Hookrock viert vandaag en morgen zijn 21ste editie, sinds 2011 uitgegroeid, dankzij de 33 vrijwilligers en de lokale Chiro, als vast waarde in de Belgische muziekscene. Ook dit jaar weer een indrukwekkende set-up van nationale en internationale bands : Smokestack Charlie (B) ♫The Dibs (B-NL) ♫ Robert Jon & The Wreck (USA) ♫ Bywater Call (Can) ♫ Marlon Pichel (NL).

Na een verwelkoming door de peetvader van trouwe en volgzame hond Don Pablo en in naam van de trotse organisatie, vangen we aan met SMOKESTACK CHARLIE. Vijfkoppige band van eigen bodem en opgericht in 2024 door Wim Huybrechts, die we al lang kennen als den Huibbe. De ex-Chilly Willy himself, nu samen met Geneviève Darvelle, de harmonica koningin die we onlangs in de Livingroom van Rootstime mochten ontvangen. Ook Robert Theys, aka “De Bettes” ex-drummer van de Catsmokes, speelde zelfs op de allereerste editie van Rock Werchter in 1975, als eerste Belgische drummer daar. Raffe Claes ex-gitarist bij Tensfield en Black Cat Biscuit. Willy Voordeckers bassist o.a. bij Alcatraz en ook Chilly Willy. Onder een blauwe hemel, in deze nieuwe grote tent vol happy people, benadrukken zij alvast de positieve sfeer met “Got Love If You Want It”. Geneviève smijt solo's uit haar harp in “My Baby”, waar iedereen van geniet. A lot of funk met “Te ni nee na nu” van Slim Harpo . Een knipoog naar Bo Diddley met “Keep It To Yourself”. In Chicago lopen Willie Dixon nogmaals tegen het lijf met een begeesterd “Spoonful”. Ook de Allman Brothers in de tent met “One Way Out”. De shuffle “No Fighting”, duidelijk hun smaak, maar ook de onze ! Vooral opvallend grandioos snarenwerk van Raffe, terwijl Geneviève ook haar mannetje staat en meermaals de dans leidt zoals in “Checkin' Up My Baby”. Den Huibbe drijft, zoals we hem kennen, de sfeer graag omhoog. Met “Smokestack Lightnin' ” bekoren ze ons tot meezingen de Hooooowling Wolf achterna. Applaus met vraag naar meer en jawel we krijgen nog “I Wish You Would” van Billy Boy Arnold, een waardige afsluiter.

Na kwartiertje pauze, een Belgisch-Nederlandse band uit de grensstreek, THE DIBS. Alsook een vijfkoppige band met zanger Peter Jacobs, op gitaar Stanley Patty (ex Black Cat Biscuit en Phil Bee & the Buzztones), op keys Bart Billekens, Guy Engelen op bas en op drums Jeffrey Gijbels ook nog bekend van Black Cat Biscuit. Op Hookrock 2021 prijkten zij al op de affiche, zo ook nu ook weer volop er tegenaan met een swingende “ Boogaloo”. Niet te vroeg voor de dancing shoes met “Watch Your Step”. Door de soulvolle stem van Peter en imponerende solo's van Stanley, genieten we van een schitterend “Blind Love”. Even de dokter erbij met “Love Sickness”. Spek voor onze bek met eigen nummers als “Last Chance” en een gecensureerd “Stop F*(ooling) Around. Talentvolle solo's op Hammond met Leslie van Bart in “Live A Life”. Dan nog een overtuigend “Together”, dat zo goed als het bier smaakt.

ROBERT JON & THE WRECK kennen we al een tijdje als Amerikaanse vijfkoppige Southern rock band. Opgericht in Orange County, Californië, Verenigde Staten, in 2011, door Robert Jon Burrison, leadzanger en gitarist. Naast hem Henry James Schneekluth, fascinerende solist op gitaar, Andrew Espantmanop drums, warren Murrel op bas en extra op keys sinds eind 2022 Jake Abernathie. Als eerste nummer “Hold On”, met een power die alle wetten van dynamica overstijgt. Zij laten ons dan verder de schaduw van de southern rock omhelzen met songs als “Trouble”, een moorddadig “ Ashes In The Snow” en een zinderend stuwende “Rescue Train”. Jon heeft de touwen in de hand, terwijl Henry James duidelijk op hol mag slaan met zijn Gib. Spontaan handgeklap door de sfeervolle tent bij een onovertroffen “Oh Miss Carolina”, één van de hoogtepunten. “Ballad Of a Broken Hearted Man”, is evenzeer een bewijs dat deze band stevig op zijn grondvesten staat. Jake swingend op zijn Nord, altijd welkome orgelsolo's. Sluiten af met “Cold Night”, ook weer een prachtnummer om later terug te beluisteren in je sofa, maar live gewoon subliem ! Cu next time Jon.

Hookrock bezorgt ons een veelzijdig aanbod uit alle windstreken, deze BYWATER CALL komt uit Toronto, Canada. Hun thuisbasis en de plek waar zangeres Meghan Parnell en gitarist Dave Barnes de band in 2017 oprichtten. In 2022 beschreef ik al hun blitzcarrière met het optreden op hoofdpodium van Moulin Blues in Ospel. Sindsdien werd jaarlijks deze zevenkoppige Canadese band uit Toronto, op vele internationale podia gevraagd, op Eurotour van Duitsland tot UK al vanaf juni tot 13 juli op Bospop en jawel ook hier vandaag in CC Rooierheide. Deze zeer gewaardeerde Southern soul- en rootsrockband bestaat verder op drums Bruce McCarthy, op bas Mike Meusel, nieuwste lid op keys John Kervin, Stephen Dyte op trompet en Julian Nalli op (tenor)saxofoon. We hebben deze band al paar maal mogen beleven, steeds gevarieerd en verder groeiend. Zo ook onze ogen vooral gericht op Meghan, nu pronkend in zomerse snit en verrassende outfit. Openen met een inspirerend “Talking Backwards”, waarna “As If” uit hun nieuwe en derde album “Shepherd”, waaruit we nog meerdere pareltjes zullen horen. Een stemtimbre om nooit te vergeten in “Arizona”. Een opvallend meesterlijk orgel solo in “Way To Go”. De beklijvende meezinger van Stephen Stills “Love The One You Win”. Het blijft boeiend, zowel jazzy duels tussen sax en orgel waarna even dynamisch gitaarwerk, als haar talentvolle stem in “Sweet Maria”. Uit hun Remain album van 2022 “Left Behind”. Intussen iedereen meeklappend als big fans op “Everybody Knows”. Dan volgt nog de verrassing, de ganse band Jon & The Wreck vervoegen het podium en met “Don't Break My heart” wordt het helemaal een feest. Ook deze band is weer een schot in de roos Hookrock!

MARLON PICHEL is een drummer, singer, composer uit Rotterdam. Noemt zichzelf de upcoming king of rock & soul. Geboren in 1993 in Rotterdam speelde hij al bij de band van zijn vader. Het zit hem duidelijk in zijn bloed, zingend drummen en sfeer brengen met Southern soul, Zijn debuutalbum van 2023 “Good Ol' Loving” was al een treffer. Ok, let's do it, are you ready? Deze eerste avond sluiten we glorieus af met melancholische tributes, met een superbe zevenkoppige band, naar de soul en grooves van Sam Cooke via Otis Redding en Wilson Picket tot James Brown,. Hij combineer dat met elementen van jazz, funk en americana, wat zijn songs zowel nostalgisch als eigentijds maakt. Ik noem er enkele: “Bring It Home To Me”, “Shake It”, “I Wanna Boogie”,”Hard Headed Woman”, “Everyone Needs Some Good Old Loving”, “Please Please Please”. De Boogie Woogie leidde tot veel zweet, maar zonder tranen. Stilaan tijd om de tent te verlaten en onder het zeil gaan. Morgen beleven we hier nog een uitdagende zaterdag en verjaardag van onze filmcameraman.

Guy Cuypers