ARCHIEF

JANUARI 2007 - FEBRUARI 2007 - MAART 2007 - APRIL 2007 - MEI 2007

JIMMY HALL & THE MUSCLE SHOALS RHYTHM COLLECTIVE - BUILD YOUR OWN FIRE

KAZ MURPHY - HOME FOR MISFITS

LASLO CAMEO - 2ND AVENUE SERENADE

MIKE GOUDREAU BAND - THE GRASS AIN'T GREENER

JAAP BOOTS - AFKUIL

HALF KNOTS - COLOR THEM BLUE

L.A. JONES & THE BLUES MESSENGERS - LITTLE ALBERT - BIRTHDAY SUIT

AINARA LeGARDON - EACH DAY A LIE - IN THE MIRROR

MEL DUNE - SAME

VARIOUS ARTISTS - HOT RODDERS CHOICE

JIMMY HALL & THE MUSCLE SHOALS RHYTHM COLLECTIVE
BUILD YOUR OWN FIRE
Website: www.myspace.com
Label: Music-avenue
www.music-avenue.net
VIDEO 1
VIDEO 2

Vandaag ben ik een gelukkig man, niet alleen is er eindelijk een nieuwe cd van één van mijn favoriete zangers, Jimmy Hall, maar ook is deze cd een hommage aan één van mijn favoriete songschrijvers, spijtig genoeg te vroeg overleden, namelijk Eddie Hinton. En alsof dat nog niet genoeg is zorgen mijn favoriete studiomuzikanten, bekend als "The Muscle Shoals Rhythm Collective" voor de begeleiding. Drie vliegen in één klap, of hoe noemt men dat. En wat een plaat! Zonder twijfel durf ik zeggen dat dit de beste cd is die ik tot nu toe bij Rootstime heb mogen bespreken. Nu is zoiets natuurlijk persoonlijk, maar wie bij deze kwaliteit als rootsliefhebber bedenkingen in negatieve zin kan uiten, heeft volgens mij geen oren aan zijn hoofd. Zoals gezegd is the Muscle Shoals Collective een stel muzikanten, zo professioneel dat ze elk tot de besten in hun genre behoren, luister maar naar Greg Martin (Kentucky Headhunters), die op slide klinkt als Warren Haynes in topvorm, en dat wil wat zeggen, bassist David Hood (ex Traffic en vast lid van Muscle Shoals band) behoeft geen introductie of Delbert McClinton als backing vocalist, kan het nog beter? Nu was Eddie Hinton ook lid van de Muscle Shoals familie en zijn enkele van deze muzikanten zijn beste vrienden geweest en speelden zij op de originele opnames van deze songs, toen Eddie ze zelf opnam, ook mee. Eddie Hinton werd wel eens de witte Otis Redding genoemd, en terecht, want geen blanke kon soulnummers schrijven als hij. Nu was hij een zanger met een aparte stem, maar geen echte perfecte vocalist, en dit is Jimmy Hall wel, zodat we eindelijk de nummers horen in de opperbeste vorm. Songs als "I Found A True Love" of het van Percy Sledge bekende "Cover Me" twee versies zelfs van de supersong "Salty". Erg mooi is ook "Coming After You" in een bluesy "Duane Allman style" slide versie, net als "Poor Old Me" waar het Allman Brothers geluid (uit de Fillmore East periode) ook volop aanwezig is, maar ja we zijn tenslotte ook in Alabama. Ja, deze zanger van de vroegere "Wet Willie" heeft 't nog steeds niet verleerd. Als extraatje, een interview met David Hood over Eddie Hinton waarin hij de tragische story van een groot artiest vertelt die heel groot had kunnen worden, maar ten onder ging aan drugs zoals zovelen. Hij stierf in zijn bad, verdrinking was de officiele versie. Gelukkig liet hij ons deze mooie collectie songs na. Absolute aanrader, en momenteel nummer één op mijn jaarlijstje.
(RON)

KAZ MURPHY
HOME FOR MISFITS
Website : www.kazmurphy.com
www.myspace.com
Label : Eigen Beheer
Info: kaz@kazmurphy.com
cdbaby.com

Rich McCulley ... Rich McCulley ... De naam deed een belletje rinkelen en inderdaad de singer/songwriter die momenteel in Los Angeles zijn vaste honk heeft mocht in Augustus 2005 nog rekenen op vier sterren van ondergetekende voor zijn schitterend album "Far From My Angel" en trekt nu de aandacht als guest artist (guitars, mandolin,harmonica) en producer voor het album "Home For Misfits" van de mij volledig onbekende Kaz Murphy. Bij nader inzien en beluisteren bleek er nog 'goed volk' van de partij te zijn bij de opnames ... Ondermeer Amy Farris, Duane Jarvis, Kip Boardman, John Mc Duffie behoren blijkbaar tot de vriendenkring van Kaz Murphy die alhoewel geboren in South Jersey/Philly via Seattle in Los Angeles zijn roots/rock stekkie vond. Kaz Murphy blijkt echter geen groentje te zijn in het singer/songwriterswereldje want de dubbelganger van Elvis Costello liet precies tien jaren geleden voor het eerst (solo) van zich horen met het album "One Happy Camper" en kwam in 2003 opnieuw te voorschijn met de opvolger "Devil in the Barn". Ondertussen handhaven Murphy en vrouwtje Jacqueline Grad (keyboards, violin, accordion, vocals) trouwtjes het gezegde "Samen uit samen thuis" en zijn door de jaren heen erg bekende gezichten geworden in Italie, Wenen, Parijs en zelfs ons eigenste Brussel. Vriend-des-huizes Rich McCulley, trouwe viervoeter "Virgil" (die een plaatsje kreeg toegewezen op de inlay) en longtime drummer Brian Young (Fountains of Wayne), Jon Skibic (guitars & vocals), Michael Sullivan (bass) slaagden erin met de boven vermelde "guests" onze vriend Kaz Murpy zijn ding te laten doen. Elf zelfgepende story's die veel verder reiken dan de middelmaat en Kaz deinst er niet voor terug om niet - voor - de - hand - liggende - thema's als the Koreatown section of Los Angeles ("Below of the Skin"), the wild daughter of a Bible - thumping preacher ("Brimstone Daddy"), the war in Iraq "(Killin' Wheel") voor de leeuwen te gooien. De folk invloeden van the sixties & seventies weerspiegelen zich nog steeds in zijn huidige werk ... de opener "Hardly Think About That" is alleszeggend en zweeft in een nostalgisch Dylan sfeertje. Het ontroerende verhaaltje van de jeugdliefde die na een ongelukkig huwelijk terug in de armen wordt gesloten ("Waiting on Elvis") past wonderwel in dat retro-plaatje, net als het Mamas & the Papas deuntje "Been Away Awhile", en laat "Below the Skin" nu uitgroeien tot een leuk country/folk/pop deuntje, dan is de circel rond. "Midnight Fire" laat mij terug denken aan de periode dat Jonathan Richman regelmatig te gast was in ons kikkerlandje, "The Psychic on your Telephone" zou wel eens kunnen uitgroeien tot het stalkerslijflied (inclusief keyboards) en "Honey, Was That You" lijkt mij iets te gedurfd om in aanmerking te komen voor de volgende Bond Zonder Naam leuze. Wel een leuk in het gehoor liggend deuntje dat de strijd moet aanbinden met "Anything She Wants" en "Walk These hills" om uit te groeien tot Radio 1 hits en meteen het besluit dat de muziek van Kaz Murphy perfect thuishoort in de hedendaagse programmering van onze nationale radio ... Of dat na 25 Juni nog het gevolg zal zijn is bang afwachten ... Maar .. je kan altijd nog het album aanschaffen en dat zou eigenlijk verplicht moeten worden door de onlangs verkozen rooms - blauwe coalitie (?)

LASLO CAMEO
2ND AVENUE SERENADE
Website: www.laslocameo.com
www.myspace.com
E-mail: laslocameo@laslocameo.com
Label: RIO CAMPOS records
cdbaby.com

Laslo Cameo is in feite 'n duo bestaande uit Leslie Campos, een Hongaarse met Griekse roots en de in Engeland geboren, maar in Australië opgegroeide Randy Bulpin. Beide hadden een carrière achter de rug van intensief toeren, optreden en veel studiowerk. Toen ze elkaar ontmoetten en beide de wens uitdrukten van roots en Americana te willen brengen, was de groep vlug een feit. Leslie is in feite multi-instrumentaliste, maar hier beperkt ze zich hoofdzakelijk tot fiddle en zang. Randy neemt naast de zang ook nog de gitaren, dobro en slide voor zijn rekening en om het groepsgeluid vol te maken werd een wisselende bezetting in de studio gehaald maar hoofdzakelijk namen bassist Mark Legrand en drummer Russ Lawton het merendeel voor hun rekening. Het begrip Americana is hier wel heel ruim genomen, want naast de normale country getinte Americana, is er bijvoorbeeld de mooie door Lesley geschreven jazzy bluesballade "Second Avenue Serenade" die autobiografisch is en over haar verblijf vertelt in New York, toen ze in Broadway musicals optrad als muzikante, en enkele malen als zangeres. Randy is een goede songwriter en neemt dan ook het merendeel van de composities voor zijn rekening. Momenteel is een van zijn composities zelfs een veelgedraaide song op de cd "Resonator" van Jim Keays, in Austalië verkozen als cd van het jaar. Het mooie warme geluid van de fiddle van Lesley vormt een prachtige aanvulling voor de dobro en het rustige slidespel van Randy en ook hun stemmen vormen een mooie harmonie. Vooral het samen geschreven "House Trained Man" is één van de sterkere nummers op deze eersteling. Samen leveren ze een sfeervol Americana rootsdebuut af dat niet onopgemerkt mag voorbijgaan, want de composities zijn sterk en ze worden gebracht door twee professionele muzikanten, die samen van Laslo Cameo een band maken waar we in de toekomst meer zullen van gaan horen.
(RON)

MIKE GOUDREAU BAND
THE GRASS AIN'T GREENER
Website: www.mikegoudreau.com
www.myspace.com
info@mikegoudreau.com
label: Eigen beheer
www.cdbaby.com

Op het Canadese muziekfront wordt 't steeds drukker, vooral op bluesgebied heb ik de laatste maanden uit die richting heel wat postpakketjes toegestuurd gekregen, deze keer is het een zekere Mike Goudreau die ons vraagt ons professioneel oor tot luisteren te dwingen om zijn cd "The Grass Ain't Greener" van een kritische of lovende commentaar te voorzien. De laatste tien jaar heeft Mike Goudreau ons reeds 3 bluesalbums afgeleverd met zijn groep "Boppin Blues Band" en 2 jazz albums onder de naam "Mike Goudreau & Friends". De bluescd's van de Boppin Blues Band bevatten nog veel blazers zodat 't geheel toch een heel jazzy getint resultaat opleverde. In 2001 bracht hij met die band ook 'n compleet franstalige bluescd uit, de eerste in Canada. De blazers zijn op deze opname verdwenen en de groep heet nu simpelweg "Mike Goudreau Band." We krijgen nu in plaats van big band blues een hecht rockende bluesband zonder franjes, met gitaar, bas, drums, keyboards en een scheurende mondharmonica. Acht van de twaalf nummers zijn eigen werk, tussen de covers zitten onder meer "Mercury Blues" en "Caldonia". Over het resultaat zijn we zeer tevreden, wat Mike Goudreau ond hier brengt is een sound die het midden houdt tussen wat we gewoon zijn van bijvoorbeeld Robben Ford en anderzijds de vroegere Nighthawks. Sommige nummers wat gepolijster zoals bijvoorbeeld "Dear John Song" en sommige wat ruiger van aanpak zoals "If I Had Me A Woman". Mike is een meer dan behoorlijk zanger (weer Robben Ford als vergelijkingspunt) en de band is van de eerste tot de laatste song lekker op dreef. Samen met Trevor Finlay is Mike Goudreau de meest beloftevolle Canadese bluesperformer, hiervan getuigen ook de vele awards die hij reeds met zijn "BBB" mocht ontvangen, dank zij deze nieuwe zullen er nog wel een paar bijkomen, denk ik.
(RON)

JAAP BOOTS
AFKUIL
Website: www.jaapboots.nl
www.myspace.com/jaapboots
Mail : jaap@jaapboots.nl
Label: Rosa Records
www.rosarecords.nl
Distr. : Sonic Rendez Vous
www.sonicrendezvous.com

Een Nederlandstalige CD had ik nog niet gekregen van onze Freddy om een recensie over te schrijven. Groot was dus mijn argwaan, maar daar komt nu verandering in met "Afkuil" van de Nederlandse zanger Jaap Boots, die in 9 prima songs maar nauwelijk een half uur muziek zijn woede en frustraties over zijn echtscheiding van zich af heeft gezongen. Boots was gedurende ettelijke jaren popjournalist en de presentator van diverse VPRO-radio-en televisieprogramma's. De muziekkeuze die Boots maakte voor deze liedjes zit in de alternatieve sfeer en dat is ideaal om zijn gevoelens in uit te spreken. Want er is ook ruimte voor emoties als eenzaamheid, verdriet en berusting. Met een zeer direkte en soms vrij onbeschofte taal beschrijft hij zijn gevoelens bij het einde van zijn huwelijk. Naar het schijnt heeft zijn ex-vrouw het eerste exemplaar van de CD in ontvangst genomen bij de voorstelling van het album, dus zo scheef zit het blijkbaar toch nog niet (of ze heeft ontzettend veel "guts"). De singel "Kutwijf" is een echte radioklassieker geworden, maar mijn voorkeur gaat meer naar de liedjes waarin de emoties de bovenhand hebben over het ruwe taalgebruik. "Eens Op Een Maandag", "Ratsmodee", "Storm" en "Terug Naar Brussel" zijn bluesy songs die op een bijzonder professionele wijze gebracht worden. Zijn liefde voor Americana-muziek is zeer groot en zit dan ook verwerkt in de meeste nummers op "Afkuil". Dit is niet de eerste CD van Jaap Boots, want dat was "Zal De Hemel" uit 2000, waarop hij bewees dat je met de Nederlandse taal mits wat extra moeite ook betere popmuziek kan maken. "Afkuil" is een uitstekende, maar wel wat te korte CD. Nu hij toch alleen zit, kan Jaap Boots misschien wat meer tijd aan het schrijven van meer en nieuwe songs besteden voor een volgende CD. "Afkuil" was voor ondergetekende alleszins een aangename kennismaking.
(valsam)

HALF KNOTS
COLOR THEM BLUE
Website: www.halfknots.com
Info: www.myspace.com
Label : Eigen Beheer

Huwelijken die standhouden ... Je moet ze bijna met een vergrootglas gaan zoeken. Gelukkig heeft het trio Kathriner/Peterson/Schitzer met hun muzikale verleden voldoende maturiteit gekweekt om hun (huwelijks) bootje niet te laten kapseizen bij de eerste windvlaag. Mid-jaren negentig maakten zij deel uit van de bands Wagon en Venice en konden beschouwd worden als de boegbeelden van de St. Louis muzieksien die ook via de labels Hightone en Glitterhouse in het verre Europa wat aanzien en waardering verkreeg. In September 2005 waren wij behoorlijk ondersteboven van de vernieuwde samenwerking die schuil gaat onder de ietwat vreemde groepsnaam Half Knots en met het debuutalbum meteen mochten rekenen op de bijna maximum score en een prima notering in mijn jaarlijstje (zie rubriek jaarlijsten). Een album dat vooral bij de romantische, melancholieke country-rockliefhebbers in de smaak viel en de vergelijkingen met ondermeer the Jayhawks en Bellwether waren dan ook legio. Voor de opvolger "Color Them Blue" gaan de St. Louis veteranen nog een stapje verder in het akoestische landschap en verdwijnen de laatste rockrestjes met "Do What You Want" en vooral "Do Something" als sneeuw voor de zon. Opener "You See The World, color them blue" en "Balance" kunnen meteen rekenen op een fraai staaltje van trompet & flugel geschal en prima mandolin & harmony vocals van respectievelijk Kullen Fuchs en Sarah Jarosz . Met Chris Peterson die zich uitleeft op het "glockenspiel" in "Footsteps" en het schitterende "Hendersonville" zou je zweren dat de heren van REM aan een verjongingskuur zijn begonnen. Danny Kathriner benadert met songs als "Sinking In", "When Are you Going Home ?" en vooral het pareltje "Save the Light" (John Higgins, pedal steel) moeiteloos het schitterende niveau dat hij constant op hun debuutalbum haalde. De ongetwijfeld recht -uit - het - hart komende raadgeving "Girl ...don't act like the one" en het instrumentaaltje "Austin" (inclusief harmonica & violin) zijn ongetwijfeld de kersjes op deze heerlijkse taart die bij Miles of Music in de etalage ligt te schitteren op plaatsje 5 voor $ 9.99.....verplichte aanschaf!

L.A. JONES & THE BLUES MESSENGERS
LITTLE ALBERT
BIRTHDAY SUIT
Website: www.lajones.com
www.myspace.com
Label: Eigen beheer

Van L.A Jones ontvingen we 2 cd tegelijkertijd en beide zijn niet meer heel recent. "Little Albert", is de recentste en de voorlaatste is "Birthday Suit" genaamd. "Little Albert is natuurlijk een tribute-cd opgedragen aan het werk van Albert King. Vlijmscherpe gitaarsolo's dus en de bekende Albert King nummers als "I Play The Blues For You" en "Crosscut Saw" zijn natuurlijk aanwezig, maar gelukkig ook minder bekend werk als "Let's Have A Natural Ball" en vooral "The Very Thaught Of You" wat je eerder op een T-Bone Walker tribute zou verwachten. Deze cd werd om een of andere reden in de omgeving van Venetie opgenomen, met een ganse resem Italiaanse muzikanten en het geheel klinkt best goed op enkele onvolkomenheden in de geluidsbalans na. Ook één eigen compositie, "Long Distance Love" maar helemaal in de stijl van de grootmeester zelf. "Overall Junction" is een instrumentale boogie die nog even het vuur in de pan doet slaan. Goede cd voor de liefhebbers van het vlijmscherpe gitaarwerk deze "Little Albert".

"Birthday Suit" dan, zijn voorganger, laat ons een meer gevulder, gesofisticeerder geluid horen. Het begint al dadelijk met mooie West-coast Swing zoals we dat gewoon zijn van Hollywood Fats in "She Can't Be Satisfied". Elmore James meets Otis Rush in "Got My Axe To Grind". Heel mooi is ook "The Blues is Brewing" zo 'n nummer waarvan je tijdens live optredens hoogtepunten van je optreden kan maken, een shuffle met gedeeltelijk gesproken langzamere passages, die dan weer overgaan in explosieve gitaaruitbarstingen, heerlijk! "Birthyday suit" is pure T-Bone Walker, een beetje "Stormy Monday Blues" met ondeugende "x-rated vocals". In "Tumblin' Tumbleweed" laat hij ons een stukje Muddy Waters-slide horen, echter dan echt. L.A Jones is als gitarist wel een fenomeen. Hij speelt perfect links- en rechtshandig, hij heeft bij optredens evenveel gitaren voor linkshandig spelen als voor rechtshandig bij en wisselt soms middenin een nummer van gitaar en van rechts naar links. Volgens kenners is hij de enige ter wereld die dit doet. Eruit gaat L.A. met 'n akoestisch "Robert Johnson" geinspireerd nummer van eigen makelij "Little Queen Of Hearts". Dit is een zeer afwisselende cd met blues in alle stijlen, op overtuigende wijze gebracht door een gitarist/ zanger die al veel te lang aan de weg timmert, en beter verdient.
(RON)

AINARA LeGARDON
EACH DAY A LIE / IN THE MIRROR
Website: www.winslowlab.com www.myspace.com/ainaralegardon
Mail: ainara@winslowlab.com
Label: Winslow Lab
Distr. : Dock-Spain / www.dock-land.com
www.cdbaby.com2 / www.cdbaby.com

Altijd blijven verlangen naar iets wat onbereikbaar is. Een nobel streefdoel dat we wellicht allemaal hebben. Maar sommigen maken daar dan liedjes over en zingen ze met weemoedige stem in. Ainara LeGardon is een 30-jarige Spaanse zangeres die in Bilbao, Baskenland werd geboren. Gedurende ongeveer 10 jaar was zij de zangeres van de Spaanse rockgroep Onion waarmee ze 3 albums opnam vooraleer ze besloot om een solo-carrière aan te vangen. Op haar eigen label Winslow Lab bracht ze haar eerste album "In The Mirror" uit waarvoor ze Chris Eckman van The Walkabouts als producer kon strikken. Tegelijkertijd richtte ze een vereniging op : "Famelia" dat een kans wil geven aan jonge en onafhankelijke beginnende groepjes, vooral uit de Madrileense scene. Je bent haar naam misschien al wel tegen gekomen op compilatiealbums, zoals "Border Dreams, La Ruta Del Americana" waar ze de enige niet-Amerikaanse artieste was. Vocaal zit ze in dezelfde richting als Cowboy Junkies, Thalia Zedek, Mazzy Star en Carla Torgerson. Muzikale steun werd verleend door Joe Skyward van de Posies en ook door Chris Eckman. Haar liedjes zijn echte poëzie die je recht in het hart proberen te raken via haar zachte, wat klagerige stem. "Favoriete nummers op "In The Mirror" zijn "Dreaming 'bout you" , "Blue" en "On The Verge Of Tears". Door dit album kon Ainara LeGardon voorprogramma's verzorgen voor Dayna Kurtz, Tara Jane O'Neil, The Walkabouts en Karate. De opvolger voor dit debuutalbum kwam er al in 2005 en heet "Each Day A Lie", dat nu internationaal gereleased wordt. Ook hier is de produktie weer in handen van Chris Eckman en toetsenist Al DeLoner van Midnight Choir zorgt voor de muzikale ondersteuning, samen met enkele musici uit de lokale Spaanse muziekscene. Ook met deze CD kon ze opnieuw optreden met artiesten als Bonnie "Prince' Billy, Matt Sweeney en Giant Sand. Deze plaat bevat 9 songs waaronder de pareltjes "Hope Defeated", "Each Day A Lie", "Needed", "Real" en "Without". Telkens wordt de klemtoon weer gelegd op pijn, leed en onoverkomelijk hartzeer. Beide albums zijn de ideale soundtrack om te spelen bij een depressie als je er zeker niet wil vanaf geraken.
(valsam)

MEL DUNE
SAME
Website: www.myspace.com/meldune
Label: Misty Music House
Distr: Bertus / www.bertus.com

Iemand noemde ze ooit het perfecte tegengif voor de steeds snellere samenleving. Goed omschreven, want er gaat een zekere rustgevende sfeer uit van deze cd. Het fragiele stemmetje van Bieke Verstegen brengt ons verstilde poezie in de stijl van Marianne Faithfull, subtiele orgeltjes, akoestische gitaren, folk anno 2007. Bieke en Jan Myny werken samen sinds 2003, toen namen ze op een klein kamertje "Crawlin & Falling" op, even later ontmoetten ze H.T Roberts, wiens prachtige nieuwe cd ik toevallig een aantal weken geleden besprak. Enkele maanden later namen ze onder zijn leiding "Trying To Get Back Home" op, en hierbij kregen ze deskundige hulp van zijn vrienden muzikanten Bruno Deneckere en Nils de Caster. Een groot aantal optredens volgden. In 2006 hoorde filmmaker Koen Mortier de demos voor "Time Hangs Heavy On Your Hands", en dit herinnerde hem zo aan de muziek van David Lynch "Blue Velvet" dat hij het nummer wou gebruiken voor de film "Ex-drummer", die zoals je weet handelt over Herman Brusselmans. En nu luisteren we dus naar de titelloze cd die Misty Music House onlangs uitbracht. Zoals gezegd fragiele songs met het breekbare glazen stemmetje van Bieke en als begeleiders naast Jan Myny ongeveer dezelfde muzikanten als op de cd van H.T Roberts" Fingernail Moon", al zijn ze minder nadrukkelijk aanwezig, spijtig, want Gijs Hollebosch dobrospel, waar ik zo van genoot op H.T 's cd, is hier maar mondjesmaat aanwezig. Een ander spijtig punt is de mix, die mijns inziens de stem nogal naar voor brengt en de muziek wat naar achter duwt. Hou je niet zo van het speciale stemmetje van Bieke, dan kan 't met deze manier van mix wel vlug gaan irriteren, maar dat zal wel een heel persoonlijke bemerking zijn. Een Franstalig nummer ook: "Le Temps Garde Tout De Moi" waar dan vanwege 't stemgeluid de vergelijking met Axelle Red's vocals zich opdringt.Als bonussong is de ex-drummersong in een remix toegevoegd. Om te eindigen, deze Gentse band getuigt van een grote originaliteit in zijn muziek, zo horen we de sfeer van een straatorgeltje, Mariachi trompetten, triangels, mandolines en percussie van vallende waterdruppels, en meer aparte geluiden in hun muziek opduiken. Voor alles blijft Mel Dune een band voor intieme, rustige optredens in kleine lokaties, dan valt er pas ten volle te genieten van hun dromerige songs.
(RON)

HOT RODDERS CHOICE
Website - label - info :
www.rhythmbomb.com
www.myspace.com
cdbaby.com

Liefhebbers van "Hot Rod Music & Car Songs" kunnen zich met de schitterende verzamelaar " Hot Rodders Choice" uitvoerig in de handjes wrijven. 27 songs oftewel meer dan 68 minuten onvervalste rockabilly en meteen een leuk visitekaartje voor het Rhythm Bomb Record label dat met deze compilatie een ode brengt aan het fenomeen "Hot Rod Music" dat het levenslicht zag toen de eerste V8's van de assemblagelijnen rolden in Detroit. Hot cars & hot music .. het zal eeuwig met elkaar verbonden blijven en big boss Ralph Braband deed voor deze gelegenheid uitsluitend beroep op de paradepaardjes van zijn label. Ondermeer een sterke afvaardiging uit "Down Under" met the Crome Daddies ("Australias best known roots band") en hun leadsinger/songwrite /steel guitar player Doug Wilshire, Kieron Mc Donald (Flatfoot Shakers), Satelite V (atomic hillbilly with great harmonies), Johnny Law & the Pistol Packing Daddies maar ook een aantal Europese bands die van wanten weten. Ondermeer Cherry Casino & the Gamblers, Ike & the Capers, Round Up Boys, Ballroom Rockets behoren al jaren lang tot het vaste Duits meubilair van het RBR label en bewijzen met the Mystery Gang (Hongarije), Fireball Steven (Zweden), George & the Hustlers (Griekenland) dat men ook aan deze kant van de oceaan wel pap lust van een portie onvervalste rockabilly. Natuurlijk ontbreken de trendsetters niet ... Sun Recording artiest Ray Anthony serveert ons met "Cool Cool Car" al een preview van zijn op stapel staand tweede album voor RBR en zet nog maar eens duidelijk in de verf dat "You never too old to rock & roll". Het jammer genoeg onlangs gesplitte Hopped Up (California), Bones Maki (Detroit "they sure have gasoline in their DNA and a tiger in the tank!), Cumberland Runners (Tennessee), Pep Torres (Hollywood) en the Star Mountain Dreamers (El Paso, TX) spelen met het album "Hot Rodders Choice" een soort van thuismatch die bijvoorbaat gewonnen spel lijkt. "If you drive a car or have at least a driving license ... you need to buy this CD. (CD Baby)
P.S. All of the amazing hot rod pictures used in this booklet were taken by Axel Bienert, a real ol' skool rod fan and a talented photographer from Berlin. More of his eye-popping work can be found in his fantastic book "V8 Boogie".

Aanrader : Del Villarreal is a disc jockey in the Detroit, MI area who hosts his own weekly radio program called "Go Kat, GO! The Rock-A-Billy Show!" and has recently launched his own 24/7 all rockabilly radio station called "MOTORBILLY" on live365.com.