ARCHIEF

JANUARI 2007 - FEBRUARI 2007 - MAART 2007 - APRIL 2007 - MEI 2007

NICK LOWE - AT MY AGE

CHARLIE A'COURT - BRING ON THE STORM

POODLE LYNN AND THE BACKSTAGE BAND - DON'T KEEP THIS LADY WAITING

DOC SCHNEIDER - SECOND CHANCES / SONGS IN OTHER VOICES

ROXY PERRY - BACK IN BLUESVILLE

BIG DADDY AND THE KINGBEES - EARLY IN THE MORNING

BLUE SHOT - CRACK THE SEAL

GRAND ISLAND - SAY NO TO SIN

KUN-TAJUS - NO CURE

WEBB WILDER - IT'S LIVE TIME

NICK LOWE
AT MY AGE
Website: www.nicklowe.net
Label: Proper Records
www.proper-records.co.uk
Distr.: Rough Trade
www.roughtrade.com

Nicholas Drain Lowe is net 58 jaar geworden en al meer dan 40 jaar in de muziekscene bekend als Nick Lowe : bassist, producer en singer-songwriter. De Brit begon in de country- en bluesgroep Brinsley Schwarz waarmee hij de prachtsong "What's So Funny 'Bout Peace, Love And Understanding" de geschiedenis inzong en Elvis Costello een wereldhit bezorgde in 1979. Daarna vormde hij samen met Dave Edmunds de groep Rockpile en produceerde hij o.a. The Damned en Elvis Costello (de elpees "My Aim Is True" / "This Year's Model" en "Armed Forces"). Zelf belandde Nick Lowe ook ooit in de hitparade met "I Knew The Bride When She Used To Rock 'n' Roll". In 1985 bracht hij de CD "The Rose Of England" uit die uitgroeide tot een must-have voor alle liefhebbers van goede songs en goede muziek. In 1979 trouwde hij met Carlene Carter, dochter van June Carter en stiefdochter van Johnny Cash, maar dat huwelijk hield maar enkele jaren stand. Samen met John Hiatt, Ry Cooder en Jim Keltner maakte hij ook kortstondig deel uit van de projectgroep Little Village. Op deze nieuwe CD "At My Age" - die volgt op pareltjes als "The Impossible Bird" (1994), "Dig My Mood" (1998) en 6 jaar na "The Convincer" (2001) - staan negen klassieke Lowe-songs zoals "A Better Man", "Hope For Us All" en "I Trained Her To Love Me" en ook drie coversongs. Die selectie van covers is haast een handelsmerk geworden van Nick Lowe omwille van zijn keuze uit eerder onbekend maar wel altijd heel goed werk. "The Man In Love" van Charlie Feathers en "Feel Again" van Faron Young zijn daar enkele voorbeelden van. Verrassend is ook het gastoptreden van Chrissie Hynde bij de song "People Change". De heerlijke Americana-muziek van deze Brit is een schoolvoorbeeld van topklasse en stijl. Als een echte gentleman wurmt Nick Lowe zich door 12 prachtsongs waarbij mijn persoonlijke favorieten "The Club" en "Rome Wasn't Built In A Day" me steeds weer blij maken. Net als de beste wijn behoeft Nick Lowe geen krans. Hij is zelf de bos bloemen die van elke dag een mooie dag maakt.
(valsam)

CHARLIE A'COURT
BRING ON THE STORM
Website:www.charlieacourt.com
E-mail: lynnhorne@ns.sympatico.ca
Label: Pepper-Cake
Distr: Zyx Music Gmbh
www.zyxmusic.de / zyx@cuci.nl
VIDEO

Hij komt uit een van de mooiste plekjes van Canada, Halifax, Nova Scottia, om precies te zijn, een woeste, maar mooie kust met honderden meertjes en pittoreske vissersdorpjes. Maar we zijn geen toeristisch magazine, over dus naar de muziek die deze man ons brengt. Zijn debuutcd uit 2003 "Color me Gone" toonde ons reeds een veelbelovend artiest die zich begeeft in de schemerzone tussen blues, soul en singer-songwriter muziek. Op deze "Bring On The Storm" heeft hij zich verder in dat genre geperfectioneerd. Zijn gruizige stem herinnert me sterk aan die van Jonny Lang zoals hij klinkt op zijn laatste cd "Red Light". Wat me bij beide heren zo bevalt in hun stem is die diepe emotie, de droefheid en pijn die in ieder woord doorklinkt, de echte bluesstem dus, om "klagende" songs te brengen, "Laments" zoals dat heet in de songwereld, vooral de Keltische artiesten zijn er goed in. Als je de songtitels bekijkt zeggen ze dan ook genoeg. "Big Dark Canyon", "Broken Man", "Isolation Blues", "Take me Down", "Heartache of a Fool" en zo kan ik er nog wel een aantal opnoemen, geen vrolijke feestplaat dus, maar wel een ruwe diamant, zo ruw en hard als de desolate kust van Nova Scottia, die bezaaid ligt met meer scheepswrakken dan elders op de wereld. Dit alles klinkt door in de songs van Charlie, hetgeen een melancholische cd oplevert met gevoelsvolle soul & bluessongs, doordrenkt met weemoed, en omlijst door zijn prachtige gitaarspel. Zijn stem klinkt veel volwassener en rijper dan de 23 die hij in werkelijkheid maar is. Weer is bewezen dat het Pepper-Cake label cd’s op de markt brengt die je met ogen dicht kan kopen, want zoals steeds is kwaliteit troef. Je oren echter, hou die zover mogelijk open, want het is genieten geblazen.
(RON)

POODLE LYNN AND THE BACKSTAGE BAND
DON'T KEEP THIS LADY WAITING
website : www.deepsouthaustin.com
poodlelynn@redmountainblack.com
label : Deep South Productions
www.redmountainblack.com
www.cdbaby.com

Blijkbaar viel het album "Country's All I' ll Ever Be" (2003) destijds niet in goede aarde bij (ex) collega Peer Bataille. Erg verwonderlijk want het hele familie onderonsje dat "Country ..." toch wel was kreeg voor de rest wereldwijd een prima beoordeling. Flora May Lewing aka "Poodle Lynn" (1946) liet het niet aan haar hartje komen en koos met Ryan Rader, de man achter Deep South Productions, resoluut voor dezelfde producer, liet haar kinderen T.J. Hamrick Jr (acoustic rhythm gt), Billy B. WimberlyJr. (bas) en Melissa Sellers (back up vocals) weer opdraven en net als bij de vorige klus valt het resultaat bij ondergetekende in de smaak. Poodle Lynn heeft al heel wat muzikale watertjes doorzwommen en haar songs mogen dan vooral dance hall/honky tonks gericht zijn, het blijft traditionele country, met een scheutje blues, van betere kwaliteit. Poodle Lynn kroop in de pen voor een achttal songs, bezorgt dochter Melissa nog wat spaarcentjes voor het coveren van haar "Come on Baby", brengt een leuke versie van Presley's "One Night with you", opent verrassend sterk met Carlene Jones' "Old Stuff" (Will Indian- slide gt) en zadelt haar paardje voor Larry Clayton Thomas' "First & (Last ?) Rodeo". Het honky tonkertje "No Good Chipping Man" (George Knaak - piano, Dan Raby - fiddle), de traditionele country deuntjes Finally" (Tracey Stamper), "Number One Medecine Man" (Jim Frechette/pedal steel) "Sitting On the Riverbank" en de bonus track "Salt & Pepper Hair" zorgen ervoor dat dit album een leuk country "Vaderdag" cadeau kan betekenen. De bluesy sleper "Think Again" (George Coyne/lap steel gt), de pareltjes "Whishing You Were Here" (à Patsy Cline met Rob Brown/fiddle) en "Whish I Had Someone To Talk to" (Will Indian/mandolin) en het rootsrockertje "Come On Baby" zorgden ervoor dat wij niet aarzelden om dit album voorrang te geven ... don't keep this Lady waiting!

DOC SCHNEIDER
SECOND CHANCES / SONGS IN OTHER VOICES
Website: www.legalguitarist.com
Mail: docschneider@kslaw.com
Label: Eigen Beheer
Distr.: Hemifran / www.hemifran.com
www.cdbaby.com

Overdag is Doc Schneider een 51-jarige bekende advocaat in Atlanta en 's avonds transformeert hij naar een singer-songwriter. Opgegroeid in Long Island, New York studeerde hij af en trouwde in 1977 met een dame uit Alabama. Sindsdien woont hij in het zuiden van de Verenigde Staten. Op 14 jarige leeftijd begon hij gitaar te spelen en werd hij beïnvloed door toenmalige vedetten als James Taylor, Carol King, Cat Stevens en Paul Simon. In 2003 nam hij het songschrijven weer ten harte en bracht een eerste CD uit "Choices and Chances". Tussendoor kregen hij en zijn vrouw ook nog 2 kinderen en 4 kleinkinderen. Daarna werkte hij bijna 3 jaar aan "Second Chances" waarvoor hij er in slaagde een hele reeks bekende artiesten te strikken die zijn nummers vocaal komen vertolken. Namen als Eugene Ruffolo, Jon Allmett, Cheryl Wilson, Peaches, Jeff Jacobs (pianist in Foreigner en ook bij Billy Joel) , Greg Ferguson, Josie Aiello zingen allen enkele songs, behalve de laatste in een reeks van 18 : "Who Took Our Eyes Away?" neemt Doc Schneider zelf voor zijn rekening. Op enkele songs worden harmony vocals verzorgd door Lucy Kaplansky. De liedjes zijn voornamelijk easy-listening liefdesliedjes met catchy refreintjes en vlotte melodietjes. De teksten zijn stukjes poëzie en hoopgevende en positieve odes aan de liefde. De mooie stem van Eugene Ruffolo geeft een speciaal cachet aan de songs die hij inzingt. Ook het duet tussen Jeff Jacobs en Cheryl Wilson "If I can Love Enough" is bijzonder, emotioneel, pakkend en eerlijk. De ode aan Schneider's geboorteplek "Massapequa" komt recht uit het hart en wordt vol emotie gebracht door Ruffolo. Voor "Deeper" werd de tekst geschreven door John Mayer en samen met de muziek van Doc Schneider onstaat er een soort magie waardoor de song op uitzonderlijke hoogte belandt. Met de tedere en warme songs op "Second Chances" heeft Doc Schneider een memorabele CD uitgebracht die er uiteindelijk voor zou kunnen zorgen dat advocaten nog eens een goede reputatie zouden kunnen krijgen. Er zijn echt geen zekerheden meer in deze wereld.
(valsam)

ROXY PERRY
BACK IN BLUESVILLE
Website: www.roxyperry.com
www.myspace.com
E-mail: roxyperry1@aol.com
Label :Eigen beheer
www.cdbaby.com
VIDEO

"The New York Blues Queen" noemt men haar, en het is tevens de titel van haar tweede cd. Deze dame is ondertussen reeds aan de derde toe, die als titel "Back in Bluesville" meegekregen heeft, hij bereikte ons wat laattijdig, maar laat ons maar met de deur in huis vallen, dit is een absolute meevaller. Niet alleen is Roxy een zangeres met een knappe en uitermate krachtige stem waar de blues en soul van af druipt, haar begeleidingsband is fantastisch. Zelf speelt ze bluesharp, een instrument dat we niet dikwijls door een vrouw zien bespelen, en dat ook doet ze uitstekend. Overtuig jezelf met de clip, en al is dan "The House Of The Rising Sun" een wat afgezaagde song, Roxy weet door haar sappige vocals en haar mondharmonica ook deze song naar een hoger niveau te tillen. De cd herbergt alle stijlen binnen het bluesscala, van pure Chicago blues over jazzy dixie-achtige songs via jump naar stevige bluesrock. Haar stem klinkt lekker zwart, ik moet me er regelmatig aan herinneren dat ik luister naar een jonge blanke zangeres, en niet iemand als Koko Taylor of Big Mama Thornton. Het gemak waarmee ze haar eigen geschreven songs brengt is verbazend, dit is niet zomaar de zoveelste blueszangeres die de oude bluesmama's probeert te imiteren, Roxy Perry is pure blues van kop tot teen, punt aan de lijn. Voor deze cd heeft ze dan ook volledig terecht in 2006 de jaarlijkse prijs gekregen van "beste zelf geproduceerde bluesopname van het jaar" (zie foto). Organisatoren die op zoek zijn naar een goede act, waarmee ze het publiek zullen kunnen verrassen, laat even de Roxy Perry Band overkomen, want dit moet op een Belgische podium. Roxy is not "BACK" In Bluesville, she always lived there!
(RON)

BIG DADDY AND THE KINGBEES
EARLY IN THE MORNING
Website: www.bigdaddylee.com
Info: lee@bigdaddylee.com
Label: Eigen Beheer
www.cdbaby.com

"All real players know that the essence of the blues is "the groove", the hypnotic beat that really is the song. When you lock onto the groove, it can be cosmic. It becomes the only thing that exists at that time", says Big Daddy

Rootstime medewerker Patrick aka Blueswalker heeft een erg aktueel thema ("Home Entertaintment") aangesneden op het Solid Jive Forum dat jammer genoeg (nog) niet de vereiste aandacht of respons krijgt van iedereen die ook maar iets met het blueswereldje te maken heeft. De waarheid zal wel ergens in het midden liggen en de oplossing van de problemen wellicht niet voor morgen. Wie het zich allemaal niet in zijn hoofd steekt is "Big Daddy" Lee Hollowell die al meer dan 35 jaren aktief is met playing slow, swing or rockin' blues. Samen met zijn rechterhand Mike "Dr. Feelgood" Stahl (harmonica, guitar, lap steel), Larry Gruber (bas) en Rob Leventhal (drums) opteren zij al die tijd al voor een portie gezellige twelve bar blues oftewel "comfort" blues die niemand onberoerd laat en op festivals meestal voor de traditionele heupwiegende, hoofdknikkende, buikschommelende bewegingen zorgt. Geen poespas maar een rechtaan four-piece blues band die van wanten weet en de weinige gaatjes in hun muziek vakkundig laten opvullen door Sean Hopper (Hammond B3 & piano) en lid van Huey Lewis & the News en Chris Bank op sax. Voor hun album "Early in the Morning" zochten en vonden de heren naast hun eigen "the Premonition" een aantal songs die perfect passen in dat plaatje ... "96 Tears" (? Mark & the Mysterians), "Don't Turn Around" (Doug Sahm), "Highway 49" (Chester Arthur Bennett aka Howlin' Wolf), Lowell Fulson's "Reconsider Baby", "Don't Shame Me" (Paul deLay), "Homework" (Otis Rush), "Baby Please Don't go" (Big Joe Wiliams), "It All Went Down The Drain" (Earl King Johnson), "Bullfrog Blues ( Frank Cook & Bob Hite), "Turn on Your Love Light" (Malone/Scott, bekend in de versies van Bobby Bland en Grateful Dead) en natuurlijk Amos Blackmore aka Junior Wells' "Early in the Morning" en "Snatch It Back & Hold It". Slotsom van bijna vijftig minuten "best te pruimen blues voor de gewone man"... "No, you don't have to live in the Mississippi Delta to play the blues. Nor do you have to come from Chicago to play the electrified blues. Big Daddy Lee & the Kingbees show that the blues can get inside of anyone!

BLUE SHOT
CRACK THE SEAL
Website: www.blueshot.dk
E-mail: blueshot@blueshot.dk
Label. Eigen beheer
www.cdbaby.com

Een bluesrock trio uit Denemarken. De Scandinaven kunnen er ook wat van de laatste tijd. Voornaamste groepslid in deze band is de voortreffelijke slide gitarist Thorben Pape, die het groepgeluid bepaalt met zijn uitstekende gitaarspel en zijn stem, al ben ik daar niet zo wild van, een slecht zanger is hij zeker niet, alleen past zijn stem niet bij een bluesband, eerder bij een metal gezelschap. In een paar nummers kunnen zijn vocals nog door de beugel, maar bij de meeste krijg ik visioenen van kerels in spandexbroeken. Neen, gewoon een goeie bluesshouter zoeken en je hebt een prima groepje, het slidespel van Thorben doet soms denken aan Thorogood, soms aan Duane Allman en laat af en toe horen dat de jongen wel de echte blues in zich heeft, maar steeds als je denkt: "dat is't, wat we moeten hebben" dan slaat de Scorpions meets Status Quo microbe weer toe en is de sfeer naar de vaantjes. Zo is "Crossroads" het platgecoverde Robert Johnson lijflied, in zijn akoestische versie een van de mooiste coverversies die ik ooit van dit nummer gehoord heb, en thuis in mijn cd-kast alleen al zijn dat er een tiental. Dus de heren kunnen het, zoveel is zeker en soms komen ze best origineel uit de hoek zoals op het instrumentale "Indian Blues" waar indianen rond de totempaal dansen in gezelschap van een (toen nog) huppelende Bo Diddley. Wat later gaat 't echter weer duchtig mis in "Save Me" met ordinaire bluesmetal en zie ik mij verplicht de "skip" toets te gebruiken. Het daarop volgende "Home" is echter weer meer dan O.K. Een cd met hoogtes en laagtes dus, gelukkig wat meer hoogtes dan laagtes, dus geven we hun het voordeel van de twijfel, plus de goede raad van een andere zanger te zoeken, maar hoe zeg je dat in 't Deens?
(RON)

GRAND ISLAND
SAY NO TO SIN
Website: www.grandisland.no
www.myspace.com
Mail: grandisland@grandisland.no
Label: Eigen Beheer
Distr.: Bang ! Distribution www.bangdistribution.com

Uit het hoge noorden vanuit Oslo, Noorwegen bereikten ons heden 5 behoorlijk geschifte heren van Grand Island, bestaande uit 2 x 2 broederparen (Brodersen & Gustavsen) en 1 toetsenman. Hun muziek wordt geklasseerd als hardsoul, bluegrass, disco, hardcore en rock'n'roll. Lead vocalist Espen Gustavsen zingt, roept en schreeuwt alsof er een stel levensgevaarlijke Vikings achter hem aanzitten. De rest van de groep houdt er een erg hoog tempo op na in de songs die een aanzienlijk punkgehalte hebben. Ik weet niet of het met opzet is gedaan maar soms lijken Grand Island ontzettend op collegas en landgenoten Kaizers Orchestra. Vooral live weten de heren er de ambiance in te houden door o.a. hun publiek mee te betrekken in de songs en hen uit te nodigen tot meezingen (of beter meebrullen). Ik weet ook niet met zekerheid of er veel alcohol bij kijken komt, maar het zal zeker wel wat geholpen hebben. Om je een idee te geven over welk soort geluid je mag verwachten : denk aan Murder By Death, New Pornographers en Real McKenzies. Hier en daar wordt er ook teruggegrepen naar de traditionele banjo (wel met erg veel distortion) en klassieke orgeltjes maar de rare stemmetjes zijn toch overal het opvallendst aanwezig. Je kan je nergens van de indruk ontdoen dat ze graag zo snel mogelijk alle songs willen brengen om daarna in de pubs van de steden waar ze optreden stevig te gaan doorzakken. Als je oren er nog aanstaan kan je na zo'n concert misschien met hen mee op kroegentocht gaan en enkele pinten mee achteroverslaan. Let wel op voor deze raad van nonkel (valsam) : je kan de Noren nooit kloppen met drinken tenzij je zo ver durft te gaan dat je het jezelf na enkele weken nog altijd niet meer herinnert.
(valsam)

KUN-TAJUS
NO CURE
Website: www.kun-tajus.com
www.myspace.com
Email: bandmail@kun-tajus.com
Label: Solo Flight Records
www.tradebit.com
www.cdbaby.com

"Just get together and play music" mag dan misschien voldoende zijn om van start te gaan met een garage band in South Central Pennsylvania maar wanneer je actieradius verlegd wordt naar het rock & roll, blues, countrygebeuren dan lijkt het mij niet meer dan normaal dat de (muzikale) eisen wat hoger komen te liggen. Om met de deur in huis te vallen ... dit is geen geweldig album ondanks dat Chad Patterson (guitar & vocals), Jack Carrigan (drums), Dave Wagner (bas) en nieuwste aanwinst Mike Clapper (guitar & vocals) ongetwijfeld hun best hebben gedaan. "Good Old Rock & Roll" haalt nog een aanvaardbaar niveau maar de bluesshuffle "Lonesome Valley Road" en de heavy blues rock ballad (?) "Just A Fool" maken al vlug duidelijk dat Kun-Tajus (Contagious) niet boven het niveau van een derderangs balorkestje uitstijgt. The real nice slow ballad "Something Old, Something New" is de druppel die de emmer doet overlopen, het bluesy gitaartje kan de meubelen niet redden ... en de country rocker "Gamblin' Man" strooit nog wat zout in de wonde ... Een advertentie "Zanger(es) met ervaring gevraagd" en onmiddelijke indiensttreding lijkt mij de enigste oplossing om het verdere bestaan van dit bandje uit Bedford County, Pa te verzekeren.

WEBB WILDER
IT'S LIVE TIME
Website: www.webb-wilder.com
E-mail: WebbWilder-L-request@GOATLEY.COM
Label: Dixiefrog
Distr.: Bertus (NL): www.bertus.com
Parsifal (B): www.parsifal.be
VIDEO 1 VIDEO 2

Enkele weken geleden bespraken we de DVD "Tough It Out" van Webb Wilder en nu heeft Dixiefrog ons "It's Live Time" toegestuurd, de audio versie van datzelfde concert, de volgorde van de opnames is wel enigzins anders, maar het gaat wel degelijk om dezelfde opnames, dus weten we ondertussen dat de cd een pak gebundelde energie laat horen, verpakt in een roots-rock jasje met rockabilly invloeden en voorzien van de nodige dosis speciale W.W. humor. Ik weet niet of 't bij jullie ook zo is, maar stilzitten terwijl Webb's muziek uit de boxen schalt lukt me onmogelijk, mijn benen en voeten beginnen dan een eigen leven te leiden, wat ik zo goed mogelijk probeer te onderdrukken, maar toch lukt 't me nooit. Omdat de DVD pas uitgebreid besproken is ga ik niet in herhaling vallen, maar een ding wil ik nog wel meegeven in deze kortere review, als je op zoek bent naar een aanstekelijk cd'tje dat je een energieboost geeft om de dag door te komen en waar je onvermijdelijk goed gezind van wordt terwijl je naar goeie roots-rock luistert, dan is het deze.
(RON)