BIG BLIND - BRBF PEER 2008 - 13 JULI 2008

.

De jongens van Big Blind openden, zoals je in de concert review op deze site waarschijnlijk al kon lezen, de derde en laatste dag van het Belgian Rhythm And Blues Festival op meer dan overtuigende wijze. Ze bewezen daarmee duidelijk aanspraak te kunnen maken op de titel van meest belovende nieuwe Nederlandse bluesband van dit jaar. Al moeten we er dadelijk bijzeggen dat hun nog jongere collega’s, de driemanformatie “The Rhythm Chiefs” die een dag eerder openden, ook behoorlijk wat indruk op ons maakten. Van hen zullen we in de toekomst zeker ook nog wel meer horen, want wat ze ons in Peer voorschotelden was verrukkelijk en deze beide bands zien we zeker op andere festivals terug binnenkort. Zonder twijfel dan wel enkele trapjes hoger op de ladder. Te verwachten valt dan ook dat we Dusty en de twee andere “Chiefs” binnenkort ook nog wel eens in onze interview rubriek zullen terugvinden. Vandaag echter hadden we een uiterst aangenaam gesprekje met de andere “jongen honden” van de blues, om het cliché even te gebruiken, namelijk de jongens van Big Blind. Zanger/mondharmonicaspeler Wesley en bassist Dirk waren de twee die we onze vragen voorlegden.

*Hallo, we zagen jullie aan het werk nog geen jaar geleden tijdens jullie eerste grote optreden, in de Bosuil in Weert, in het voorprogramma van Ian Siegal en jullie hebben behoorlijk wat indruk op ons gemaakt, en niet alleen op ons want Ian vroeg jullie om tijdens zijn set een aantal nummers mee te komen doen. We interviewden hem daar en tijdens de laatste vragen van dat interview begon jullie set als voorprogramma, en toen het interview gedaan was, zat hij geboeid mee te luisteren en vroeg ons,: “Who are those guys?” Achteraf vroeg hij jullie dan om mee te doen op een aantal van de songs tijdens zijn set.
Wesley:Ja, het was natuurlijk reuze fijn dat hij ons vroeg, hadden we nooit kunnen denken.

* Hij is hier vanavond ook, zou het kunnen …
Wesley: Hij heeft het me net gevraagd ja, wie weet, als de gelegenheid er is. Het zou mooi zijn, we hadden nu al een paar maal de kans, dus graag... Maar we zien wel, als er tijd is en de omstandigheden zijn er…

Wie het concert meemaakte kon zien hoe Wesley inderdaad weer door Ian op het podium gevraagd werd, en er even magie in de lucht hing. Wesley genoot zichtbaar van deze momenten.

*Je moet wel erg jong begonnen zijn met muziek maken, waren je ouders ook muzikaal aangelegd en ben je misschien via hen in contact gekomen met de blues?
Wesley: Ja, wel degelijk, ik denk dat ik nog in de wieg lag toen ik al muziek hoorde van Cuby en John Lee Hooker, je weet gewoon niet beter, het werd letterlijk met de paplepel ingegeven.

*Dat was te verwachten, want anders zou een jonge kerel als jij niet zomaar dadelijk voor de blues kiezen.
Wesley: Inderdaad , dat is niet de eerste keuze die je dan maakt. Maar ik ben mijn vader eeuwig dankbaar dat het zo gelopen is, zeker weten!

*Nooit met popmuziek bezig geweest, dan?
Wesley: Natuurlijk wel, ik hou van allerlei muziek en als je puber bent zet je je natuurlijk af tegen je ouders, en toen ben ik net als velen naar metal en hard - rock beginnen luisteren, en naar concerten van zulke bands gegaan, wel nooit zelf gespeeld of zo, maar wel beluisterd. Maar blues is als een virus, je bent er mee in contact geweest, en het komt toch weer terug. Je komt dan de juiste mensen tegen en dan ga je toch weer in de blues.

*Back to the roots, “diggin’ deeper” dus..
Wesley: Ja zeker, dat heb je goed gezien.

*Naast de duidelijk hoorbare invloeden van de jongere bluesbands als Red Devils; Hoax, Strikes en Cuban Heels, welke zijn de oudere generatie bluesartiesten die een stempel op jullie muziek drukten. Is er een of meerdere bluesharpspelers, (gitaristen) naast Lester Butler, die invloed op jullie hadden?
Wesley: Ja, natuurlijk, waar ik heel veel van hou is Little Walter, ik kom natuurlijk bij lange na niet in de buurt, maar da’s wel een held van mij. En Howlin’ Wolf, Muddy Waters, John Lee Hooker, echt de bekendere namen. De Chess artiesten, wij teren nog steeds meer op de oude muziek dan op de nieuwe muziek.

*Je speelt ook chromatic harp, ken je George Harmonica Smith?
Wesley: Ja zeker, samen met Rod Piazza is dat een van de chromatic spelers waar ik van hou.

*Ze zaten ook samen in één band..
Wesley: Bacon Fat ! Ja, heerlijk!

*Kennen jullie ook het werk van de voorbije generatie Nederlandse bluesbands, zoals Cuby & Blizzards, Livin Blues, Oscar Benton, en heeft eventueel iemand daarvan invloed gehad op jullie muziek?
Wesley: Ja, Cuby is zowat het eerste wat ik meekreeg van thuis, mijn vader ging naar alle Cuby concerten, daar ben ik dus wel blij mee.

*Jullie muziek leek echt voorbestemd om op het Cool Buzz label uitgebracht te worden, de overeenkomsten met T-99 en Cuban Heels en nu ook Rhythm Chiefs zijn duidelijk, hoe kwam die samenwerking er, zochten zij jullie op, of andersom?
Wesley: Ja, ik was niet zo bekend met het Cool Buzz label, maar onze gitarist JJ en Dirk wel, en het was gewoon hun droom om daar binnen te komen, zij hadden het gevoel van als dat ooit mocht lukken dan was het super. Dus we hadden een demo opgenomen in de studio waar wel meer Cool Buzz dingen vandaan komen, bij Remko Schouten in de Ijland Studios in Amsterdam, en die zei: "Nou misschien dat ik wel een goed woordje kan doen". Dus wij die demo laten horen aan de jongens van Cool Buzz en ze zegden: "Nou als jullie kwalitatief kunnen waarmaken wat we horen op die vier songs van de demo, dan willen we wel met jullie in zee". Dus dat was meteen raak, dat hadden we nooit durven dromen, we hadden het stiekem geprobeerd en het lukte ook gewoon in één keer.

*Wat we zeer verwonderlijk vonden was dat er enkel eigen materiaal op het debuut stond, iets wat we zelden zien, zeker bij een bluesband. Was het een bewuste keuze om geen covers op te nemen, of schrijven jullie zo gemakkelijk dat er gewoon geen plaats meer over was voor covers?
Wesley: Ik denk dat het een combinatie was van beide, we hadden meer dan genoeg instrumentaal materiaal en teksten en Dirk heeft nog wat in de boeken gezeten en nog wat teksten“gerost” om het zo maar te zeggen en er waren dus helemaal geen covers nodig, dus dachten we: we hebben genoeg gaaf eigen spul, dus waarom dan covers gaan doen.
Dirk: Er zijn nog teveel bands die zoveel covers doen, dus als je je een beetje wil onderscheiden, dan moet je wel!
Wesley: Stiekem lonk ik wel naar een covertje op de tweede, als eerbetoon aan onze favo’s. Maar het was ook een hint van Cool Buzz: "Ik zou eens een cd vol originals doen".

*Als jullie de keuze hadden om een cd te maken samen met een aantal bekende artiesten als gast op die cd , om ’t even wie, met een onbeperkt budget, welke zouden dat worden, laat er ons 3 noemen.
Dirk: Moeten ze nog leven?

*Hoeft niet, noem wie je maar wil.
Dirk: We zullen het bij de levenden houden, met Mark Thijs zou ik wel een plaat willen maken.
Wesley: Ik zou het ook lekker vinden als Ian (Siegal) een nummertje mocht zingen op een volgende. Die man heeft gewoon een gouden stem en qua blues is hij één van de mannen van deze tijd, dus dat zou mijn voorkeur ook zijn.
Ja, wie nog? (denken beiden even na)
Wesley: Jimmie… Ja Jimmie Vaughan!
We kunnen echter nog wel even doorgaan. Plots komt er een hele stroom namen van beiden jongens waaronder James Harman, Junior Watson, Larry Taylor, Fred Kaplan, Richard Innes, Donald Dunn , Steve Cropper (lachen uitbundig).
Stop jongens, nu is het budget echt wel op!

*Vorige maand speelden jullie zelfs op een Engels festival, het Linton Bluesfestival, was dat het eerste optreden buiten de Benelux, en zijn er nog meer contacten in die richting?
Ja dat was de eerste keer, en om het tweede deel van de vraag te beantwoorden, het was hun zo bevallen dat ze gaan proberen om ons volgend jaar terug op het programma te zetten, alleen wat later, meer naar boven op de affiche, en moest dat niet meer lukken, het jaar daarop. En we hebben daar toch wel genoeg contacten gelegd om te proberen om ginds een klein toertje te doen en te zien hoe de bal daar kan gaan rollen. België hebben we ook nog, in Hasselt, de Muziek-o-droom in januari. Ik wil wel even zeggen dat Linton een van de leukste concerten was die we tot nu toe gedaan hebben. “The Blockheads”, toen we aankwamen speelden die net “Sex and Drugs and Rock ‘n’ Roll “ fantastisch, echt zo’n superstrakke typisch Engelse band en dan waren “The Animals”er ook nog, maar die hebben wij spijtig genoeg niet meer kunnen zien.

*Jullie gebruiken het internet ook om jullie materiaal via zoveel mogelijk kanalen te verspreiden, de digitale downloads, I-Tunes, Amazon..,denken jullie dat de gewone platenzaak op korte tijd gaat verdwijnen?
Dirk: Ik mag het g. v.d. niet hopen, ik zou het echt verschrikkelijk vinden als ik alleen maar digitaal kon luisteren, maar natuurlijk brengt dat ook met zich mee dat de bandjes de cd zelf aan de man moeten brengen…

*Dat was dan ook toevallig mijn voorlaatste vraag, namelijk deze: Van de andere kant merken we dan dat de verkoop na concerten enorm belangrijk wordt voor de bands, bij jullie ook?
Dirk: Natuurlijk, ik denk dat dit het belangrijkste is, daar moet je het van hebben.

*Misschien is het nog wat vroeg om de vraag nu reeds te stellen, maar zijn er al plannen voor nieuwe opnames?
Wesley: Ja, we zijn al wat met nieuw materiaal bezig en we hebben stiekem van onze Misha gehoord dat we een tweede plaat mogen maken, dus wat willen we nog meer?

.

Dus, dat ziet er niet slecht uit voor de toekomst, we bedanken jullie bij deze voor het interview en wensen jullie al veel succes met de opvolger, zo gauw die er is.
(RON)