BABAJACK - VILVOORDE - 06/12/14

Artiest info
Website  
 

VILVOORDE - 06/12/14

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Pjeireblues 2014 – 10de Editie! Al tien jaren houden ze het vol en ‘de rekker’ is er nog altijd niet uit, als je de inrichters moet geloven! Tiende editie, dit betekent feest. Kon trouwens moeilijk anders, want dit jaar was het festival op 6 december en dan komt sowieso Sinterklaas (en die heeft niet veel licht nodig, wat bleek tijdens het optreden van Joey Gilmore…Traditie is traditie!). En wie niet in Sinterklaas gelooft, gelooft ook niet in Pjeireblues.

Het programma mocht er zijn. De opener was Belgisch en een herhaling van tien jaren geleden: “Les Générals Jack”. Daarna gingen we het Kanaal over voor de Britse “BabaJack” of, kiekenvel on stage. Iedereen op temperatuur voor Toby Walker. Eén man, één gitaar, maar met wat een virtuositeit (en humor!). Afsluiten deden we dit jaar, maar dan liefst in stijl en met het nodige vuurwerk, met “Joey Gilmore Band”. De rest is nu al geschiedenis. Behalve Sinterklaas.

Wij van Rootstime waren er bij en hadden het geluk te kunnen babbelen met Becky Tate & Trevor Steger, de harde kern van “BabaJack”. Becky en Trevor maakten na hun optreden voor Rootstime ruim tijd voor een lange babbel…

Goede avond Becky Tate (in het interview verder afgekort als “B”) en Trevor Steger (… “T”) en welkom op Pjeireblues in Vilvoorde. Ik moet het interview beginnen met het bedanken van een collega van Rootstime (Antoine Légat), iemand die jullie ook kennen van reviews denk ik, voor zijn hulp voor het voorbereiden van dit interview.

Jullie zijn afkomstig van Malvern (Worcestershire) in Engeland. Komen jullie daar vandaan en werken jullie ook van daar uit?

(T) Malvern in Worcestershire, ja dat klopt… In de Midwest, zo wat in de helft, in het hart van Engeland. (Mijn uitspraak van Worcestershire – zeg: “woes-ter-sjeur” - wordt door beiden als “prima” goedgekeurd en wordt door Becky met een spontane lach beaamt) We komen niet van daar, maar we werken wel van uit Malvern. Ik woonde, als ik niet ergens in de wereld was, op zo’n 20 mijl van Malvern en Becky is ook van die omgeving.
(B) Mijn moeder is Frans en mijn vader Engels en Malvern is absoluut een fantastisch mooie plek.
(T) Een heuvelachtig gebied met “bijna bergen” en heel gezond water, je kan er zo uit de beken drinken.  

Trevor, jij verbleef en werkte enige tijd in Shona gebied in Zimbabwe. Als ? En, jij introduceerde de naam “BabaJack”… Kan je het verhaal van Zimbabwe nog eens kort samenvatten, inclusief enkele nieuwe, liefst onthullende details?

(T) Voor ik in Zimbabwe was, werkte ik hier in Engeland als een liefdadigheidsvrijwilliger voor een overzeese hulporganisatie. Je kan dan voor twee jaren tekenen, om ergens in de derde wereld te gaan werken, te gaan helpen. Ik kreeg toen Zimbabwe aangewezen. Ik heb daar les gegeven in houtbewerking in een gemeenschap. We leefden daar drie en een half jaren in de “bush”.
Met Becky?
(T) Neen, met mijn éérste vrouw. We leefden in een Afrikaans dorp, heel primitief. We hadden daar géén stroom of stromend water. Er waren daar geen wegen. Daar [in 1992 / Red.] is mijn zoon Jack geboren en ze noemden me, omdat ik de vader van Jack was, “Baba” Jack wat betekent “de vader van” Jack. De naam van de band komt van daar. Mijn zoon is nu tweeëntwintig jaar.         

Op internet las ik Trevor, dat jouw muziekwereld veranderde nadat je je Britse collega’s “Nine Below Zero” hoorde. Dit was jou onomkeerbare introductie naar de blues. Was het door het Sonny Boy Williamson nummer “Eleven Plus Eleven” dat zij coveren, dat deze stap gezet werd?

(T) Ja, heel zeker, absoluut! Door “Nine Below Zero” heb ik de knop omgedraaid. Ik was naar een optreden van hen geweest en ik hoorde Marc Feltham op mondharmonica spelen. Ik werd als het ware “weggeblazen”… De dag nadien, ben ik zelf een mondharmonica gaan kopen. Ik spreek nu over het begin van de jaren ’80. Je moet ook weten dat ik uit een punk milieu kwam en dat ik totaal geen ervaring met blues had. Er zijn R&B bands die naar punk neigen, er is “Dr. Feelgood”… Maar, wat “Nine Below Zero” deed, vond ik ongelooflijk. Je kan inderdaad spreken over een periode voor en na “Nine Below Zero”.      

Naar welke muziek luisterde je voor en na “Nine Below zero”? Welke is de invloed hiervan op jou muziek?

Voor?
(T) Toen was het punk. Ik was toen beïnvloed door “The Clash”, “The Sex Pistols” en dat soort groepen...

Na?
(T) De dag na hun optreden, kocht ik twee albums. Een van Sonny Boy Williamson (“Portrait In Blues”) en een compilatiealbum, met allemaal nummers van harmonicaspelers. Ik ben toen naar huis gegaan, ben op mijn bed gaan liggen en ben beginnen en blijven luisteren naar deze albums.

In die periode speelde ik bas gitaar en ben ik over gegaan naar harmonica en ben ik ook naar andere blues artiesten als BB King, John Mayall... gaan luisteren. Telkens vroeg ik me af, wie zijn al deze mensen??   

“Som’ These Days” (uit “Rooster” 2013) is geïnspireerd door een nummer van Charlie Patton. Wat trekt jullie aan in de blues en door welke artiesten zijn jullie beïnvloed?

(Bij het horen van de vraag en de titel begint Becky spontaan te zingen: “Some of these days, you’re gonna miss me…)

(B) Charlie Patton is erg belangrijk voor ons. En, wat je moet weten is dat Trevor gepassioneerd is door de blues en dat, wanneer ik hem ontmoette hij me ingewijd heeft in de blues. Wat ons muzikaal bindt zijn de oude blues artiesten als Charlie Patton, Lead Belly, Son House… Ze brengen allen erg sterke songs. Het gaat hier om passie en om het overbrengen van deze passie. De gitaren tellen hier niet echt, wel de communicatie met de mensen. De emoties…
(T neemt hier over) Als we een song brengen, willen we datgene in de song leggen, waar het om gaat. Wat de song betekent en nodig heeft. Een song (nadrukkelijk) “moet” niet een uitgesproken gitaar of harmonica gedeelte hebben…
(B) Vele van onze songs zijn beïnvloed door meerdere artiesten. Charlie Patton is daar iemand van. Deze song (”Som’ These Days”) is duidelijk beïnvloed door Patton. Dit was trouwens mijn éérste ervaring met Patton… Maar, er zijn hier ook nog andere invloeden, zoals zeker deze van Lead Belly en Son House… Voor ons nieuwe album, waar we momenteel aan werken, luisteren we naar Blind Willie Johnson. Fantastisch!
(T filosofeert verder) Je kiest niet voor de blues, maar soms kiest de blues jou. Soms klikt het gewoon spontaan en dan zit het er in en is het er. Oude blues nummers blijven lang in je hoofd hangen… “You know!...”         

Is de volgende uitspraak, die ik op internet las, juist? “BabaJack: An acoustic blues, roots & folk band...”. Ik begrijp de keuzes “blues” en “roots”, maar waar staat “folk” dan voor?

(B) “Folk”? Moeilijk… Ik denk dat de uitspraak van een Engelsman komt, want er zijn mensen in Engeland bezig, met expliciet te willen verklaren wat blues is en wat blues zou moeten zijn. Trevor is (muzikaal) een ander iemand dan ik. Ik, ik kom uit een andere muziek omgeving. Ik ben van nature uit veel ritmischer. Ritme is trouwens niet abnormaal in de blues, want blues is afkomstig uit Afrika. De roots liggen daar.
We treden nu op met een volledige bezetting. De drummer (Adam Bertenshaw) heeft een rock achtergrond, de  bassist (Tosh Murase) heeft daarentegen een jazz achtergrond en ik zelf kom… (B denkt even kort na, maar gaat hier niet op verder en vervolgt)
Uiteindelijk brengen we al deze stijlen samen, wat blues ook doet. Blues is uiteindelijk ook de muziek van de mensen en is afkomstig uit folk. Luister maar naar Lead Belly, luister maar naar al de oude nummers… alles is heel populair. Je kunt deze dingen niet splitsen

(T voegt hier aan toe) Als je naar Becky’s stem luistert… (stopt hier en vervolgt…)
Wanneer we samen begonnen te spelen, zei Becky tegen me: “Ik kan geen blues zingen… Ik heb helemaal geen blues stem!...” Een stem moet evolueren. Als je ons hoort als duo, of als trio, dan klinkt de zang meer folky.

(B) Het punt is, dat blues heel breed en uitgebreid verdeeld is. Blues heeft zoveel gezichten. Je kan hier niet iets in een specifiek vakje duwen. Wij proberen met onze instrumenten, zoveel mogelijk in onze muziek te leggen. Blues is eenvoudige muziek, die heel goed gebracht werd. Folk is muziek van het volk.          

En, ik wil ook “punk” toevoegen… Zeker wanneer ik Trevor hoor gitaar spelen!

(B lacht opnieuw uitbundig…) Ik denk dat ik hier de “punk” ben!... Ik voel het in mijn oren.
(T) Punk in blues is muziek van de roots… (een doordenkertje?)

Een ander citaat: “Babajack’s music is recognisably infused by early blues, but by no means, bound by it...” Dit impliceert dat er ook modern, hedendaagse muziek in jullie muziek zit? Hoe omschrijven jullie deze invloeden?

(T) Uiteraard zit er ook moderne muziek in, wij zijn altijd zoekende.

Trevor je ontmoette Becky in 2002. Waarom en wanneer zijn jullie gaan samenwerken?

(T) Vanaf het ogenblik dat we elkaar zijn tegengekomen, begon onze samenwerking. We zijn elkaar muzikaal tegengekomen. Ik werkte als duo met een andere zanger / gitarist, die me vertelde dat hij met een dame samenwerkte die Becky heette en die  djembé speelt.
(B) Ik speelde in een band en mijn dochter was toen nog erg jong…
(T) En dan, wanneer we ieder onze weg op gingen en ik besefte dat ik geen zanger meer had, kwam Becky onmiddellijk in beeld...   

Becky jij bent de zangeres / percussioniste van de band. Je speelt op de cahon, een box, een open slaginstrument. Dit is geen vanzelfsprekende keuze. Waarom deze keuze?

(B) Neen, dit is niet de standaard voor een band. Het is anders.
Lang voor ik Trevor tegen kwam, speelde ik al percussie en kende ik al de cahon, die erg in populariteit won. Ik speelde al langer percussie, maar wou alles naar een hoger niveau tillen. Met de cahon kon dit en het was een uitdaging, waarvan ik hield.     

Trevor, hoe zou je zelf je gitaarspel omschrijven? Welke sound wil je brengen?

(T) Ik wil hier niet bescheiden om doen, maar ik speel wat ik voel. Ik speel vanuit mijn hart en ik weet, dat ik niet de grote technische speler ben.
(Ik ga nog even dieper in op zijn prima en speciaal gitaarspel…)
(T) Ik word wat zenuwachtig van deze details en aandacht…
(B) Wat Trevor wil vertellen, is dat wanneer we samen spelen, Trevor gitaar en ik percussie, dat alles goed aan voelt. Weet je, vroeger was hij bassist, de man die enkel het ritme aangaf.
(T) Eerlijk, ik doe mijn best en probeer het beste te brengen, dat te brengen wat ik voel…

Je gitaar... Ik kan zeggen dat je niet rookt (gezien geen “cigar box” gitaar), maar dat je drinkt, gezien de wine box” gitaar. Waarom dit design? Je bouwt je eigen gitaren?

Ik maak ze zelf, want ik ben ook een timmerman. Voor “BabaJack” maakte ik meubels.
Ik wou zelf een gitaar maken uit gerecycleerd hout.
(Ondertussen worden we onderbroken / lastig gevallen / aangevallen… door ene “John”, die nu een handtekening komt vragen… en waardoor de vraag niet echt een uitgebreid antwoord krijgt, die ze verdiend had…) (leve de back stage chaos!)

Kan je zo’n “wine box” gitaar kopen?

Ja… (als je tijd en…)

2013, ‘The British Blues Awards’. Julie zijn genomineerd als ‘Instrumentalist Of The Year’. Wat betekende deze nominatie?

(B) Jullie? Neen, IK ben genomineerd… In 2012, als ‘Instrumentalist of the Year’ en de band was o.a. ‘British Blues Award Winner’ in 2012 & 2013 (Hierna gaat Becky nog even door met enkele andere “wapenfeiten”…).

De nominaties waren héél belangrijk! Hierdoor worden we anders “bekeken” en worden zekerder in ons doen.

De eerste twee albums (voor ‘The Maker’ 2009 + ‘Exercising Demons’ 2010) zijn niet meer te krijgen. Kan dit terug in de toekomst?

(Eerst zet Becky mijn verspreking “Excorcising Demons” met een lachje recht…) Klopt, nu nog enkel als down loads verkrijgbaar…

“Running Man” was een goed verkopend album. Voor ons is de top track (gezien het uptempo deel in het midden vd song, de knappe slide gitaar partij en de harmonica) “Coming Home”. Een terechte keuze?

(T) “Coming Home” is een oud nummer uit het éérste album  “The Maker”, dat we toen als duo deden en dat we nu volledig herwerkt hebben voor de band. De versie is nu anders, heel folky (lachje)…
(B) Ik hou heel veel van deze song,   

Laatste vraag: (gezien geruchten!) is er een nieuw album op komst? Nieuwe nummers, of… ?

(B – heel enthousiast!) JA!...
Vertel ons de details, “the hot news?!”
(B & T) (Nadat de muziek wat stiller wordt gezet…) Jullie krijgen iets exclusiefs voor Rootstime!
We werken momenteel aan een nieuw album, maar!... Er zijn ook opnamen door de BBC gemaakt tijdens het ‘London Blues Fest., die héél, héél waarschijnlijk gaan uitgebracht worden als live album…

Het nieuwe album is meer gemaakt voor de ganse band en niet zoals in het verleden, voor ons als duo. Dit moet te horen zijn in de sound van het nieuwe album, zonder daarom aan het minimale van de blues te raken…

 


Bedankt Becky, bedankt Trevor voor jullie tijd en voor jullie muziek!

Eric Schuurmans

meer foto's