DEDE PRIEST - BINKOM BLUES - 22 SEPT. 2007

Hallo Dede, allereerst bedankt voor dit interview en voor een geweldig optreden.
Dede: Dank je dank je en wat het interview betreft, geen probleem, zonder dank.

Vertel ons eerst eens wat meer over jezelf, waar ben je opgegroeid en hoe heb je de blues ontdekt?
Dede: Ik ben opgegroeid in Dallas Texas. En mijn moeder speelde veel bluesmuziek maar het deed me destijds niet zoveel tot dat ik ongeveer 20 à 21 jaar werd. En eens de blues je te pakken heeft is het moeilijk los te laten. Als je het eenmaal voelt en je te pakken heeft blijft het je bij de rest van je leven.

Voor je met je solocarriere begon zong je in een band genaamd The Altar Boys. Vertel ons eens wat meer over die periode.
Dede: ohhh jullie hebben echt wel wat onderzoek gedaan (Dede Lacht een beetje alsof ze beschaamd is). Het was zowat m’n eerste band en ik speelde graag bij die band. We deden toch wel heel wat bluessongs destijds. In die periode ben ik ook begonnen met het schrijven van eigen nummers samen met die bandleden. Dus voor mij was dat wel een heel goede leerschool.

Speelden jullie ook gospelsongs, de naam doet zoiets vermoeden.
Dede: eigelijk niet neen, maar ik begrijp wel wat je bedoeld. Nadien had ik het wel moeilijker met die naam omdat er al eens scheve opmerkingen werden gemaakt. Natuurlijk heb ik ook wel gospelinvloeden maar met die band deden we niet echt gospelgerichte nummers.
Bestaat de band nog en doe je er soms nog optredens mee?
Dede: ja ja, de band bestaat nog steeds in Austin Texas en als ik daar ben dan wil het wel eens lukken dat ik samen met hen op een podium sta ja.

Waarom besliste je om naar Europa te verhuizen om aan je solocarriere te werken?
Dede: weet je ik ben niet echt verhuisd maar ik ben hier wel zoveel als mogelijk en als mijn visum toelaat. Eigelijk ontmoette in wat Nederlandse jongens in Texas waar ik veel speelde en die zeiden me dat ik naar Nederland moest komen. En aangezien ik nogal wat gek ben en hou van reizen ben ik daarop ingegaan, hoewel ik die gasten niet eens goed kende en dus niet wist wat me te wachten stond. Maar het is allemaal goed gekomen en viel beter mee dan verwacht.

Heb je niet meer mogelijkheden in de States?
Dede: oh ja er zijn zeker meer mogelijkheden in de States maar mijn vriend is ook van Nederland dus dat verklaart waarschijnlijk veel. Ik heb daar alles wat ik nodig heb (Dede lacht uitbundig).

Hoe staat het met je CD “Needy Girl”? Ik heb erover gelezen en hij zou al moeten uit zijn van april dit jaar?
Dede: ahahah, ik wist wel dat die uitspraak me vroeg of laat zou wreken hahahh. Waarom zeg je niet gewoon dat die uitkomt in 2009? Hahaha Maar die titel "Needy Girl" zal waarschijnlijk nog veranderen, het nummer zal wel op de CD komen maar de titel zal waarschijnlijk iets anders worden. "Cotton Candy" zal er zeker ook opkomen. Maar een cd opnemen is niet eenvoudig, ik heb wel nog een mini-CD die is opgenomen in Austin en sommige nummers daarvan komen ook op de nieuwe CD maar dan herwerkt. Wat ik nu ga doen is veel ingewikkelder, meer geproduced, het zal wat meer tijd in beslag nemen. Maar natuurlijk had ik het liever gehad dat ik die CD nu al had. Hij zal in elk geval opgenomen worden in Nederland met de band waarmee ik hier op Binkom vanavond gespeeld heb. Maar ik moet dus in de toekomst meer nadenken voor ik iets verkondig hahahahah.

Hoe kijk je terug naar de opnames van de CD “Cross That Line” met The Bullfrog Bluesmachine?
Dede: het was een geweldige ervaring en zo heb ik Hans (Klerken) leren kennen. Het was ook mijn eerste keer dat ik het meemaakte hoe een CD echt opgenomen en geproduced werd. En het was heel wat moeilijker dan dat zomaar alles in één keer live wordt opgenomen. Maar het was een uitdaging en daar hou ik wel van, een echte ervaring om je stem eens te horen en weten hoe die klinkt en wat ze aankan.

Heb je veel optredens gedaan destijds om de CD te promoten?
Dede: ja, we hebben destijds een tour gedaan en iedereen was razend enthousiast. Ik heb op die manier ook heel veel mensen leren kennen. Daar ben ik echt voor gemaakt weet je?

Is de band waarmee je vanavond opgetreden hebt je vaste band of werk je met verschillende muzikanten?
Dede: ja ja, dat is mijn vaste band, dit zijn de jongens waarmee ik altijd optreed. Het is ook beter zo, ik ken hen dan ook persoonlijk. Zoals Richard, de gitarist, die ken ik eigelijk al van destijds in Austin.

Heeft Richard nog andere bands waarin hij gespeeld heeft die we zouden moeten kennen?
Dede: ja ja, Richard speelde voordien bij de Malford Millegan Band, The Sunset Travelers en verder heeft hij regelmatig Amerikaanse artiesten hier in Europa begeleid, oudere bluesartiesten.

Doe je liever je ding op festivals of in clubs?
Dede: Weet je ik doe beiden even graag, het is telkens weer anders en de mensen, het publiek is ook elke keer weer net anders. Bijvoorbeeld in een club kan je makkelijker contact maken met het publiek, het is meer intiem, gezelliger. Maar festivals zijn voor mij dan weer een andere uitdaging en aangezien ik een artiest ben is het makkelijker om een publiek te bereiken via een festival. En ja, je leert ook altijd bij, het is elke keer weer een uitdaging voor mij. En aangezien ik hou van zingen maakt het mij niet uit waar ik dat kan en mag doen.

Vertel ons eens een anecdote die je ooit overkomen is op het podium en die wat beschamend is hahaha.
Dede: ohhhhhhh, ha, ohh mijn god, een beschamend moment. Ik weet er niet echt één, ik ben er zeker van dat er zulke dingen gebeurd zijn en morgen zal ik ze me zeker herinneren hahahahah. Misschien het vergeten van m’n tekst na een beetje teveel whisky (Dede lacht aanstekelijk). Maar dan verzin ik meestal van alles zodat het niemand opvalt hahahah. En daarop zegt ze: I got a little blue rooster en lacht weer uitbundig.

Is het leven in Europa erg verschillende dan het leven in Amerika?
Dede: ja er zijn inderdaad wel wat verschillen maar daar ik meestal omringd ben door artiesten valt het niet zo echt op hahaha, of ze nu Nederlands, Duits of Frans zijn. Maar er zijn ook culturele verschillen ja, zoals in Nederland, hebben ze veel regels. Niet te vergelijken met Austin Texas, wat trouwens een staat apart is in Amerika en inderdaad veel meer open dan andere plaatsen in Amerika. Maar verder zijn er nog andere verschillen, zo mag je hier op straat lopen met een bier in je handen wat dan in Amerika weer taboe is. Maar als ik in Nederland verblijf is dat meestal in Amsterdam en dat is sowieso een ander land hahahha.

Voor welke muzikant/artiest heb je de meeste bewondering?
Dede: ohh Gosh, Freddie King. Ik moet toegeven, mijn moeder had me op vrij jonge leeftijd (15 jaar) en ik heb m’n vader nooit gekend en ik droom altijd dat als ik één iemand mag kiezen als m’n vader dan zou het Freddie King zijn. Ik bewonder hem enorm, vanwege zijn podiumpresence, hij had veel uitstraling. Dus Freddie King is de eerste naam die in me opkomt voor een man, voor een vrouw dan zal dat zeker Willie Mae Thornton (Big Mama Thornton) zijn, dat zijn echt mijn favorieten.

Als je van nul opnieuw mocht beginnen, zou je het dan weer zo aanpakken?
Dede: Absoluut! Het leven is nu eenmaal om te leren, het ligt niet allemaal zomaar voor het oprapen. Tuurlijk wil ik soms wel eens dat het leven wat makkelijker was en dat ik een groot platencontract had hahaha. Het is soms wel eens frustrerend maar aan de andere kant als ik zie wat ik al allemaal geleerd heb ik dit leven. Dan denk ik van het is toch ook knap om via de achterdeur te gaan en toch bepaalde dingen te bereiken. En al de dingen die ik al bereikt heb, heb ik bereikt door hetgeen ik heb geleerd en dat geeft me ook meer bevrediging. En ja, ik werk hard en hou van waar ik mee bezig ben en de mensen die ik ontmoet. Ik zou het echt niet anders willen doen, neen.

Als je jezelf een vraag mocht stellen, welke zou dat dan zijn?
Dede: Wanneer komt nu eindelijk je CD uit (Dede lacht uitbundig ) en hoe zal die heten, Needy Girl…… hahahah is dat geen goede vraag Blueswalker? Pas op of ik dood je hahahhahahaa

.
We bedanken Dede Priest voor dit aangename interview en verder ook dank aan de organisatie van Binkom Blues voor hun hartelijk ontvangst.

Meer foto's op: Lady Blue
Blueswalker