blue Monday [D. Bartholomew] – 02. Rocket 88 [J. Brenston] – 03. I Can Tell [S. Smich, E. McDaniel] – 04. Katy [w/C. Ruest, G. Taylor, D. Bonn] – 05. Jump and Boogie (instrumental) [G. Taylor, C. Ruest, D. Bonn] – 06. Bright Lights Big City [J. Reed] – 07. Sugar Coated Love [J.D. Miller] – 08. I Just Got to Know [J. McCracklin] – 09. I’m Sorry Baby [w/C. Ruest, G. Taylor, D. Bonn] – 10. Boogie Woogie Country Girl [D. Pomus, R. Ashby] / Music/Lyrics by: Paul Bonn (4,9), or as [noted] © 2020 | Album credits: Paul Bonn: vocs / Chris Ruest: guitar / Gene Taylor: keys / Sal Ruelas: bass / Derek Bonn: drums / & Guests: RJ Misho: harmonica (6) / Mike Buck: drums (3,6,7,10) / Eve Monsees: gitaar (3,6,7,10) / Frank Bauer: tenor sax, Ian Buschmann: baritone & tenor sax / Alice Monroe: b-vocs

Discography PAUL BONN (& THE BLUESMEN): Paul Bonn @ the House of Blue Lights, w/the Bluesmen [2020] | 50 Years [2016] | St. Louis Blues Society Presents 16 in 16 (3rd annual compilation of 16 bands, performing in St. Louis in 2016) - #11: “Stop the Killing” [2016] | Live @ Hammerstone’s, by The Bar Room Troubadours [2011] | Los Carnales (C/S) [2008] | Aints That Da Truth, by Shakey Ground [2006] | Shakey Ground [2004] | 2nd Annual Baby Blues Showcase, w/Shakey Ground [2003] |